Πρώτα φωτιά.
Ο Ναός του Μαύρου Κύκλου από μακρυά φάνταζε σαν μην υπήρξε ποτέ. Εδώ μάτωσε, εδώ σκότωσε, εδώ πέθανε κάποιες φορές. Μόνο χορταριασμένες πέτρες, σαύρες και χαμένα όνειρα θα βρει τώρα ανάμεσα στα γκρεμισμένα τείχη. Μήπως όντως δεν υπήρξε ποτέ? Μήπως ήταν όλα στη φαντασία του? Είναι όλο και πιο συχνές οι στιγμές που ο Νακίτο ο Νίντζα είναι βέβαιος ότι ξαναζεί την μνήμη κάποιου άλλου, κάποιου ξένου. Αυτός ο ξένος μοιάζει να τον κοιτάει τώρα από μακρυά, εκεί όπου ήταν κάποτε το παράθυρο του κελιού του. Μήπως είναι ιδέα του? Στο κάτω-κάτω, τι είναι οι ιδέες αν όχι παράσιτα?
Και μετά στάχτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου