Καλοκαίρι 2010 στο εξοχικό μου (beach house) στην "σαν αυτή δεν έχει" Χαλκιδική:Δεν έχει 5 λεπτά που γύρισα. Είμαι ξαπλωμένος πάνω στο φρεσκοκομμένο χορτάρι, η μυρωδιά του οποίου είναι από μόνη της επιβεβαίωση του καλοκαιριού. Μόλις έχει αρχίσει να σουρουπώνει και ο ορίζοντας έχει βαφτεί με την κοκκινάδα που μόνο μια έφηβη μπορεί να βιώσει όταν φιλάει για πρώτη της φορά. Τα θαλασσοπούλια επιστρέφουν από την εργασία της ημέρας χαρίζοντάς μου ένα νοσταλγικό νανούρισμα. Νιώθω έτοιμος να χαθώ μέσα στη λήθη του χρόνου. Και τότε βλέπω απειλητικά μπροστά μου τη χέστρα. Νιώθω ότι θέλω να ξεράσω όσο δεν έχω ξεράσει ποτέ στη ζωή μου. Είμαι σίγουρος πως θα βγάλω ολόκληρο το συκώτι μου. Το "teen dream" είχε μείνει εδώ και ώρες και έπαιζε στο repeat από το CD player. "10 Mile Stereo". Ξερνούσα και απολάμβανα το "better times". Παραπατούσα και σκεφτόμουν "Walk in the park". Αν και σούρουπο είχε τρελή ζέστη κι εγώ απλά παρακαλούσα να ήμουν στο "Norway". Μπροστά μου περνάει μια "Zebra". Ή μπορεί και να ήταν κανας μπαουγκτζής δεν ξέρω, είχα πιει τον άμπακο ούτως ή άλλως.
Αυτό που θυμάμαι όμως σίγουρα είναι να σκέφτομαι: "τί δισκάρα είναι αυτή ρε πούστη μου?!" και κάπου εκεί ...σκοτάδι όλα.
Αυτό που θυμάμαι όμως σίγουρα είναι να σκέφτομαι: "τί δισκάρα είναι αυτή ρε πούστη μου?!" και κάπου εκεί ...σκοτάδι όλα.
Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου