#1 by kostask: Spiritualized - And Nothing Hurt

   [previously on #2:]

   Χαγιάτεεεε!!! 

  Οι τρομοκρατημένοι φρουροί κοιτάνε μια τον Νακίτο τον Νίντζα, μια τον λοχαγό τους. Ο λοχαγός δεν ξέρει τι να κάνει. Θυμάται να είναι 19 χρονών και να πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο επάγγελμα του πεταλωτή και σ'αυτό του στρατιώτη. "Θα δείτε τον κόσμο" τους έλεγαν. "Δε θα πεινάσετε ποτέ" τους έλεγαν. "Θα έχετε δωρεάν συνδρομή στο νέτφλιξ" τους έλεγαν. Η φωνή του Νακίτο του Νίντζα συνεχίζει να ξεσκίζει τα τύμπανά τους. Η διαταγή δίνεται σιγανά από τα τρεμάμενα χείλη του λοχαγού. Οι χορδές τεντώνονται. Τα ξύλα καρυδιάς τρίζουν. Το μπροστινό μέρος των παντελονιών σκουραίνει. Ο Νακίτο ο Νίντζα είναι το μόνο μαύρο σημείο στη μέση της άδειας πλατείας. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύκολος στόχος. Η βροχή από τα βέλη τον βρίσκει σκυμμένο, σαν να προσεύχεται σε κάποιον Θεό της σκόνης. Όλοι κοιτάνε αμίλητοι. Τουλάχιστον 25 βέλη πρέπει να τον έχουν βρει στην πλάτη. Η μορφή που μοιάζει με σκατζόχοιρο πλέον παραμένει ακίνητη. Όλοι κρατάνε την ανάσα τους. Και ξαφνικά, η μαύρη μορφή φαίνεται να αλλάζει χρώμα, όχι, να γίνεται διάφανη. Τα βέλη πέφτουν στο χώμα σα φαγωμένα σουβλάκια Γιακιτόρι. Η μορφή έχει εξαφανιστεί. Μια φωνή ακούγεται πίσω από τις πλάτες των στρατιωτών. "Σειρά μου τώρα". Ο λοχαγός είχε πετρώσει, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Δε γίνεται... μα αυτό ήταν ένας μύθος... Κανένας Νίντζα δεν είχε καταφέρει να τελειοποιήσει το Ουζούρε-Γκακούρε ώστε να μεταφέρει την αύρα του τόσο μακρυά. Τα στόματα των στρατιωτών ήταν ορθάνοιχτα, ακόμα και όταν τα κεφάλια τους αρχισαν να απομακρύνονται από το υπόλοιπο σώμα. Νυχοπατώντας στα κορμιά των στρατιωτών, ο Νακίτο ο νίντζα ρουφούσε τη ζωή από καθετι που ανέπνεε με κάθε του άλμα, σαν τους γρύλλους της Κολάσεως. Κραδαίνοντας από ένα σπαθί στο κάθε του χέρι και βγάζοντας φλόγες από τα μάτια του, έκοβε αυτιά, χέρια, κεφάλια και συνειδήσεις από τους αποσβολωμένους στρατιώτες. Το αίμα κυλούσε σε κύματα κάτω από τα τείχη και τα έκανε να φαίνονται σαν να μάτωναν τα ίδια. Κάποιοι προσπάθησαν να τον σημαδέψουν ξανά με τα βέλη τους. Ο Νακίτο ο Νίντζα τα έπιανε στον αέρα με το στόμα του. Κραυγές έσκιζαν τον αέρα, για λίγα δευτερόλεπτα μόνο η καθεμια. Τα πτώματα έπεφταν το ένα πάνω στο άλλο, στοιβαγμένα σαν θηλυκές φώκιες που περιμένουν το ταίρι τους. Ο λοχαγός  ήταν ο τελευταίος που είχε μείνει ζωντανός ακόμα. Πεσμένος στα γόνατα περίμενε το τέλος του, όταν τον πλησίασε ο Νακίτο ο Νίντζα. "Αποκάλυψέ μου που είναι ο Χαγιάτε και θα πεθάνεις γρήγορα!". "Μα... δεν έχουμε κανέναν μ' αυτό το όνομα εδώ στο κάστρο του Κιτσούνε" του απάντησε ο λοχαγός με δάκρυα στα μάτια. "Κιτσούνε είπες άτιμε?! Δεν είναι το κάστρο του Σιντζούνε αυτό δλδ?!". "Όχι! Το κάστρο του Σιντζούνε είναι 12 μήνες διαδρομή με τα πόδια από εδώ" 

   Ο Νακίτο ο Νίντζα δεν κάνει λάθη. Ποτέ. Αλλά όταν κάνει, περπατάει για 12 μήνες. Περίμενέ με Χαγιάτε. Έρχομαι. 

1. Spiritualized - And Nothing Hurt

2. The Ex - 27 Passports

3. Idles - Joy as An Act of Resistance

4. Salad Boys - This is Glue

5. Hot Snakes - Jericho Sirens

6. Shifters - Have a Cunning Plan

7. Messthetics - Messthetics

8. Bambara - Shadow on Everything

9. BEAK - >>>

10. Self Defense Family - Have you Considered Punk Music

11. The Good, the Bad & the Queen - Merrie Land

12. Sleep - The Sciences

13. Goon Sax - We're not Talking

14. Pill - Soft Hell

15. Woolen Men - Post

16. Terry - I'm Terry

17. Death Pedals - Death Pedals

18. E - Negative Work

19. Constant Mongrel - Living in Excellence

20. Yo La Tengo - There's a Riot Going On

No1 by Cubelax: Spiritualized - And Nothing Hurt

#2 by kostask: The Ex - 27 passports

   Τα κόκκινα μάτια έρχονται! Τα κόκκινα μάτια έρχονται! Ο πανικός ξεχύθηκε σαν κουτσομπολιό στο χωριό. Κόρες διεσταλμένες, τρεμοπαίζουν από τρόμο. Κόρες ανύπαντρες καταριούνται που είπαν όχι στον μπουνταλά Ναχαμούρι και θα πάνε άκλαφτες. Μωρά κλαίνε, οι μάνες στέρεψαν πια. Σκυλιά αλυχτάνε, γάτες καθαρίζουν ατάραχες το τρίχωμά τους όπως πάντα. Γέροι δακρύζουν για τα νιάτα που δεν έχουν, νέοι δακρύζουν που δε θα φτάσουν να γίνουν γέροι, μεσήλικες κλαίνε για τις επιλογές στη ζωή τους που τους οδήγησαν εκεί. Άρχοντες αλαφιασμένοι γραπώνουν όσα χωράει η ποδιά τους και καβαλάνε τα μουλάρια. Αλλά δεν προλαβαίνουν να φύγουν. Οι πόρτες κλείνουν. Ο αέρας ζέχνει από το αναπόφευκτο και την απελπισία. Και ξαφνικά ησυχία. Οι φρουροί συγκεντρώνουν το βλέμμα τους έξω από τα τείχη, προσπαθούν να τον εντοπίσουν. Ένας Νίντζα που σέβεται τον εαυτό του όμως δεν εμφανίζεται ποτέ εκεί που τον περιμένουν. Με αργό αλλά αποφασιστικό βήμα αποκαλύπτεται στην κεντρική πλατεία. Η φωνή του Νακίτο του Νίντζα  αντηχεί στις πλάτες τους σαν κεραυνός που σκάει πάνω σε μια γερασμένη ιτιά. "Χαγιάτεεε! Βγες να αντιμετωπίσεις το πεπρωμένο σου!¨. "Χαγιάτεεεεεεεεε!!". 

No2 by Cubelax: Ed Schrader's Music Beat - Riddles

#3 by kostask: Idles - Joy As An Act of Resistance

   Καλύτερα να σε ξεχάσουν, παρά να σταματήσουν να σε θυμούνται. Το πρώτο απαιτεί ενέργεια, το δεύτερο απάθεια. Και ο Νακίτο ο Νίντζα μισεί την απάθεια. Ας του δώσει λοιπόν κάτι να θυμάται μέχρις ότου ο πόνος τον οδηγήσει να ξεχάσει. Δε θα γίνει γρήγορα, δε θα γίνει εύκολα. Τα κόκκινα μάτια δε λένε ποτέ ψέμματα. 

No3 by Cubelax: Salad Boys - This is Glue

#4 by kostask: Salad Boys - This is Glue

   Το σχέδιο ήταν απλό. Θα περίμενε λίγο ακόμα ώστε να πέσει το σκοτάδι, δεν έχει φεγγάρι σήμερα. Θα γλυστρούσε στις σκιές όπως μόνο αυτός ξέρει χωρίς κανένας να τον καταλάβει. Θα σκαρφάλωνε τον τοίχο με ευκινησία αίλουρου. Με περισσή ευκολία θα εξουδετέρωνε τους 3 φρουρούς στην πόρτα και για λίγο θα στεκόταν πάνω από τα άψυχα σώματά τους, μουρμουρίζοντάς τους ένα σιγανό μεν, αλλά σθεναρό "ΧΑ!". Θα σιγουρευόταν πρώτα ότι θα έχει τα χέρια στη μέση όταν θα το λέει αυτό. Καλύτερα να χρησιμοποιήσει λίγο πιο βραχνή φωνή μάλλον, όπως ένας άλλος μαυροφορεμένος μασκοφόρος που ξέρει. Να πάρει! δεν έχει μαύρη μπέρτα όμως. Κι άντε να βρει ικανό κλωστουφαντουργό ξύπνιο τέτοια ώρα σε όλη την πολιτεία του Ιγκάνο. Ακόμα θυμάται με περηφάνια την μαύρη μπέρτα που του είχε πλέξει η Ρέτσουκο για την ετήσια γιορτή της υπαπαντής του άρχοντα Ινοκίσι. Πόσο περήφανος ένιωθε όταν την φορούσε! Όλος ο ναός τον κοιτούσε με ζήλια. Ο Χαγιάτε τον κοιτούσε με φθόνο. Αχ Χαγιάτε... Την επόμενη μέρα βρήκε την μπέρτα του καμμένη και κομμένη σε μικρά κομμάτια απλωμένα πάνω στο κρεβάτι του. Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που ο Νακίτο ο Νίντζα έκλαψε. Αυτή ήταν η μέρα που ο... .Ω ΔΙΑΟΛΕ! ξημέρωσε κιόλας ?!? 

   Το σχέδιο ήταν απλό. Θα περίμενε ως το επόμενο βράδυ. 

No4 by Cubelax: BEAK - >>>

#5 by kostask: Hot Snakes - Jericho Sirens

   Όταν ήταν μικροί στον Ναό, τους έλεγαν ότι οι Νίντζα είναι αθάνατοι. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Τώρα που το σκέφτεται, δε θυμάται κανέναν Νίντζα να πέθανε από φυσικά αίτια. Όλοι σκοτώθηκαν με έντιμο θάνατο· είτε στη μάχη, είτε από το ίδιο τους το σπαθί. Ο Νακίτο ο Νίντζα δεν είχε ηττηθεί σε καμία μάχη. Και σίγουρα δε θα έκανε τη χάρη σε κανέναν να πάρει μόνος του τη ζωή του. Εκτός... ναι... Μόνο για εκείνη. Μόνο αν εκείνη το ζητούσε. Είχε να δει την Ρέτσουκο από τότε που ήταν έφηβος κι εκείνη είχε έρθει στον Ναό να ξεγεννήσει την Μόσι-Μοσί, την αγαπημένη αγελάδα του Νακίτο του Νίντζα. Η αγελάδα πέθανε στη γέννα, αλλά η Ρέτσουκο κατάφερε να σώσει το μοσχάρι. Ακόμα τη θυμάται να είναι σχεδόν ολόκληρη μέσα στην Μόσι-Μοσί και να προσπαθεί να βγάλει έξω το μικρό. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω από τη θέα της δακρυσμένης Ρέτσουκο να είναι γεμάτη με το αίμα της Μόσι-Μοσί για να την ερωτευτεί για πάντα. Ναι, μόνο για την Ρέτσουκο θα μπορούσε να πάρει την ίδια του τη ζωή. Ένα βόδι για τη Ρέτσουκο. Δίκαιη ανταλλαγή. Αλλιώς, αθανασία. 

No5 by Cubelax: Deafheaven - Ordinary Corrupt Human Love

#6 by kostask: Shifters - Have a Cunning Plan

   Η ησυχία ήταν εκκωφαντική. Το ημίφως του σούρουπου είχε απλώσει ένα γκρι πέπλο στα πάντα. Όλες του οι αισθήσεις ήταν σε εγρήγορση. Η φιγούρα του αγνώστου απέναντί του δεν έλεγε να φύγει, όπως και η φαγούρα στην πλάτη του. Ακίνητοι και οι δύο για ώρα. Ο ένας να περιμένει τον άλλο. Γρήγορες σκέψεις τακτικής πλημμύρισαν τον Νακίτο τον Νίντζα, όπως άλλωστε τους είχαν μάθει στην εκπαίδευση: ο άγνωστος φαίνεται να γέρνει ελάχιστα στο δεξί του πόδι, σίγουρα κάποιο παλιό τραύμα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί. Ήταν ψηλότερος και πιο εύσωμος, άρα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες να τον πετύχουν από μακρυά οι λεπίδες του. Ακόμα και να προσπαθούσε να ξυθεί, τα χέρια του Νακίτο του Νίντζα όσο ευλίγιστα κι αν είναι, ποτέ δε θα έφταναν το σημείο στην πλάτη του. Η μόνη λύση ήταν να χρησιμοποιήσει το σπαθί του. Αλλά αυτό θα σήμαινε μόνο ένα πράγμα σύμφωνα με τον Κώδικα: μονομαχία. Φαγούρα ή θάνατος. Ευγενές δίλημμα για έναν Νίντζα. Ξεσπάθωσε. 

No6 by Cubelax: Vox Low - S/T

#7 by kostask: The Messthetics - The Messthetics

   Ο Νακίτο ο Νίντζα περπατούσε όλη μέρα. Κάποια στιγμή σταμάτησε. Και μετά συνέχισε να περπατάει. Δεν είναι όλα περίεργα στη ζωή ενός Νίντζα. 

No7 by Cubelax: Idles - Joy as an Act of Resistance

#8 by kostask: Bambara - Shadow on Everything

   Η φατρία των Γου Ταν Κλαν είχε συμμαχήσει με τα Πράσινα Γιλέκα. Έπρεπε να το περιμένει. Έχει άραγε μείνει κανένας Νίντζα που να ακολουθεί ακόμα τον Κώδικα, ή ο Νακίτο ο Νίντζα είναι ο τελευταίος που έμεινε, ίσως ο τελευταίος που θα υπάρξει ποτέ? Μια ξαφνική αδυναμία τον έκανε προς στιγμή να χάσει την ισορροπία του και τότε τον είδαν. Γερνάει. Αλλά έχει δει το τέλος του πολλές φορές. Και ξέρει ότι έρχεται. Η ορδή που ορμάει κατά πάνω του όμως δεν ξέρει που πάει να μπλέξει. Τα γιλέκα τους θα είναι κόκκινα σε λίγο και θα αναρωτιούνται τι έγινε. Θα προσπαθούν να καταλάβουν αν όντως είδαν την μαύρη αστραπή ή την φαντάστηκαν καθώς οι λεπίδες του Νακίτο του Νίντζα θα σκίζουν τις σάρκες τους. Θα προσπαθούν να καταλάβουν γιατί τα πόδια τους δεν ακολουθούν τις εντολές τους, γιατί οι γλώσσες τους δεν φωνάζουν τις κραυγές τους, γιατί τα μάτια τους δεν βλέπουν τίποτα πια παρά μόνο ένα μαύρο πέπλο. 13 Νίντζα ξεκίνησαν. Μόνο ο Νακίτο ο Νίντζα περπατούσε. Χαγιάτε, έρχομαι. Ξέρω ότι με περιμένεις. 

No8 by Cubelax: Frigs - Basic Behaviour

#9 by kostask: BEAK - >>>

   Ο ιδρώτας τον έκαιγε. Απόρησε γιατί ο κόσμος τον αποκαλεί κρύο ιδρώτα. Η κατάμαυρη στολή του τον έσφιγγε. Ειχε κολλήσει πάνω στο δέρμα του και δεν μπορούσε πλέον να ξεχωρίσει ποιο ήταν ποιο. Πίσω από τη μάσκα, η ανάσα του βαριά, αργή αρρωστημένη. Το περίεργο δεν ήταν ότι αυτό ήταν το τέλος. Το περίεργο ήταν ότι άργησε τόσο να έρθει. Ο Νακίτο ο Νίντζα το ήξερε ότι δεν έπρεπε να παραγγείλει το ψάρι στο πανδοχείο του Ιχουμούρι. 

No9 by Cubelax: Messa - Feast for Water

#10 by kostask: Self Defence Family - Have You Considered Punk Music

   Κατάρα! μούγγρισε ο Νακίτο ο Νίντζα και συνέχισε να ακονίζει τη λεπίδα του, ελπίζοντας ότι η πληγή στο δάχτυλό του θα κλείσει από τις βρισιές. Ο Όρκος των Νίντζα το απαγορεύει ρητά: όχι αλκοόλ. Και ο Νακίτο ο Νίντζα δεν πίνει ποτέ. Αλλά όταν πίνει, σκοτώνει. Σκοτώνει ό,τι σκέψεις έκανε για να θυμηθεί. Αλλά μετά θυμάται. Ότι δεν έπρεπε να πιει. Και μετά πίνει για να ξεχάσει. Διάολε! αυτή ήταν βαθιά! 

No10 by Cubelax: Lithics - Mating Surfaces

#11 by kostask: The Good, the Bad & the Queen - Merrie Land

   Πρώτα φωτιά.  

  Ο Ναός του Μαύρου Κύκλου από μακρυά φάνταζε σαν μην υπήρξε ποτέ. Εδώ μάτωσε, εδώ σκότωσε, εδώ πέθανε κάποιες φορές. Μόνο χορταριασμένες πέτρες, σαύρες και χαμένα όνειρα θα βρει τώρα ανάμεσα στα γκρεμισμένα τείχη. Μήπως όντως δεν υπήρξε ποτέ? Μήπως ήταν όλα στη φαντασία του? Είναι όλο και πιο συχνές οι στιγμές που ο Νακίτο ο Νίντζα είναι βέβαιος ότι ξαναζεί την μνήμη κάποιου άλλου, κάποιου ξένου. Αυτός ο ξένος μοιάζει να τον κοιτάει τώρα από μακρυά, εκεί όπου ήταν κάποτε το παράθυρο του κελιού του. Μήπως είναι ιδέα του? Στο κάτω-κάτω, τι είναι οι ιδέες αν όχι παράσιτα? 

   Και μετά στάχτη.

No11 by Cubelax: High on Fire - Electric Messiah

#12 by kostask: Sleep - The Sciences

   Το σκυλί του παιδιού ήταν ενοχλητικό. Ώρες τώρα τον ακολουθεί. Το παιδί φυσικά δεν έχει αντιληφθεί την παρουσία του. Αυτό έλειπε, ο Νακίτο ο Νίντζα έχει την εξυπνάδα της κόκκινης αλεπούς. Από το κλαδί του δέντρου Σούτζι όπου ήταν ανεβασμένος πέταξε το τελευταίο φρυγανόψωμο με ακρίβεια κοκκινολαίμη. Το σκυλί το μύρισε, κοίταξε τον Νακίτο τον Νίντζα και το αγνόησε. Αυτό θα με έβγαζε 4 μέρες ανέντιμο πλάσμα! Με όραση πετρίτη και ακοή κουκουβάγιας σαρώνει το δάσος. Το παιδί ακόμα ψάψνει για το σκυλί. Δεν τον έχει καταλάβει ακόμα. Το σκυλί αλιχτάει. Κουνάει την ουρά του χαρούμενα. Με την ευλιγισία γερανού που πιάνει σολωμούς στον αέρα όταν αυτοί πηδάνε πάνω το νερό από απελπισία, βρίσκεται στο έδαφος. Βγάζει το σπαθί από τη θήκη. Το σκυλί χοροπηδάει μπροστά του. Νομίζει ότι θα το πετάξει για να μπορέσει να το φέρει πίσω. Δεν έφταιξες, αλλά πρέπει να πεθάνεις. Με τιμή! Συγκεντρώνοντας όλη την δύναμη του λύκου στην γροθιά του σφίγγει τη λαβή. Οι ακτίνες του ήλιου αστράφτουν στην κοφτερή λεπίδα. Το σκυλί γυρνάει ανάσκελα και καλεί τον Νακίτο τον Νίντζα να το χαιδέψει. Γύρνα στο αφεντικό σου άτιμο θηρίο! Εκείνη τη στιγμή το παιδί σφυρίζει. Το σκυλί τρέχει αμέσως δίπλα του. Ο Νακίτο ο Νίντζα δεν έχει καταφέρει ακόμα να κατακτήσει την αφοσίωση του σκύλου. 

No12 by Cubelax: Daughters - You Won't Get What You Want

#13 by kostask: The Goon Sax - We're not Talking

   Μέχρι το τέλος. Φόβος μέχρι το τέλος. Τίποτα δε μαθαίνεται χωρίς φόβο, ακόμα κι όταν αυτό είναι πως να μαθαίνεις να μη φοβάσαι τίποτα. Ο Νακίτο ο Νίντζα νιώθει τον φόβο στους ρόζους των χεριών του όταν πιάνει το σπαθί. Νιώθει τον φόβο σε κάθε σφυγμό μέσα από τις ουλές του σώματός του καθώς σηκώνεται. Νιώθει τον φόβο στα μάτια αυτού που βρίσκεται απέναντί του. Νιώθει τον φόβο στο τρέμουλο των χειλιών. Τον τρέφει, τον συντηρεί, τον ενθαρρύνει. Τον καλεί! Είναι το μόνο που δεν τον απογοήτευσε ποτέ. Είναι ο μόνος φίλος του. Μέχρι το τέλος. 

No 13 by Cubelax: Flasher - Constant Image

#14 by kostask: Pill - Soft Hell

   Ο Νακίτο ο Νίντζα έχει σταματήσει να κοιμάται εδώ και χρόνια. Είναι μια δύσκολη τεχνική που μπορούν να τελειοποιήσουν μόνο οι Σιντζούτσου. Προσπαθεί να θυμηθεί αν είχε ποτέ του ονειρευτεί. Αν άραγε μπορούσε, τι θα ονειρευόταν? Ακούει την λεπίδα να περνάει δίπλα του. Φυσικά την αποφεύγει εύκολα. Ποιος έχει επιθυμία να πάρει την τελευταία του ανάσα σήμερα? Εξετάζει τη λεπίδα. Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν! Είναι... μα αυτή είναι... Σφίγγει τα δόντια, σφίγγει το σπαθί, ξεσφίγγει τη ζώνη γιατί τον έσφιγγε. Φανερώσου! Κι έλα να αντιμετωπίσεις το τέλος σου! Κανένας ήχος. Θα τα ξαναπούμε Χαγιάτε. Σύντομα. 

No14 by Cubelax: Rolo Tomassi - Time Will Die and Love Will Bury it

#15 by kostask: Woolen Men - Post

   Κόκκινος ο ορίζοντας. Αυτό μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: ένας νέος σενσέι καπου γεννήθηκε. Ο Νακίτο ο Νίντζα έφτυσε ένα γρίλισμα και συνέχισε να ξεκοκαλίζει το ορτύκι. Η φωτιά είχε σβήσει από ώρα. Δεν είναι ώρα τώρα να δίνεις σημάδια. Όχι σήμερα, όχι πριν τελειώσει αυτό που πρέπει να κάνει. Ακούει δυο κλαδιά να σπάνε πίσω του. Και τρίτο. Μυρίζει τον αέρα. Γερές δόσεις δειλίας, ματαιότητας και σκόρδου τον πλημμυρίζουν. Ξεφυσάει. Δύο κεφάλια πέφτουν ήδη στο χώμα πριν ο τρίτος προλάβει να βγάλει το σπαθί του. Τον αφήνει να φύγει. Του χαρίζει ένα χέρι και δύο δάχτυλα. Χαρμόσυνη μέρα η σημερινή άλλωστε. Ο Νακίτο ο Νίντζα πιάνει το επόμενο ορτύκι. Ερασιτέχνες.

No15 by Cubelax: Shopping - The Official Body

#16 by kostask: Terry - I'm Terry

   Αργή βαθιά ανάσα. Βλέπει 2 χελιδόνια να αφήνουν το κλαδί μπροστά του και να χάνονται πίσω από το πλήθος. Μετρά μέχρι το 67. Χρόνια εξάσκησης για τον Νακίτο τον Νίντζα για να φτάσει σ' αυτόν τον μαγικό αριθμό. 66 και ο πόνος είναι αβάσταχτος, 68 και δεν είναι προετοισμένος για το επόμενο χτύπημα. Εκπνοή. Πλέον δεν έχουν σημασία τα χτυπήματα. Ούτως ή άλλως, σε αυτές τις περιπτώσεις πρώτα καταστρέφεται το μαστίγιο πριν τελειώσουν οι μαστιγιές. Αργή βαθιά ανάσα. Δεν τον νοιάζει. Ο πόνος είναι φίλος του. Του θυμίζει ότι κάτι ανθρώπινο έχει μείνει μαζί του. Μετρά μέχρι το 67. Πιο πολύ ανησυχεί για τα χελιδόνια. Οι μαστιγιές τα τρόμαξαν. Όπως και τους υπόλοιπους ανθρώπους από το πλήθος. Πλέον έχει μείνει μόνο ο βασανιστής να κοιτάζει απορημένος μια τον Νακίτο τον Νίντζα και μια το ξεσκισμένο μαστίγιο. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που μπόρεσε να κοιτάξει κάτι. Εκπνοή. 

No16 by Cubelax: Warmduscher - Whale Cty

#17 by kostask: Death Pedals - Death Pedals

   Έφτασε κιόλας η εποχή του Σακούρα Ζένσεν? Η αγαπημένη εποχή για τον Νακίτο τον Νίντζα. Οι ανθισμένες κερασιές λειτουργούν ως η καλύτερη κάλυψη. Βλέπουν τα άνθη, δεν βλέπουν αυτόν. Χα! τόσο ξέρουν. Καμία λογική να θαυμάζεις τη φύση, μόνο να τη φοβάσαι πρέπει. Όπως και τους Νίντζα άλλωστε. 

