Όταν ήταν μικροί στον Ναό, τους έλεγαν ότι οι Νίντζα είναι αθάνατοι. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Τώρα που το σκέφτεται, δε θυμάται κανέναν Νίντζα να πέθανε από φυσικά αίτια. Όλοι σκοτώθηκαν με έντιμο θάνατο· είτε στη μάχη, είτε από το ίδιο τους το σπαθί. Ο Νακίτο ο Νίντζα δεν είχε ηττηθεί σε καμία μάχη. Και σίγουρα δε θα έκανε τη χάρη σε κανέναν να πάρει μόνος του τη ζωή του. Εκτός... ναι... Μόνο για εκείνη. Μόνο αν εκείνη το ζητούσε. Είχε να δει την Ρέτσουκο από τότε που ήταν έφηβος κι εκείνη είχε έρθει στον Ναό να ξεγεννήσει την Μόσι-Μοσί, την αγαπημένη αγελάδα του Νακίτο του Νίντζα. Η αγελάδα πέθανε στη γέννα, αλλά η Ρέτσουκο κατάφερε να σώσει το μοσχάρι. Ακόμα τη θυμάται να είναι σχεδόν ολόκληρη μέσα στην Μόσι-Μοσί και να προσπαθεί να βγάλει έξω το μικρό. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω από τη θέα της δακρυσμένης Ρέτσουκο να είναι γεμάτη με το αίμα της Μόσι-Μοσί για να την ερωτευτεί για πάντα. Ναι, μόνο για την Ρέτσουκο θα μπορούσε να πάρει την ίδια του τη ζωή. Ένα βόδι για τη Ρέτσουκο. Δίκαιη ανταλλαγή. Αλλιώς, αθανασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου