(Top 20 Albums of 2010) #5: The Black Angels - Phosphene Dream

Για μια ακόμα φορά, ματα-ξανα-μανα αντιγράφω αυτά που λέγαμε τον Σεπτέμβρη:

"Το "Phosphene Dream" δε θα σου αλλάξει την οπτική σου για τη μουσική. Δε θα κάνει καμία επανάσταση. Δε θα το μνημονεύουν σε 30 χρόνια για την απίστευτη επιδραστικότητά του. Όμως είναι άλμπουμ που γαμάει. Έτσι. Απλά και γαμηστερά. Δε θέλει και πολύ για να μπεις στο κλίμα. Απλά άκου το εναρκτήριο "bad vibrations" και δε θα θέλεις να σταματήσεις μέχρι να παιχτούν όλα τα 10 τραγούδια."

ΟΚ, ότι και να πω για το "Phosphene Dream" λίγο θα είναι. Οι τυπάδες πρέπει να έχουν ανακαλύψει τη μηχανή του χρόνου με κάποιο τρόπο. Η παράνοιά τους που συμβαδίζει τέλεια μαζί με την αναβίωση της ψυχεδέλειας των 70's είναι μοναδική. Και να σκεφτεί κανείς ότι η μουσική αισθητική εκείνης της εποχής ως τώρα με έβρισκε τουλάχιστον αδιάφορο. Βρε μήπως και το αδικώ με την πέμπτη θέση? Επίσης, από αυτό εδώ το βήμα του muz!cOn έχω να πω ότι ο Dave Sardy είναι ίσως ο καλύτερος παραγωγός των 2 προηγούμενων δεκαετιών. Δες σε ποια άλμπουμς έχει κάνει την παραγωγή και θα καταλάβεις γιατί.

Δες ΕΔΩ τη συγκεντρωτική λίστα των 94 Ελλήνων bloggers (αυτοί ξέρουν!)