No17 by Cubelax: No Age - Snares LIke a Haircut

#18 by kostask: E - Negative Work

   Ποιος ήταν ο Νακίτο πριν γίνει ο Νακίτο ο Νίντζα? Ούτε θυμάται πότε προσπάθησε να το θυμηθεί για τελευταία φορά. Υπήρχε μια καλύβα. Αυτό το θυμάται. Και σκιές. Μέσα στη νύχτα. Ήταν ο 9χρονος εαυτός του? Όχι, άλλοι ήταν. Είχαν μπει μέσα στην καλύβα. Ακούει έναν στριγκό ήχο, δεν καταλαβαίνει στην αρχή από που. Δεν είχε ακούσει ποτέ την αδερφή του έτσι. Είχε αδερφή? Αίμα. Πολύ αίμα. Ναι, σίγουρα θυμάται αίμα. Δικό του? Όχι. Στα χέρια του. Στο πρόσωπό του. 3 κορμιά στο πάτωμα. Ή 4? Όχι, το 4ο κουνιέται. Τρέχει. Μια μαύρη σκιά που τρέχει. Θυμάται τα κόκκινα μάτια μόνο να γυρνάνε και να τον κοιτάνε με τρόμο. Ο Νακίτο ο Νίντζα ψηλαφίζει αυτόματα το γόνατό του. Ένα μαχαίρι καρφωμένο πάνω του. Θυμάται τα κόκκινα μάτια. Ναι, αυτά δεν τα ξέχασε ποτέ. Ξημέρωσε άλλη μια μέρα για τον Νακίτο τον Νίντζα. 

No18 by Cubelax: Mint Field - Pasar de las Luces

#19 by kostask: Constant Mongrel - Living In Excellence

   Ο νόμος. Ο Νόμος! Από πότε είναι πάνω από τον όρκο των Νίντζα? Ακόμα θυμάται ο Νακίτο Νίντζα την ημέρα που πήρε τον όρκο. Ήταν η εποχή των βροχών στο Κιογιόκου. Σύμφωνα με την παράδοση, έπρεπε να κόψει ακριβώς 600 ουγγιές καθαρού λίπους από έναν πολεμιστή του Σούμο και να ψήσει σ'αυτό 3 αυγά στρουθοκαμήλου. Έκανε περήφανο τον Δάσκαλο. Δεν του είπε ποτέ τίποτα φυσικά μέχρι την ημέρα που πέθανε, αλλά ο Νακίτο ο Νίντζα ήξερε ότι τα αυγά του τον ικανοποίησαν. Και τώρα έρχεται ο νόμος να τα αλλάξει όλα. 17 κιλά λέει πλέον. Χα! τι άλλο θα αλλάξουν πια! Ο Νακίτο ο Νίντζα ξέρει ότι δε θα τον αφήσουν ήσυχο, αλλά γι αυτό προετοιμαζόταν χρόνια. Ποτέ του δεν κατάλαβε το μετρητικό σύστημα. "Θα το πληρώσουν ακριβά", μουρμούρισε και έσβησε το κερί. 

No19 by Cubelax: King Tuff - The Other

#20 by kostask: Yo La Tengo - There's a riot going on

   Ο Νακίτο ο Νίντζα όταν πετάει τον γάντζο του, περιμένει να πιαστεί από κάτι σταθερό. Ακόμα και όταν γύρω του όλα αλλάζουν, ακόμα και όταν όλοι γύρω του κρατάνε πλέον την κατάνα με το άλλο χέρι. Ο Νακίτο ο Νίντζα αναστενάζει, αλλά ανεβαίνει κι αυτόν τον τοίχο.  Το σχοινι τον κρατάει. Το ξέρει. Αυτή είναι η ζωή του νίντζα. 

No20 by Cubelax: Sunflowers - Castle Spell