[previously on #2:]
Χαγιάτεεεε!!!
Οι τρομοκρατημένοι φρουροί κοιτάνε μια τον Νακίτο τον Νίντζα, μια τον λοχαγό τους. Ο λοχαγός δεν ξέρει τι να κάνει. Θυμάται να είναι 19 χρονών και να πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο επάγγελμα του πεταλωτή και σ'αυτό του στρατιώτη. "Θα δείτε τον κόσμο" τους έλεγαν. "Δε θα πεινάσετε ποτέ" τους έλεγαν. "Θα έχετε δωρεάν συνδρομή στο νέτφλιξ" τους έλεγαν. Η φωνή του Νακίτο του Νίντζα συνεχίζει να ξεσκίζει τα τύμπανά τους. Η διαταγή δίνεται σιγανά από τα τρεμάμενα χείλη του λοχαγού. Οι χορδές τεντώνονται. Τα ξύλα καρυδιάς τρίζουν. Το μπροστινό μέρος των παντελονιών σκουραίνει. Ο Νακίτο ο Νίντζα είναι το μόνο μαύρο σημείο στη μέση της άδειας πλατείας. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύκολος στόχος. Η βροχή από τα βέλη τον βρίσκει σκυμμένο, σαν να προσεύχεται σε κάποιον Θεό της σκόνης. Όλοι κοιτάνε αμίλητοι. Τουλάχιστον 25 βέλη πρέπει να τον έχουν βρει στην πλάτη. Η μορφή που μοιάζει με σκατζόχοιρο πλέον παραμένει ακίνητη. Όλοι κρατάνε την ανάσα τους. Και ξαφνικά, η μαύρη μορφή φαίνεται να αλλάζει χρώμα, όχι, να γίνεται διάφανη. Τα βέλη πέφτουν στο χώμα σα φαγωμένα σουβλάκια Γιακιτόρι. Η μορφή έχει εξαφανιστεί. Μια φωνή ακούγεται πίσω από τις πλάτες των στρατιωτών. "Σειρά μου τώρα". Ο λοχαγός είχε πετρώσει, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Δε γίνεται... μα αυτό ήταν ένας μύθος... Κανένας Νίντζα δεν είχε καταφέρει να τελειοποιήσει το Ουζούρε-Γκακούρε ώστε να μεταφέρει την αύρα του τόσο μακρυά. Τα στόματα των στρατιωτών ήταν ορθάνοιχτα, ακόμα και όταν τα κεφάλια τους αρχισαν να απομακρύνονται από το υπόλοιπο σώμα. Νυχοπατώντας στα κορμιά των στρατιωτών, ο Νακίτο ο νίντζα ρουφούσε τη ζωή από καθετι που ανέπνεε με κάθε του άλμα, σαν τους γρύλλους της Κολάσεως. Κραδαίνοντας από ένα σπαθί στο κάθε του χέρι και βγάζοντας φλόγες από τα μάτια του, έκοβε αυτιά, χέρια, κεφάλια και συνειδήσεις από τους αποσβολωμένους στρατιώτες. Το αίμα κυλούσε σε κύματα κάτω από τα τείχη και τα έκανε να φαίνονται σαν να μάτωναν τα ίδια. Κάποιοι προσπάθησαν να τον σημαδέψουν ξανά με τα βέλη τους. Ο Νακίτο ο Νίντζα τα έπιανε στον αέρα με το στόμα του. Κραυγές έσκιζαν τον αέρα, για λίγα δευτερόλεπτα μόνο η καθεμια. Τα πτώματα έπεφταν το ένα πάνω στο άλλο, στοιβαγμένα σαν θηλυκές φώκιες που περιμένουν το ταίρι τους. Ο λοχαγός ήταν ο τελευταίος που είχε μείνει ζωντανός ακόμα. Πεσμένος στα γόνατα περίμενε το τέλος του, όταν τον πλησίασε ο Νακίτο ο Νίντζα. "Αποκάλυψέ μου που είναι ο Χαγιάτε και θα πεθάνεις γρήγορα!". "Μα... δεν έχουμε κανέναν μ' αυτό το όνομα εδώ στο κάστρο του Κιτσούνε" του απάντησε ο λοχαγός με δάκρυα στα μάτια. "Κιτσούνε είπες άτιμε?! Δεν είναι το κάστρο του Σιντζούνε αυτό δλδ?!". "Όχι! Το κάστρο του Σιντζούνε είναι 12 μήνες διαδρομή με τα πόδια από εδώ"
Ο Νακίτο ο Νίντζα δεν κάνει λάθη. Ποτέ. Αλλά όταν κάνει, περπατάει για 12 μήνες. Περίμενέ με Χαγιάτε. Έρχομαι.
1. Spiritualized - And Nothing Hurt
2. The Ex - 27 Passports
3. Idles - Joy as An Act of Resistance
4. Salad Boys - This is Glue
5. Hot Snakes - Jericho Sirens
6. Shifters - Have a Cunning Plan
7. Messthetics - Messthetics
8. Bambara - Shadow on Everything
9. BEAK - >>>
10. Self Defense Family - Have you Considered Punk Music
11. The Good, the Bad & the Queen - Merrie Land
12. Sleep - The Sciences
13. Goon Sax - We're not Talking
14. Pill - Soft Hell
15. Woolen Men - Post
16. Terry - I'm Terry
17. Death Pedals - Death Pedals
18. E - Negative Work
19. Constant Mongrel - Living in Excellence
20. Yo La Tengo - There's a Riot Going On
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου