Zero Tunes Vol. 13 / Best of 2010

Είχα καιρό να ανεβάσω zero tunes, ε? Τι καλύτερη πρόφαση για το Volume 13 από τα καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς. Θα τα βρείτε και τα 20 εδώ μέσα, ένα τραγούδι για κάθε άλμπουμ. Το πρώτο link είναι για τις θέσεις 20-11 και το δεύτερο για τις θέσεις 10-1. Καλή ακρόαση λοιπόν!

zero tunes Vol. 13 part I


zero tunes Vol. 13 part II

Blogovision Final Results

Αυτά είναι λοιπόν τα 40 καλύτερα άλμπουμς έτσι όπως ψηφίστηκαν από τους 91 -τελικά- Έλληνες bloggers. Μου αρέσει που κάθε χρόνο γινόμαστε όλο και περισσότεροι. Ο προσωπικός μου απολογισμός στη λίστα είναι 7 άλμπουμς στην πρώτη εικοσάδα και ένα ακόμα σκόρπιο στα υπόλοιπα 20. Πάλι καλά. Μόνο οι National βρίσκονται στην ίδια θέση με τη δική μου λίστα (2η). Δυστυχώς οι Caribou βρίσκονται ψηλά, όπως και οι Crystal Castles με με τους Deerhunter. Αλλά εντάξει, δε θα μιλήσουμε για τις παθογένειες της μπλογκόσφαιρας τώρα.
Πάντως το δικό μου συμπέρασμα περί μιας καλής μουσικής χρονιάς δεν μπορώ να πω ότι αντικατοπτρίζεται και τόσο πολύ στα αποτελέσματα της blogovision. Αναμενόμενο άλμπουμ της χρονιάς οι Arcade Fire. Όσο και να το κράζουμε εδώ στο muz!cOn, η απήχηση του Suburbs ήταν καθολική. Κρίμα.
Η blogovision κάθε χρόνο μου έδινε καινούρια ακούσματα και ευκαιρία για νέες μουσικές. Φέτος το έκανε ελάχιστα. Ή δεν είχε πολλά να μου προσφέρει ή άκουσα ΠΟΛΛΕΣ μουσικές φέτος. Τα μόνα δύο άλμπουμς που κράτησα είναι αυτά των Motorama και του John Grant (που ναι μεν το ήξερα, αλλά δεν του έδωσα τη δέουσα προσοχή). Αυτά για φέτος. Ας είναι καλά ο Gone4sure που μας βάζει στο τριπάκι και όλα τα παιδιά που ασχολήθηκαν με την καταμέτρηση.Και του χρόνου πάλι με ακόμα περισσότερες μουσικές προτάσεις για το 2011.
Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:

01 Arcade Fire 1062
02 National 1015
03 Caribou 923
04 Beach House 550
05 Gonjasufi 508
06 Black Keys 487
07 Crystal Castles 414
08 Deerhunter 355
09 LCD Soundsystem 351
10 Flying Lotus 322

11 Kanye West 303
12 Mumford & Sons 273
13 Janelle Monae 266
14 Gil Scott Heron 264
15 Ariel Pink 263
16 Midlake 261
17 MGMT 226
18 Broken Bells 225
19 Sufjan Stevens 219
20 Tame Impala 215

= Twin Shadow 215
22 Motorama 200
23 Grinderman 199
24 Gorillaz 196
25 Yeasayer 193
= These New Puritans 193
27 Shearwater 186
28 Pantha Du Prince 182
29 John Grant 168
30 Foals 160

31 Electric Litany 153
32 Joanna Newsom 148
33 Divine Comedy 146
34 Four Tet 140
35 Lone Wolf 137
36 Neil Young 132
37 Hot Chip 130
38 Pan Pan 127
39 Charlotte Gainsbourg 117
40 Radio Dept. 115

(Top 20 Albums of 2010) #1: Ten Kens - For Posterity

Αυτό ήταν και για φέτος. Μία ακόμη μουσική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Φέτος μου τα χάλασε λίγο η μουσική σοδειά γιατί δε μου έδωσε πολύ βήμα για κράξιμο. Όπως και να το δεις, ήταν μια καλή μουσική χρονιά. Πολλοί καλοί δίσκοι βγήκαν έξω από την 20άδα, όταν σε άλλες χρονιές (βλ. 2009) θα μπορούσαν να χτυπάνε ακόμα και δεκάδα. Περισσότερα γι'αυτά τα άλμπουμς που δεν τα κατάφεραν, καθώς και για τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς να αναμένετε ξεχωριστό post τις επόμενες μέρες. Το παρακάτω άλμπουμ έχει σήμερα την τιμητική του...

Μετά το Master Chef, το Master DJ:
Σκέψου για μια στιγμή ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό. Πάρε μερικά δευτερόλεπτα και θυμήσου τη γεύση του. Εντάξει? Ωραία. Τώρα προσπάθησε να θυμηθείς τί ένιωσες την πρώτη φορά που το γεύτηκες. Εκείνη την ξεχωριστή, τελείως διαφορετική γεύση που δεν είχες συναντήσει ποτέ σου πριν.Εντάξει? Ωραία. Τώρα φαντάσου οτι ακριβώς την στιγμή που έχεις φάει και την τελευταία μπουκιά και έχεις αρχίσει να γλείφεις ότι απέμεινε από το πάνω χείλος, έρχεται ο τρίμετρος ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουντί και σου πατάει την πιο δυνατή γροθιά του στο στομάχι σου. Εντάξει? Ωραία. Πλέον έχεις πάρει μια ιδέα για το τί βίωσα όταν πρωτοάκουσα το "For Posterity" από τους ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥΣ Ten Kens.

Τί είναι το "For Posterity"? Είναι ένα μαγευτικό σουφλέ που έχει για πρώτη στρώση το grunge noir, για δεύτερη το math rock, για μπεσαμέλ περιλαμβάνει τα πιο απίστευτα riffs που άκουσες μετά τους System of a Down και για τελική επικάλυψη λίγη αστερόσκονη από τους Nirvana. Πως να μην είσαι λίγο χοντρούλης-μπούλης-χοντροκόκκαλος όταν έχεις τέτοιο άλμπουμ μέσα στη χρονιά?

Υ.Γ. του βίνδεου: να θυμηθώ να ανεβάσω τα τραγούδια από το άλμπουμ στο γιουτιούμπι, γιατί έχει μόνο το αποπάνου.

Η συνολική λίστα με τα άλμπουμς της χρονιάς είναι η εξής:

1) Ten Kens - For Posterity
2) The National - High Violet
3) MGMT - Congratulations
4) Yann Tiersen - Dust Lane
5) The Black Angels - Phosphene Dream
6) Beach House - Teen Dream
7) Titus Andronicus - The Monitor
8) Shearwater - Golden Archipelago
9) Wolf Parade - Expo 86
10) The Black Keys - Brothers
11) No Age - Everything in Between
12) Broken Bells - Broken Bells
13) Get Well Soon - Vexations
14) Surfer Blood - Astro Coast
15) Midlake - The Courage of Others
16) Interpol - Interpol
17) The Fall - Your Future Our Clutter
18) The Love Language - Libraries
19) Les Savy Fav - Root for Ruin
20) Arcade Fire - The Suburbs

Y.Γ. του κειμένου: σήμερις, ειδική εκπομπή-αφιέρωμα στα καλύτερα άλμπουμς και τραγούδια της χρονιάς. known pleasures (18:00-20:00), στον Postradio.gr πάντα.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #2: The National - High Violet

Για όσους διαβάζετε αυτό το μπλογκ, ή για όσους ακούτε την εκπομπή στον Postradio, δε θα σας κάνει καμία εντύπωση το γεγονός ότι οι National είναι τόσο ψηλά. Ίσως να αποτελεί μια μικρή έκπληξη που δεν βρίσκονται στην πρώτη θέση. Και για μένα είναι. Φανταστείτε πόσο πολύ μου άρεσε το νούμερο 1 για να εκτοπίσει το άλμπουμ που χαρακτηρίζει τη γενιά μου περισσότερο από όλα τα άλλα. Έχεις διαβάσει πάρα πολλά για το High Violet, μην περιμένεις να ακούσεις τίποτα περισσότερο εδώ. Απλά να θυμίσω τί γράφαμε τον Μάιο. Επειδή όμως ξέρω ότι δε θα το διαβάσεις, θα σου πω ότι ξεκινούσε με την ερώτηση:

"Πόσο γαμάτο μπορεί να είναι ένα άλμπουμ? Όσο γαμάτο είναι το High Violet."

Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #3: MGMT - Congratulations

Έχετε δει το εξώφυλλο του "Everything in Between" των φετινών No Age? Ένα αντίστοιχο τέτοιο χαρτί δημιούργησαν και οι MGMT φέτος, απλά αντί για "Everything in Between" έγραψαν πάνω τη λέξη HYPE. Το hype που κληρονόμησαν από το "Oracular Spectacular" το πήραν, το τσαλάκωσαν και το πέταξαν στα σκουπίδια. Είναι σαν να είπαν μεταξύ τους: "ωραία, τώρα που μας έμαθαν, τους πλουτίσαμε και μας δίνουν λευκή επιταγή ας γράψουμε και το άλμπουμ που πάντα θέλαμε να γράψουμε". Κάπως έτσι εγένετο το "Congratulations". Ποτέ ένα τόσο "αποτυχημένο" άλμπουμ δεν ακούστηκε τόσο όμορφα στα πονεμένα μου αυτάκια. Τί να πρωτοκρατήσεις? το 'Brian Eno', το 'It's working', το 'Sοng for Dan Treacy', το ψυχεδελικό 'Lady Dada's Nightmare, το επικό από όλες τις απόψεις 'Siberian Breaks'? Τέτοιο ταλέντο σε τόσο νεαρή ηλικία είχε χρόνια να δει η μουσική βιομηχανία. C'est magnifique λέμε και ξαναλέμε!

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #4: Yann Tiersen - Dust Lane

Αν ξέρεις τον Yann Tiersen μόνο από το soundtrack της Amelie, άκου αυτά παρακάτω και ετοιμάσου για κοσμογονία στο αυτί σου. Αν ξέρεις τον Yann Tiersen και για τις άλλες του δουλειές, θα ξέρεις ήδη για το Dust Lane άρα σε αγνοώ. Αν δεν ήταν φέτος τέτοια ωραία χρονιά, το Dust Lane μπορεί και να ήταν στην πρώτη θέση. Αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν το σαραβαλάκι του εξωφύλλου. Αν είχες καλύτερη δουλειά να κάνεις, θα διάβαζες καλύτερη περιγραφή του δίσκου κάπου αλλού.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #5: The Black Angels - Phosphene Dream

Για μια ακόμα φορά, ματα-ξανα-μανα αντιγράφω αυτά που λέγαμε τον Σεπτέμβρη:

"Το "Phosphene Dream" δε θα σου αλλάξει την οπτική σου για τη μουσική. Δε θα κάνει καμία επανάσταση. Δε θα το μνημονεύουν σε 30 χρόνια για την απίστευτη επιδραστικότητά του. Όμως είναι άλμπουμ που γαμάει. Έτσι. Απλά και γαμηστερά. Δε θέλει και πολύ για να μπεις στο κλίμα. Απλά άκου το εναρκτήριο "bad vibrations" και δε θα θέλεις να σταματήσεις μέχρι να παιχτούν όλα τα 10 τραγούδια."

ΟΚ, ότι και να πω για το "Phosphene Dream" λίγο θα είναι. Οι τυπάδες πρέπει να έχουν ανακαλύψει τη μηχανή του χρόνου με κάποιο τρόπο. Η παράνοιά τους που συμβαδίζει τέλεια μαζί με την αναβίωση της ψυχεδέλειας των 70's είναι μοναδική. Και να σκεφτεί κανείς ότι η μουσική αισθητική εκείνης της εποχής ως τώρα με έβρισκε τουλάχιστον αδιάφορο. Βρε μήπως και το αδικώ με την πέμπτη θέση? Επίσης, από αυτό εδώ το βήμα του muz!cOn έχω να πω ότι ο Dave Sardy είναι ίσως ο καλύτερος παραγωγός των 2 προηγούμενων δεκαετιών. Δες σε ποια άλμπουμς έχει κάνει την παραγωγή και θα καταλάβεις γιατί.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #6: Beach House - Teen Dream

Καλοκαίρι 2010 στο εξοχικό μου (beach house) στην "σαν αυτή δεν έχει" Χαλκιδική:

Δεν έχει 5 λεπτά που γύρισα. Είμαι ξαπλωμένος πάνω στο φρεσκοκομμένο χορτάρι, η μυρωδιά του οποίου είναι από μόνη της επιβεβαίωση του καλοκαιριού. Μόλις έχει αρχίσει να σουρουπώνει και ο ορίζοντας έχει βαφτεί με την κοκκινάδα που μόνο μια έφηβη μπορεί να βιώσει όταν φιλάει για πρώτη της φορά. Τα θαλασσοπούλια επιστρέφουν από την εργασία της ημέρας χαρίζοντάς μου ένα νοσταλγικό νανούρισμα. Νιώθω έτοιμος να χαθώ μέσα στη λήθη του χρόνου. Και τότε βλέπω απειλητικά μπροστά μου τη χέστρα. Νιώθω ότι θέλω να ξεράσω όσο δεν έχω ξεράσει ποτέ στη ζωή μου. Είμαι σίγουρος πως θα βγάλω ολόκληρο το συκώτι μου. Το "teen dream" είχε μείνει εδώ και ώρες και έπαιζε στο repeat από το CD player. "10 Mile Stereo". Ξερνούσα και απολάμβανα το "better times". Παραπατούσα και σκεφτόμουν "Walk in the park". Αν και σούρουπο είχε τρελή ζέστη κι εγώ απλά παρακαλούσα να ήμουν στο "Norway". Μπροστά μου περνάει μια "Zebra". Ή μπορεί και να ήταν κανας μπαουγκτζής δεν ξέρω, είχα πιει τον άμπακο ούτως ή άλλως.
Αυτό που θυμάμαι όμως σίγουρα είναι να σκέφτομαι: "τί δισκάρα είναι αυτή ρε πούστη μου?!" και κάπου εκεί ...σκοτάδι όλα.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums 0f 2010) #7: Titus Andronicus - The Monitor

Κάτι σαν concept album με θέμα τον εμφύλιο πόλεμο στην Αμερική. Κάτι σαν αυτό που λέμε "in your face mama" rock. Κάτι σαν 65' καθαρού θυμού, καφρίλας και αμερικάνικης ιστορίας. Κάτι σαν παγωτό (το έχω λιώσει στο παίξιμο λέμε από τον Postradio). Κάτι σαν ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς. Αλλά κυρίως για τα δύο τραγούδια κάτω. Δεν γράφονται κάθε μέρα, θα ουρλιάζονται όμως για πολλά. Φυλαχτείτε! "The enemy is everywhere!!!"

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #8: Shearwater - Golden Archipelago

Ε, κάποιες αγάπες δεν κόβονται. Κάποιες βέβαια γίνονται κακές συνήθειες και εθίζεσαι (βλ. interpol) και κάποιες άλλες όπως οι Shearwater απλά σε κάνουν να τις ερωτεύεσαι σαν να ήταν η πρώτη σου φορά. Το "Golden Archipelago" είτε το λατρεύεις, είτε δεν του δίνεις καμία σημασία. Δεν υπάρχει μέση λύση. Είναι από τους ελάχιστους φετινούς δίσκους που απαγορεύεται η χρήση του "next track" κουμπιού. Αν το κάνεις, είναι σίγουρο πως δε θα σου αρέσει. Αν δεν το κάνεις, να είσαι σίγουρος ότι θα βρεις κάτι πολύ δικό σου εκεί μέσα.

Γράφαμε τον Φεβρουάριο:
"Όταν ξεκίνησα να γράφω για το άλμπουμ, είχα σκοπό να γράψω ένα από τα καλύτερα και πιο προσωπικά review που θα έγραφα ποτέ μου. Άρχισα με διάφορες πομπώδεις φράσεις και χαρακτηρισμούς, το προχώρησα σε πιο τεχνικά θέματα, μετά άλλαξα γνώμη και το γύρισα στη ψυχολογία, στα συναισθήματα που μου προκλήθηκαν, σε εκθειασμούς και γενικότερες αμετροέπειες.

Control-a και delete.

Παπαριές! Πως μπορείς να περιγράψεις με ψυχρές λέξεις και φράσεις τη μουσική? Τί σκατά κάνουμε όλοι εμείς που υποτίθεται γράφουμε γι'αυτά τα πράγματα? Μαλακίες κάνουμε. Μπορείς εύκολα να θάψεις ένα άλμπουμ, να πεις τι δε ΣΕ άρεσε, τι θα έπρεπε να υπήρχε. Πως όμως περιγράφεις την πραγματική μουσική σε μία από τις πιο ολοκληρωμένες της μορφές? Απλά δεν μπορείς κι όποιος λέει το αντίθετο, ας κάτσει να ακούσει -πραγματικά και αληθινά όμως- το "Golden Archipelago" και μετά να έρθει να μου το εξηγήσει.
"Δεν περιγράφω άλλο!" -κατά Χελάκη. Απλά ακούστε το."

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #9: Wolf Parade - Expo 86'

Όταν τα περισσότερα indie σχήματα που θεοποιούνται από τα διάφορα pitchNMEstone και λοιπούς πασχίζουν να βγάλουν άλμπουμς απλά και μόνο για να συμπεριλάβουν το ένα και μοναδικό άξιο αναφοράς τραγούδι τους, οι Wolf Parade βγάζουν ακόμα μια ολοκληρωμένη πρόταση το 2010 για να τους δείξουν how it's done. Το "Εχpo 86" έχει αρχή, μέση και δυστυχώς τέλος. Θα βλέπαμε πολλά ωραία πραγματάκια από τους φίλους μας τους Καναδούς στο μέλλον, αλλά προς το παρόν μπήκαν στο ψυγείο. Ελπίζω να βγουν γρήγορα.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #10 The Black Keys - Brothers

(ξανα-μανα)αντιγράφω αυτά που λέγαμε τον Μάιο:

"Πόσο νοσταλγώ ώρες-ώρες τις φορές που απλά βυθιζόμουν σε ένα δισκάδικο (βλ. λωτός, stereodisk, rollin under) ακούγοντας δίσκους μετά δίσκων που είχα διαλέξει να περάσω από το "κρασ-τεστ" του πικαπ. Αυτούς τους δίσκους είτε μου τους πρότειναν άλλοι, είτε τους έβρισκα από περιοδικά, είτε ήταν "ρε συ, κοίτα τί γαμάτο μου ήρθε μόλις χθες" από τον Σταύρο, είτε βεβαίως αποκλειστικά στην τύχη γιατί θα μου άρεζε ένα εξώφυλλο ή το όνομα ενός άλμπουμ. Δεν υπήρχε περίπτωση να έβλεπα το εξώφυλλο των νέων Black Keys και να μην το δοκίμαζα. Και θα ήταν ηδονική η στιγμή που θα το άκουγα, γιατί θα είχα μόλις ανακαλύψει έναν απίστευτο ήχο. Μετά θα έβαζα το βινύλιο στο μαγαζί και είτε θα έκανα τον έξυπνο και υπερήφανο που το ανακάλυψα, ή θα ξενέρωνα αν κάποιος άλλος το ήξερε ήδη (πράγμα σπάνιο στα μαγαζιά που έπαιζα).
Το θέμα όμως είναι ότι από εκείνη τη μέρα και έπειτα, το άλμπουμ δεν ανήκε στο γκρουπ, αλλά σε μένα. Το έκανα δικό μου, ήταν δική μου ιδιοκτησία. Και όποιος άλλος μετά από μένα το ανακάλυπτε , θα ήταν απλά ένας που άκουσε τη δικιά μου μουσική. Κάπως έτσι την ψωνίζαμε όλοι με τη μουσική τότε.
Τώρα?... απλά γράφω στο μπλογκ για ένα συγκρότημα που μάλλον ήδη θα ξέρεις (ε, είναι και το έκτο τους άλμπουμ) και για ένα άλμπουμ που πολύ πιθανό είναι να το έχεις ήδη ακούσει, ή διαβάσει σε άλλο μουσικό σάιτ. Δε με νοιάζει όμως: εγώ όταν άκουσα το "brothers" φαντασιώθηκα ότι είχα κάνει κατάδυση στο υπόγειο ενός σκονισμένου δισκάδικου και κάπου ανάμεσα στα σκόρπια βινύλια και ράφια άκουγα στα ακουστικά μου το "I'm not the one", πιστεύοντας όμως ότι ήμουν πραγματικά ο "the one". Το άλμπουμ γαμάει όλο. Αν σ'αρέσουν τα blues-rock με soul φωνητικά, αυτό θα είναι από τα album της χρονιάς για σένα. Αν πάλι δε γνωρίζεις αυτόν τον ήχο, απλά άκου αυτά τα τρία παρακάτω (το τρίτο είναι το αγαπημένο μου). Στα δύο πρώτα έχει βάλει το χεράκι του ο έρωτάς μου τον τελευταίο καιρό, ο Danger Mouse."

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

Μπορείς να βρεις τη διαφορά?

Αγγλία:

Ελλάδα:

Και μια αφιέρωση του muz!cOn:

(Top 20 Albums of 2010) #11: No Age - Everything in Between

Το "Nouns" είχε καταλάβει την 9η θέση στην αντίστοιχη λίστα μου το 2008. Το ότι φέτος οι No Age καταφέρνουν να βρίσκονται στα ίδια περίπου επίπεδα, είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο. Μπορεί το "Everything in Between" να μη σου βγάζει τη ζωώδη ωμότητα που υπήρχε σε όλα τα τραγούδια του "Nouns", όμως το noise-pop που τόσο λάτρεψες εκεί ζει και βασιλεύει και εδώ. Απλά τονίζει περισότερο το pop από το noise. Και αυτό δεν είναι κακό πάντα, ασχέτως της ψευδονοοτροπίας του ψευδοίντι ελληνικού κοινού. Οι No Age δεν ανακαλύπτουν καμιά Αμερική, ούτε καν ένα δεύτερο "Nouns". Δεν τους νοιάζει και καλά κάνουν. Σταδιάλα με τους όλους τους Χριστόφορους Κολόμβους κάθε χρόνο. Η συμμορία του LA καραγουστάρει αυτό που κάνει κι εγώ καραγουστάρω μαζί τους.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #12 Broken Bells - Broken Bells

Αντιγράφω αυτά που λέγαμε τον Μάρτιο:
"Κάποιοι άνθρωποι όμως ρε γιατρέ μου έχουν το άγγιγμα του Μίδα, έτσι? Ο Danger Mouse (aka Brian Burton) μετατρέπει σε χρυσό οτιδήποτε πιάσει στα χέρια του. Ο γνωστός μας παραγωγός/μουσικός (Gorillaz, Gnarls Barkley, Beck κ.α.) συνεργάστηκε με τον James Mercer των Shins (μεγάλη αγάπη κι αυτοί, ε?) και το αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο φρέσκα άλμπουμς για το 2010.
Θα βρεις άπειρες συγκρίσεις με άλλες μπάντες/καλλιτέχνες εδώ μέσα, αλλά όλες ντυμένες με αόρατο μανδύα, έτσι ώστε να ξέρεις μεν ότι υποβόσκουν, αλλά να μην υπερκαλύπτουν την αυθεντική σύνθεση - ο ιδανικός δηλαδή τρόπος! Θα βρεις σίγουρα Beck (βλ. "Trap Doors"), Talking Heads (στην έναρξη του "The Mall and Misery" εγώ σιγοτραγουδούσα το "Road to Nowhere") και κάτι λίγα από Gnarls Barkley και Kasabian (στη μελωδία των φωνητικών κυρίως).

Δισκάρα με λίγα λόγια, χωρίς πραγματικά κανένα κακό τραγούδι. Πράγμα που με δυσκολεύει στην πρόταση παρακάτω, αλλά κατέληξα να βάλω το δικό μου αγαπημένο. Προσέξτε στο "Mongrel Heart" το σημείο ύμνος-tribute στον Morricone (γύρω στα 2 λεπτά). Άλλες καλές στιγμές που ξεχωρίζουν ίσως λίιιγο παραπάνω είναι τα "Citizen", "Vaporize", "The Mall and Misery" και το εναρκτήριο "The High Road"."

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

Y.Γ. Όχι να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά όλα σχεδόν τα βίνδεοζ που βλέπετε στο γιουτιούμπι από τους Broken Bells, η αφεντιά μου τα ανέβασε. Μέσα σε λίγους μήνες, τα τραγούδια του δίσκου έχουν αγγίξει το 1.000.000 views...

(Top 20 Albums of 2010) #13: Get Well Soon - Vexations

Από τους πρώτους πολύ καλούς δίσκους του 2010, μόλις τον Γενάρη μας ήρθε. Ο συνονόματος Gropper το έκανε πάλι το -μικρότερο μεν, πανάξιο δε- θαυματάκι του. Το 2007 οι Get Well Soon ήταν στην πρώτη θέση της αντίστοιχης λίστας μου. Το "Vexations" ήρθε σαν φυσική συνέχεια του "Rest Now Weary Head" και ίσως γι'αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είναι πάλι στις πρώτες θέσεις. Αν η πρώτη τους δουλειά ήρθε λίγο σαν κεραυνός, το "Vexations" ήρθε απλά σαν το μπουμπουνητό που ακολουθεί. Δυνατό, επιβλητικό, απειλητικό, αλλά ήξερες ότι θα έρθει. Ολοκληρωμένη δουλειά για μια ακόμα φορά από τον Γερμανό, πανέμορφα τραγούδια, εκπληκτικό εξώφυλλο, η αγαπημένη μελαγχολία. It's all gooooood δηλαδής. Τον είδαμε και ζωντανά στο Βερολίνο, τί καλύτερο για φέτος? Απλά περιμένουμε τον τρίτο...

Y.Γ. Τώρα που θυμήθηκα το Live του Βερολίνου, τί θα γίνει με τα εισιτήρια για τους Nowist ρε παιδιά? Κανείς δε θέλει 2 δωρεάν εισιτήρια για τους Notwist στο Βερολίνο στις 27 Ιανουαρίου?? Δες εδώ λεπτομέρειες.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #14: Surfer Blood - Astro Coast

Ίσως αν δεν τους έβλεπα live να βρίσκονταν λίγο πιο χαμηλά στη λίστα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εξίσου καλός όλος ο δίσκος, αλλά ρε γμτ το "Floating Vibes" και μόνο είναι αρκετό για να σου φτιάξει τη χρονιά. Από τα καλύτερα τραγούδια του 2010. Αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στο Astro Coast και το "Mirror Mirror" των Irrepressibles ("in this shirt"), αλλά τελικά το δεύτερο έχει -όντως- μόνο μία τραγουδάρα που με τράβηξε σε αντίθεση με τους Surfer Blood.

Y.Γ. Και μιας και το ανέφερα, δε μπορώ να το αφήσω έτσι. Άκου ένα από τα πιο καταπληκτικά/ανατριχιαστικά/υποβλητικά τραγούδια του 2010:



Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #15: Midlake - The Courage of Others

Τα γράφαμε πριν από λίγο καιρό εδώ πάλι:

"Είναι σχεδόν τόσο λυρικοί όσο οι Shearwater. Είναι κάποιες στιγμές τόσο οικείοι όσο οι Coral. Είναι όσο folk χρειάζεται ώστε να μη γίνονται γραφικοί. Είναι τόσο όμορφα μη βαρετοί, όσο θα έπρεπε να είναι οι Fleet Foxes. Είναι τόσο γαμάτοι ώστε να αποτελούν από μόνοι τους ξεχωριστό ποστ στο τρισμέγιστο και μεγαλειώδες muz!cOn. Θα είναι ένα από τα album της χρονιάς. Είναι τόσο κρίμα που τέλειωσαν το set τους, λίγο πριν μπω στο Rock Werchter την πρώτη μέρα."

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #16: Interpol - Interpol

Περίμενα ότι θα ήμουν ο μόνος που θα έβαζε τους φετινούς Interpol στη λίστα του, αλλά είδα ότι ήδη το έκαναν καναδυό ακόμη. Αυτό σημαίνει ότι τελικά δεν είμαι και τοοόοσο γκρουπι από μόνος μου, αλλά υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι σαν εμένα και κυκλοφορούμε ανάμεσά σας! Γιατί πραγματικά το τέταρτο και ομώνυμο άλμπουμ των Interpol δύσκολα αγγίζει κάποιον που δεν είναι μυημένος στον μοναδικό αυτόν ήχο που έχουμε λατρέψει οι υπόλοιποι. Σίγουρα το επίπεδο του άλμπουμ ουδεμία σχέση έχει με τα δύο πρώτα, αλλά νομίζω πως το άκουσα ήδη περισσότερο από το "Our Love to Admire". Στερητικό σύνδρομο? ίσως. Μπορεί του χρόνου να μη θυμάμαι καν την ύπαρξή του, όμως δεν ανήκω σε αυτούς που σήμερα το θάβουν. Οι Interpol αυτό ξέρουν να βγάζουν και αυτό βγάζουν και φέτος το έκαναν με τον πιο σκοτεινό τρόπο μέχρι στιγμής. Για κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή δε ζητάω -και μάλλον δε θέλω να ζητήσω- κάτι παραπάνω.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #17 The Fall - Your Future Our Clutter

Mark E. Smith. Όχι, δεν έχω και τους 28 δίσκους της καριέρας του, πράγμα που δε με κάνει και τον καλύτερο κριτή. Αυτό όμως ήταν γροθιά στο στομάχι. Και δε θυμάμαι πολλές τέτοιες γροθιές που να τις ευχαριστήθηκα τόσο όσο το "You Future Our Clutter".

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)

(Top 20 Albums of 2010) #18: The Love Language - Libraries

Nostalgic indie pop και τα μυαλά στα κάγκελα. Δεν ξέρω τι ακριβώς με τράβηξε στους Love Language. Μυρίζουν αθωότητα, ξεγνοιασιά και Burt Bacharagh. Τρεις καλοί λόγοι δλδ για να μείνω μακριά. Κι όμως, το ”Libraries” αν το καλοσκεφτείς είναι πραγματικά πολύ καλό. Είναι το άλμπουμ που θα έπρεπε να είχαν βγάλει οι Coral τώρα που ψιλοφλώρεψαν. Η ενορχήστρωση των τραγουδιών είναι σχεδόν ολόιδια με αυτή του “The Suburbs” των Arcade Fire, χωρίς όμως να ακούγεται παράταιρη από τη καθαυτή σύνθεση (όπως συμβαίνει δυστυχώς με το Suburbs). Μπράβο λοιπόν στον Stuart McLamb. Με έκανε να περιμένω και την τρίτη του προσπάθεια.

Δείτε ΕΔΩ τα συγκεντρωτικά απότελέσματα των 94 Ελλήνων bloggers

(Top 20 Albums of 2010) #19: Les Savy Fav - Root for Ruin

Το πέμπτο άλμπουμ των Les Savy Fav έμελλε να είναι και το καλύτερό τους. Το "let's get out of here" (και όχι μόνο αυτό) έχει μπει για τα καλά μέσα στο μυαλό μου εδώ και λίγους μήνες και δε λέει να ξεκολλήσει. Θα πρέπει να είναι από τα πλέον πολυπαιγμένα τραγούδια μου στον Postradio. Απλά rock τραγούδια, απογυμνωμένα από τις "απαραίτητες" για άλλους πολυπλοκότητες και πλατειασμούς. R'n'R είναι ρε γαμώτο και το "Root for Ruin" είναι από τους καλύτερους φετινούς εκπροσώπους του.

Δες ΕΔΩ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα των 93 bloggers.

(Top 20 Albums of 2010) #20: Arcade Fire - The Suburbs

Ξεκινάμε λοιπόν και για φέτος. Ως πρόλογο, το μόνο που θα πω είναι ότι φέτος είχαμε καλή σοδειά. Πολλά καλά άλμπουμς έχουν μείνει έξω από την εικοσάδα (θα γράψουμε στο τέλος ποια), σε αντίθεση με πέρσι που τα έψαχνες με μικροσκόπιο. Πάμε...

Σημαδιακό το Νο 20, όπως είχε πει και ένας άλλος φίλος blogger σε προηγούμενη blogovision. Ναι μεν Νο.20=τελευταία θέση στην εικοσάδα, όμως είναι ταυτόχρονα και το πρώτο άλμπουμ που ανοίγει την αυλαία της λίστας. Βέβαια εκείνος ο φίλος -ποιος ήταν θα σκάσω!- για καλό το είχε πει. Ότι δλδ, το Νο.20 έχει παραπάνω αίγλη από το Νο.17 για παράδειγμα κι ας είναι 3 θέσεις πιο κάτω. Στη δικιά μου περίπτωση όμως είναι για κακό. Είναι για να επισημάνω για μια ακόμα φορά πόσο χαμηλότερου επιπέδου είναι το "The Suburbs" σε σχέση πάντα με τα υψηλά στάνταρντς που μας έχουν μάθει οι Arcade Fire. Θα του δώσω 1 πόντο λοιπόν μόνο και μόνο για να δείξω ότι -αντίθετα με τα "funeral" και "neon bible" (δύο πρώτες θέσεις δλδ στις χρονιές τους)- δεν αξίζει για περισσότερους. Είμαι βέβαια και λίγο άδικος: αν μιλούσαμε ας πούμε για το ντεμπούτο μιας νέας μπάντας, το "The Suburbs" είναι πολύ πιθανό να βρισκόταν κοντά στη δεκάδα. Όταν όμως πρόκειται για τη μπάντα που θεωρείς αυτή τη στιγμή μία από τις κορυφαίες του κόσμου (και προσωπικά φόλα αγαπημένη), όχι.

Δες ΕΔΩ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα των 93 bloggers.