...όπως τραγουδάνε και οι Triffids, όμως το απόγευμα κατεβαίνω - πάλι! - Αθήνα για το ejekt, γιατί ως γνωστόν μυαλό δε βάζω (είπαμε...too hot to think ντε!). Άντε, ελπίζω να γνωρίσω κι από κοντά κανένα συν-blogga. Για να με αναγνωρίσετε ψάξτε να βρείτε αυτόν που θα κρατά από 2 μπύρες στο κάθε χέρι του, αλλά ταυτόχρονα θα προσπαθεί να ρουφήξει την μπύρα του διπλανού του τραγουδώντας παράλληλα και το Johnny Yen! Για όσους επίσης παρακολουθήσουν το φεστιβάλ, ιδού και το πλήρες πρόγραμμα και η σειρά εμφάνισης: Ejekt Outdoor Stage: 17:20 Transistor 18:20 Tech Soir 19:20 Hercules & Love Affair 20.30 Stereo MC's 22:15 James
Ejekt Indoor Stage: 00:00 Niko Vandoro 00:35 U.N.K.L.E. Live 02:20 Digitalism 04:00 Fotonovela
Αυτή κι αν είναι δροσερή είδηση μέσα στη ζέστη. Μία από τις αγαπημένες μου μπάντες, οι Μ83 θα παίξουν ζωντανά στις 4 Οκτωβρίου στο Gagarin. Θα είναι η πρώτη τους φορά στην Ελλάδα και ελπίζω (μπας και, αλλά μάλλον μπα δεν) να ανακοινωθεί σύντομα ότι θα έρθουν και Θεσσαλονίκη. Θα μας φάνε λάχανο αυτά τα πάνω-κάτω φέτος για τα live!! Μην ξεχνάμε ότι πήγαμε ήδη synch, κατεβαίνουμε πάλι την Παρασκευή για ejekt (δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω UNKLE live), ενώ ψήνομαι σοβαρά να κατέβω πάλι για Offspring, Bjork και τώρα μου βγαίνουν και οι Μ83!
ΟΧΙ ΑΛΛΟ LIVE ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!!!!! Please!! Δεν το αντέχει η τσέπη πλέον.
Καλησπέρα σε όλους! Σε ποιους όλους δηλαδή? Οι περισσότεροι θα είστε σε κάποια παραλία και θα λιάζεστε αυτή τη στιγμή. Anyway, το post του Ίνδικτου για τους Suburban Kids with Biblical Names μου έδωσε την ιδέα να κάνω ένα δικό μου post με περίεργα ονόματα συγκροτημάτων. Με το που έκατσα να συγκεντρώσω - λέμε τώρα - το μυαλό μου και να θυμηθώ περίεργα ονόματα, συνειδητοποίησα ότι ΔΕΝ παίζει να χωρέσουν όλοι αυτοί οι κουζουλοί σε ένα post. Άρα δεν υπάρχει νόημα στη λίστα που σκεφτόμουν να κάνω. Κατέληξα όμως σε μια 15άδα (+1) ονομάτων, που ήταν και τα πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό. Έχουμε και λέμε λεπόν...
15) The boy least likely to...: Πολύ έξυπνο. Κολλήστε δίπλα του ένα οποιοδήποτε τραγούδι που ξεκινάει με ρήμα και φτιάχνετε ολόκληρη ιστορία. Ο τυπάς έχει γράψει ωραίες μουσικές.
14) And You Will Know Us By The Trail of Dead: Το Art Rock στην καλύτερή του. Το όνομα λέγεται ότι το "έκλεψαν" από ένα χαρακτικό των Μάγια...
13) You Say Party! We Say Die! : Καλά ντε! Πως κάνεις έτσι? ένα παρτάκι είπαμε να κάνουμε κι εμείς. Αμάν πια.... Ακόμα μια παρέα από τον Καναδά.
12) When People Were Shorter And Lived Near The Water: Μας έρχονται από τη Νέα Υόρκη και είναι γνωστοί για τα covers που κάνουν σε γνωστά τραγούδια άλλων.
11) Clap Your Hands Say Yeah: ο περσινός τους δίσκος ήταν ένας από τους καλύτερους και αγαπήθηκε δεόντως από το muz!cOn. Χτυπάμε τα χέρια, λέμε ΝΑΙ και περιμένουμε πως και πως το επόμενο άλμπουμ.
10) Me First And The Gimme Gimmes: από τα καλύτερα ονόματα ever όμως! Η μουσική τους δε λέει τίποτα, κλασσικά αμερικανάκια.
9) Suburban Kids with Biblical Names: ε, δε θα μπορούσα να αφήσω έξω την πηγή της εμπνευσής μου! Χαρούμενη pop, ενδιαφέρον άκουσμα.
8) Get Cape. Wear Cape. Fly: ο Superman μου εκμυστηρεύτηκε ότι είναι η αγαπημένη του μπάντα. Όμως πάντα θεωρούσα λιγουλάκι φλώρο τον Superman...
7) Gaye Bykers On Acid: και να φανταστείς ότι παίζουν ψιλο-punk.
6) !!!: Από τη στιγμή που έβγαλαν το 'myth takes', ο κόσμος όλος ρωτούσε να μάθει πως σκατά λέγονται οι !!! (!). Δεν ξέρω πως θα τους φάνηκε το Chk Chk Chk. Τσκ τσκ.....
5) We've Got A Fuzzbox and We're Going To Use It: θα μπορούσε να είναι τεράστια απειλή αν έβγαινε από τα δικά μου χείλη και τα χέρια μου κρατούσαν την κιθάρα. In your face 80's!
4) Frankenstein Drag Queens From Planet 13: Πάλι καλά που αναφέρει πως είναι από τον πλανήτη 13, αλλιώς δεν θα υπήρχε και τίποτα περίεργο. Θα μπορούσαν να είναι από τον Βαρδάρη ή πίσω από τα δικαστήρια...
3) The Eighties Matchbox B-Line Disaster: Παραθέτω την περιγραφή του wikipedia: " The TEMBLD are a psychosis rock band from Brighton formed in 1999. The band's sound is dark and blues-influenced with wild crooning vocals, deep bass lines and tom-heavy tribal drumming." Καλό, ε???
2) The Samuel Jackson Five: Κάθε φορά - μα κάθε φορά - που διαβάζω αυτό το όνομα γελάω.Από τα πιο έξυπνα και ευρηματικά που έχουν βγει ποτέ. Έχουν γράψει πολύ ωραία πράματα όμως....
1) The Rock & Roll Dubble Bubble Trading Card Company Of Philadelphia: Φαντάζεστε το κοινό να προσπαθεί να τραγουδήσει ρυθμικά το όνομά τους, ώστε να βγουν σε encore?? Ωρε γέλια....
+bonus) The The: με διαφορά ο καλύτερος τίτλος συγκροτήματος. Λιτός, απέριττος, μινιμάλ και τόσο καλός που τον γράφουν και δύο φορές!!
Υπήρχαν και άλλοι υποψήφιοι, όπως οι The Mutated Daisies I Once Found in My Garden, Vampire State Building, Jesus Chrysler Supercar, Jehovah’s Witness Protection Program, Natalie Portman's Shaved Head και πολλοί άλλοι, για τους οποίους όμως δε βρήκα ωραία ή καθόλου βίντεος.
Αυτά από μένα, περιμένω από εσάς να προσθέσετε τα δικά σας τρελά ονόματα!!
...από το synch festival και μπορώ να πω ότι γύρισα πολύ ευχαριστημένος. Τελικά το synch είναι κάτι ιδιαίτερο, ένα φεστιβάλ με το δικό του χρώμα, με τη δική του αύρα και το δικό του αφοσιωμένο κοινό. Πήγα βέβαια μόνο την πρώτη μέρα, αλλά έφτανε για να πάρω μια καλή ιδέα. Από θέμα οργάνωσης τα πήγανε σχετικά καλά, αν και η κίτρινη κάρτα που τους έβγαλα πριν λίγες βδομάδες ήταν πλήρως δικαιολογημένη. Αν και υποτίθεται πως κατέβηκα για τους Holy Fuck, τελικά μόνο αυτούς δεν είδα! Για την ακρίβεια πρόλαβα τα τρία τελευταία μόνο τραγούδια, ένα εκ των οποίων όμως ήταν το αγαπημένο μου safari, στο οποίο έπεσε και το απαραίτητο χτύπημα βεβαίως-βεβαίως. Ας όψεται το υπέροχο πρόγραμμα των διοργανωτών που έβαλαν τους Happy Mondays και τους τρελοκαναδούς να παίξουν την ίδια ώρα. Δεν περίμενα ο Shaun Rider και η παρέα του να με κρατήσουν για πολύ ώρα, γι'αυτό πήγα πρώτα σ'αυτούς. Τελικά με κράτησαν μέχρι το τέλος, ρίξαμε τρελό χορό - αλά Madchester - και τελικά δεν το μετανιώνω καθόλου. Το step on ήταν με διαφορά η καλύτερη στιγμή του live. Προηγουμένως οι Liars και πιο πριν οι Yo La Tengo άνοιξαν τον χορό, με τους πρώτους να κλέβουν την παράσταση με τα φοβερά κρουστά τους, αλλά κυρίως λόγω του απίστευτου τραγουδιστή τους (ψάξτε κανα βιντεάκι να τον δείτε, είναι μορφή ο τύπος).
Όμως και οι YLT δεν πήγαν πίσω, παίζοντας το σύστημα "ρολόι". Ποιο είναι αυτό? Το σύστημα κατά το οποίο σε κάθε τραγούδι όλα τα μέλη (τρία στον αριθμό) αλλάζουν όργανα μεταξύ τους! Ο κιθαρίστας καθόταν στο πιάνο, ο μπασίστας καβαλούσε τη ντραμς και η drummer (ταυτόχρονα και δεύτερη φωνή) έπιανε το μπάσο! Ωραίοι τύποι γενικά, φάνηκαν να το διασκεδάζουν αρκετά. Από μουσική δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα κιόλας, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις τραγουδιών που μου θύμιζαν - πολύ όμως - sonic youth. Γενικές εντυπώσεις λοιπόν αρκετά καλές. Ο χώρος (Τεχνόπολις, παλιό εργοστάσιο φωταερίου, πλέον λειτουργεί ως βιομηχανικό μουσείο) είναι φοβερός και απόλυτα ταιριαστός με το φεστιβάλ, ενώ το Γκάζι, όπου και βρίσκεται, είναι ότι πρέπει για ατελείωτες ώρες μπυροποσίας σε συνδυασμό με αθηναική περατζάδα.
Αυτά είναι τα ωραία: να ζητάς απλά λίγες ώρες ρεπό από τη δουλειά για να προλάβεις να πας στην Αθήνα για το φεστιβάλ και να σου δίνουν όλη τη μέρα άδεια! Ποιος είπε κάτι για τους εργοδότες, ε??
Anyway, αύριο η Αθήνα θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει για κάποιες ώρες την αφεντιά μου. Ανοίξτε δρόμο λέμε να περάσω!
Yo La Tengo, Happy Mondays, Liars και Holy Fuck θα μπουν στην κληρωτίδα για να διαλέξουμε ποια από ΟΟΟΟΟΟΛΑ αυτά τα αμέτρητα ονόματα θα δούμε. Γιατί ως γνωστόν τα 40 ευρώ της συναυλίας είναι πολύ λίγα για τους καημένους διοργανωτές ώστε να σου δώσουν την δυνατότητα να τους δεις όλους. ΚΑΙ τους τέσσερις. Τεσπα, ας μην ξεκινάω με γκρίνια. Ούτως ή άλλως για τους Holy Fuck κατεβαίνω κυρίως, ελπίζω τουλάχιστον αυτοί να τα σπάσουν.
Τις επόμενες μέρες θα κάνω τα μπανάκια μου (ξέρετε τί βάσανο είναι τα αρθριτικά...) στη Χαλκίδα, αλλά το βράδυ της Παρασκευής - μετά το live - λέω να πάω να δω την περίφημη (?) εναλλακτική Αθήνα που τόσο ακούω και ποτέ δεν έχω ζήσει και γι΄αυτό τον λόγο θέλω τη βοήθειά σας. Το λοιπόν....περιμένω μέχρι αύριο το μεσημέρι τις προτάσεις σας. Η περιοχή που θα κινηθώ θα είναι κέντρο, κυρίως Γκάζι. Ακούω!
Τώρα πως γίνεται κάτι να ενώνει τους Julian Casablancas (τραγουδιστή των Strokes), Santogold και Pharrell Williams (N.E.R.D.)? Η απάντηση είναι τα σταράκια! Τα all time classic παπουτσικά που ...ένωσαν τη punk-rock μουσική με τη Γη - και που σήμερα θεωρούνται τρέντυ και βγαίνουν με στρας (...) - κλείνουν φέτος 100 χρόνια ζωής. Για να τα γιορτάσει η Converse κάλεσε τους τρεις μουσικούς να γράψουν μαζί ένα τραγούδι και το αποτέλεσμα ήταν το "My Drive Thru". Ε, καλά τώρα μη φανταστείτε πως είναι και καμιά τραγουδάρα, αλλά είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον να τους ακούς μαζί. Μπορείτε να το ακούσετε εδώ
Το τραγούδι μπορεί να το γνώριζα εδώ και καιρό, αλλά μόλις σήμερα ανακάλυψα το βίντεο κλιπ του. Από τα καλύτερα ελληνικά βίντεο που έχουν γίνει ποτέ. Παραθέτω το σχόλιο που έγραψε ένας user στον σωλήνα:
Σας έχει τύχει να πάτε σε συνάντηση με παλιούς συμμαθητές από το δημοτικό? Ένας φίλος χθες, μετά τη συναυλία του Nick Cave και με όμορφη συνοδεία μπύρας, μου έλεγε τις εμπειρίες του από μια τέτοια συνάντηση που πήγε πρόσφατα. Ξέρετε τώρα: λέτε αρχικά τα νέα σας, τί δουλειές κάνατε από την τελευταία φορά που βρεθήκατε, αν σπουδάζετε ή αν τελειώσατε, αν παντρευτήκατε ή όχι και μετά αρχίζει η εξιστόρηση των περασμένων χαρούμενων ετών. Συζητάτε όλοι μαζί παλιές καταστάσεις και είτε σκάτε στα γέλια από τις παλαβομάρες που κάνατε μικροί, είτε χαμογελάτε λίγο αμήχανα και με βαθιά δόση νοσταλγίας γιατί θυμηθήκατε κάποιον παλιό παιδικό έρωτα με αυτόν/ήν που τώρα πίνετε ποτό μαζί. Ένα είναι το σίγουρο πάντως: η συγκίνηση είναι διάχυτη, είτε έχετε ζήσει όμορφα σχολικά χρόνια, είτε όχι. Γιατί αυτό που τελικά έχει σημασία είναι ότι αυτή η συνάντηση σας μεταφέρει έστω και για λίγες ώρες σε μια άλλη περασμένη εποχή, μεταμορφώνοντάς σας στο παιδί που κάποτε είσασταν. Κάπως έτσι νιώσαμε και όλοι όσοι μαζευτήκαμε χθες στη Μονή Λαζαριστών. Ο Νικολάκης ξεκίνησε το live με τραγούδια από το πρόσφατο Dig Lazarus Dig που κανέναν δε νομίζω να συγκίνησε ιδιαίτερα, αλλά όπως και σε κάθε συνάντηση, αυτό ήταν απαραίτητο για να σπάσει ο πάγος. Δεν έφτασε πάντως στο σημείο να κουράσει με τα καινούρια. Έκανε τη χάρη των μανατζαρέων για το promotion και προχώρησε στη δεύτερη φάση, στη φάση της νοσταλγίας. Τα Mercy seat, Deanna, Stagger Lee, Into my arms, the ship song, Red Right Hand, αλλά και τα weeping song και straight to you, τα οποία τα έπαιξαν ελέω παραγγελιών και χωρίς να είναι στο πρόγραμμα, κατάφεραν να ξυπνήσουν στον καθένα τις δικές του μνήμες από τα τραγούδια και να θυμηθεί για μια ακόμη φορά τί εστί Nick Cave και γιατί είναι εκεί που είναι. Δηλαδή στις καρδιές μας. Δεν έχει σημασία που ο Nick Cave δεν ήταν ποτέ στις πολύ φανατικές μου αγάπες. Πάντα μου άρεζε όμως και τον σεβόμουν, ειδικά στις "cult" εκδοχές του, όπως τα χρόνια των birthday party αλλά και πρόσφατα στους grinderman. Βέβαια χθες ήταν με τους Bad Seeds και είπε αυτά που έπρεπε να πει. Ο άνθρωπος είναι από τους καλύτερους performer που έχω δει ζωντανά και το σημαντικότερο είναι ότι ακόμα και στα 50 που είναι τώρα και 14 δίσκους μετά καραγουστάρει αυτό που κάνει σαν να είναι η πρώτη του φορά και το δείχνει με μεγάλη ειλικρίνεια. 2:30 ώρες συναυλίας και 2 encore το καταδεικνύουν αυτό. Πρέπει βέβαια να δώσω και τα εύσημα σε μια υπέροχη μπάντα, όπως είναι οι Bad Seeds. Mick Harvey, Jim Sclavunos, ο απίστευτος τύπος με το μούσι και την παιδική κιθάρα, αλλά και οι υπόλοιποι σπόροι αποτελούν κάτι παραπάνω από άξιο συμπαραστάτη του "Nick the Stripper". Η σχέση του με το ελληνικό κοινό?? Θα το καταλάβετε από αυτό:
"Well, we don't normally play the weeping song and we will probably fuck it up, but what can i do? You are....ehhh, you are Greek!"
Υ.Γ.1) Τους Ed Kuepper και Jeffrey Wegener τους έχασα γιατί για μια ακόμη φορά ξέχασα πόσο μακρυά μπορεί να αποβεί το εξωτικό Ντεπό από τις Δυτικές συνοικίες με αυτή την κίνηση (1:30 ώρα περίπου έκανα να πάω!)
Υ.Γ.2) Δεύτερο πολύ καλό συνεχόμενο live και οι απαιτήσεις μου για το καλοκαίρι έχουν ανεβεί. Την επόμενη βδομάδα κατεβαίνω στο synch. Για να δούμε .... θα τριτώσει?
Οι fleet foxes είναι μια νέα μπάντα από το Seattle που - φυσικά - ανήκει σε μία από τις αγαπημένες δισκογραφικές εταιρίες αυτού του blog, στη Sub-Pop. Μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ, ενώ πριν λίγους μήνες έβγαλαν και ένα EP (Sun Giant) με πέντε τραγούδια, ένα εκ των οποίων ονόμασαν ...Mykonos! Πολύ "προσωπικά" τραγούδια με γλυκιές μελωδίες και πραγματικά υπέροχη φωνή, που ώρες-ώρες μου θυμίζει πολύ τους beach boys. Προς το παρόν ξεχωρίζω το white winter hymnal.
Το καλοκαίρι - κι ότι συνεπάγεται αυτό για τα μουσικά δρώμενα - μας τέλειωσε. Μας τέλειωσε από όλες τις απόψεις: και ημερομηνιακά και θερμοκρασιακά και οικονομικά (καλά εκεί μας γονάτισε). Επίσης μας τέλειωσε πιστεύω και αυτό το ξέσπασμα των τελευταίων χρόνων, με αποκορύφωμα αυτό το καλοκαίρι, όπου έγιναν πολλές συναυλίες για τα ελληνικά δεδομένα αλλά με ελάχιστο κόσμο στις περισσότερες (άσχετο αν ήταν καλές ή όχι), με αποτέλεσμα να φανεί για μια ακόμη φορά πόσο μουσικά "φτωχή" είναι η Ελλάδα. Από του χρόνου δεν βλέπω να γίνονται και πολλά πράγματα, αφού πολλές εταιρίες μπήκαν μέσα (βλέπε π.χ. HotBeez - flybeeyond - που κατέβασε στόρια), το terravibe festival δεν έγινε καν φέτος, ενώ οι μεγάλες μεμονωμένες συναυλίες που παραδοσιακά υπήρχαν Σεπτέμβριο-Οκτώβριο (βλέπε Muse, Manic Street Preachers πέρσυ, αλλά και Tool, Pearl Jam προηγούμενες χρονιές), φέτος δεν υπάρχουν στο καλεντάρι. Όπως και να χει όμως, μικρότερης εμβέλειας σχήματα σίγουρα θα μας επισκεφτούν για καφέ και famous greek mouzaka. Περίμενα την ανακοίνωση των REM για βγάλω νέο live feed, όμως ακόμα κανείς δεν ξέρει αν τελικά γίνει κάτι τέτοιο. Τεσπα....πολλά είπα, παρακάτω μπορείτε να δείτε τις ημερομηνίες για τα live που έχουν ανακοινωθεί ήδη, ενώ η λίστα θα ενημερώνεται όπως πάντα με τυχόν αλλαγές. Ως τώρα τουλάχιστον, οι συναυλίες που ξεχωρίζουν είναι αυτές των M83 (πρωτίστως), Thievery Corporation, Matt Elliott, Animal Collective, Piano Magic, Residents και Monster Magnet. Σαν να είναι λίγα, ε?
...βαδίζει και ο μελαμψός φίλος μας που εμφανίζεται στο παρακάτω βίντεο. Το όνομα αυτού Bryn Christopher και το τραγούδι που ακούγεται είναι το Quest. Δεν είναι και κανένας ύμνος, όμως είναι παραπάνω από συμπαθητικό για το είδος του. Το τραγούδι κάλλιστα θα μπορούσε να το έχει γράψει η Winehouse, αν δεν έχανε χρόνο στο να μπαινοβγαίνει στις κλινικές αποτοξίνωσης (what a waste by the way, όπως λέμε και στο ονειρικό Ντεπό Ίντι). Από ότι διαβάζω γράφτηκε για το τελευταίο επεισόδιο της σειράςGrey's Anatomy (ή απλά έτσι έγινε γνωστό), από το οποίο μόνο ένα επεισόδιο μπόρεσα να παρακολουθήσω και από τότε σταμάτησα να βλέπω Alter τελείως.
Ο Morrissey βγάζει καινούριο δίσκο, που θα ονομάζεται "Years of refusal" και λέγεται ότι θα κυκλοφορήσει περί τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Έδωσε και το πρώτο single στη δημοσιότητα, το "All you need is me". Θα είμαι επιεικής:το τραγούδι ξεκινάει από αδιάφορο για να καταλήξει βαρετό. Μετα από πολύ ώρα (ίσα με 43 δευτερόλεπτα) που σκεφτόμουν να βρω χειρότερο βίντεο-κλιπ, κατέληξα στο ότι δεν υπάρχει! Είναι τόσο άθλιο, που ούτε στο blog μου δεν αντέχω να το βάλω, μήπως και το ξαναδώ καταλάθος. Θα δώσω μόνο link.
Τα μάθατε τα νέα? Οι Sex Pistols θα είναι οι headliners στη δεύτερη μέρα του flybeeyond festival (16 Ιουλίου). Μαζί τους θα είναι και οι New York Dolls καθώς και οι Courteeners. Δεν έχω να πω και πολλά, απλά παραθέτω ένα αλησμόνητο απόσπασμα από την πιο cult (?) ελληνική ταινία όλων των εποχών (χούλιγκανς, κάτω τα χέρια από τα νιάτα). Αααα, ταυτίζομαι με τον παπά σ'αυτό που λέει στο τέλος...
Προιόντα με ή χωρίς κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων που κατά καιρούς και περιστασιακά φιλοξενούνται από το παρόν ιστολόγιο, αποσκοπούν μόνο στην περαιτέρω διαφήμιση και προώθηση των προιόντων αυτών καθώς και στην στήριξη των καλλιτεχνών, αφού επιτυγχάνεται η γνωριμία τους με ευρύτερο κοινό. Τα προιόντα αυτά δίνονται πάντα αποσπασματικά και ποτέ στην ολόκληρη μορφή τους. Το παρόν ιστολόγιο στηρίζει και προωθεί την νόμιμη αγορά των προιόντων με κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων και επουδενί δεν επιθυμεί να υπονομεύσει τους καλλιτέχνες. Αν ο οποιοσδήποτε διαφωνεί με την ανάρτηση και δημοσιοποίηση αρχείων, τότε τα συγκεκριμένα αρχεία θα απομακρυνθούν πάραυτα μετά από κατάλληλο αίτημα του προσβληθέντος.
Products with or without consolidation of intellectual property which are occasionally hosted by this present blog, aim only in the further publicity and promotion of this products as well as in the support of artists, due to the fact that acquaintance with wider public is achieved. These products are given always fragmentarily and never in their entire form. This present blog supports and promotes the legal purchase of products with consolidation of intellectual property and under no circumstances intents to undermine the artists. If anyone disagrees with the publication and posting of some files hosted here, then the particular files will be removed immediately after suitable demand.
