Ο Νακίτο ο Νίντζα όταν πετάει τον γάντζο του, περιμένει να πιαστεί από κάτι σταθερό. Ακόμα και όταν γύρω του όλα αλλάζουν, ακόμα και όταν όλοι γύρω του κρατάνε πλέον την κατάνα με το άλλο χέρι. Ο Νακίτο ο Νίντζα αναστενάζει, αλλά ανεβαίνει κι αυτόν τον τοίχο. Το σχοινι τον κρατάει. Το ξέρει. Αυτή είναι η ζωή του νίντζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου