Ο ιδρώτας τον έκαιγε. Απόρησε γιατί ο κόσμος τον αποκαλεί κρύο ιδρώτα. Η κατάμαυρη στολή του τον έσφιγγε. Ειχε κολλήσει πάνω στο δέρμα του και δεν μπορούσε πλέον να ξεχωρίσει ποιο ήταν ποιο. Πίσω από τη μάσκα, η ανάσα του βαριά, αργή αρρωστημένη. Το περίεργο δεν ήταν ότι αυτό ήταν το τέλος. Το περίεργο ήταν ότι άργησε τόσο να έρθει. Ο Νακίτο ο Νίντζα το ήξερε ότι δεν έπρεπε να παραγγείλει το ψάρι στο πανδοχείο του Ιχουμούρι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου