Rockwave Festival: το τελικό line-up!

Ανακοινώθηκε και το τελευταίο (?) festival για το φετινό καλοκαίρι, χωρίς βέβαια να υπολογίζουμε το terravibe festival που γίνεται συνήθως (αν γίνει) τέλη Αυγούστου.
Το rockwave festival μας κρατούσε την έκπληξη για το τέλος, καθώς όλοι σχεδόν οι καλλιτέχνες που εμφανίζονται ήταν εκτός της λίστας με τις φήμες. Το καινούριο στοιχείο που παρουσιάζεται φέτος είναι ότι θα υπάρχουν 2 stages, το terra και το vibe, ενώ οι διοργανωτές - για ακόμα μια φορά - υποστηρίζουν ότι έχουν προβλέψει περισσότερες θέσεις parking...

Offspring, Patty Smith, Manu Chao, Siouxsie, Deus και Marky Ramone είναι μερικά από τα καινούρια ονόματα που, μαζί με τους Judas Priest, Opeth και Cavalera Conspirancy, συνθέτουν ένα εκρηκτικό rock τριήμερο.

Το φεστιβάλ θα λάβει - όπως πάντα - μέρος στο Terravibe της Μαλακάσας στις 8-9-10 Ιουλίου.

Συγκεκριμένα το πρόγραμμα έχει ως εξής:

8 ΙΟΥΛΙΟΥ

TERRA:
OFFSPRING
SIOUXSIE
DEUS
GOSSIP

VIBE:
MARKY RAMONE
FLOGGING MOLLY

9 ΙΟΥΛΙΟΥ

TERRA:
JUDAS PRIEST
CAVALERA CONSPIRACY
OPETH
MORBID ANGEL

VIBE:
INNER WISH
CARCASS

10 ΙΟΥΛΙΟΥ

TERRA:
MANU CHAO
PATTI SMITH

VIBE:
BANDS FROM SCHOOLWAVE

Zero tunes vol. 2

Επ' ευκαιρία της κυκλοφορίας του 'saturnalia' των Gutter Twins, τα zero tunes αυτής της βδομάδας είναι αφιερωμένα στην ιστορική ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία sub pop, στην οποία και φυσικά ανήκει το ντουέτο. Παλιότερα ονόματα που προκαλούν ρίγη μόνο με το όνομά τους - όπως οι Nirvana, Soundgarden, Mudhoney, Jesus and Mary chain, Sonic Youth, Iron & Wine, Screeming Trees, Afghan Wings, Saint Etienne, Walkabouts, Mark Lanegan - ή και νεότερα που γράφουν τη δική τους ιστορία σήμερα - όπως οι Wolf Parade, Pigeonhead, Band of Horses και Rapture - παρελαύνουν σε μια διπλή συλλογή.

Το πρώτο τμήμα θα το βρείτε εδώ:

link 1

Και εδώ το δεύτερο:

link 2

Please don't almost kill me

Αυτός είναι ο τίτλος του δεύτερου άλμπουμ των 'Cloud Room' που κυκλοφόρησαν το 2007. Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε έβγαλαν και τρίτο ομώνυμο δίσκο. Όμως έβαλα αυτόν τον τίτλο, γιατί έμαθα και μια ιστοριούλα για τον τραγουδιστή του group (που παρεπιμπτόντως είναι και συγγενής του Philip Glass).
Πριν 2 χρόνια ο Singer J (έτσι είναι γνωστός) πήγε για εξέταση AIDS και το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Μετά από 18 όμως μέρες του ανακοινώθηκε ότι είχαν κάνει λάθος και ότι τελικά ήταν υγιέστατος! Εσείς τί τραγούδια θα γράφατε μετά από αυτό? Αυτός πάντως έγραψε το hey now now, μέσα στο οποίο περικλείεται όλη αυτή η συνειδητοποίηση της ζωής που όλοι μας κάνουμε μετά από μια τραυματική εμπειρία.
Εκτός από αυτό, το γκρουπάκι είναι αρκετά συμπαθητικό, όπως και η τελευταία τους δουλειά. Αξιοπρεπής, γλυκιά αλλά ταυτόχρονα νοσταλγική και αυθεντική pop μουσική που σε κάνει να κουνάς τα πόδια και το κεφάλι σύμφωνα με το ρυθμό της.
Στο site τους μπορείτε να ακούσετε και άλλα τραγούδια τους, εδώ το hey now now:

Η παλαιότερη ηχητική εγγραφή δεν ανήκει στον Έντισον!

Αμερικανοί ιστορικοί εντόπισαν και κατάφεραν να ακούσουν την ιστορική εγγραφή ενός τραγουδιού που έκανε ένας Γάλλος εφευρέτης το 1860, δηλαδή 17 χρόνια προτού ο Τόμας Έντισον να εφεύρει το φωνόγραφο. «Είναι κάτι το μαγικό. Είναι σαν να τραγουδάει ένα φάντασμα», δήλωσε ο ιστορικός των ηχητικών εγγραφών Ντέιβιντ Τζιοβανόνι.

Η εγγραφή διαρκεί 10 δευτερόλεπτα και σε αυτήν ακούγεται ένα άτομο να τραγουδάει το παιδικό τραγουδάκι «Au clair de la lune, Pierrot repondit» (Στο φως του φεγγαριού, απάντησε ο Πιερό), όπως ανακοίνωσε η First Sounds, μια ομάδα ιστορικών, μηχανικών ήχου και άλλων ειδικών στη διαφύλαξη των πρώτων ηχητικών καταγραφών της ανθρωπότητας.

Η εγγραφή αυτή έγινε στις 9 Απριλίου 1860 από τον Παριζιάνο εφευρέτη Εντουάρ-Λεόν Σκοτ ντε Μαρτενβίλ σε μια συσκευή που ο ίδιος αποκαλούσε φωναυτόγραφο και είχε τη δυνατότητα να καταγράφει τα ηχητικά κύματα σε ένα φύλλο χαρτιού μαυρισμένο από τον καπνό μιας λάμπας πετρελαίου. Ο Τζιοβανόνι πληροφορήθηκε την ύπαρξη αυτής της εγγραφής την 1η Μαρτίου και έφυγε μία εβδομάδα αργότερα για το Παρίσι. Οι ειδικοί της First Sounds κατάφεραν στη συνέχεια να μετατρέψουν την εγγραφή σε ήχο.

Η ανακάλυψη αυτή, τόνισε ο Τζιοβανόνι, δεν επισκιάζει καθόλου την εφεύρεση του Έντισον, ο οποίος θεωρείται ως το πρώτο άτομο που κατέγραψε ήχο. «Η αλήθεια είναι ότι ο Έντισον ήταν ο πρώτος που ηχογράφησε ήχο και τον αναμετάδωσε. Πολλοί άνθρωποι, όπως ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, πειραματίζονταν τότε προσπαθώντας να καταγράψουν την εικόνα του ήχου», είπε.

Η εφεύρεση του Σκοτ ντε Μαρτενβίλ θα παρουσιαστεί σήμερα σε ένα συνέδριο που θα γίνει στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας. «Είναι σαν να ανακαλύψαμε την παλαιότερη φωτογραφία του κόσμου και να μάθαμε ότι τραβήχτηκε 17 χρόνια προτού εφευρεθεί η φωτογραφική μηχανή. Στην περίπτωση αυτή ο παλαιότερος ήχος που είχαμε στη διάθεσή μας μέχρι σήμερα ήταν του 1888. Αυτός είναι κατά 28 χρόνια παλαιότερος», πρόσθεσε ο Τζιοβανόνι.

Πηγή: καθημερινή

I wish my Baby was born

Ώρες-ώρες λατρεύω πραγματικά το internet. Μου άνοιξε δρόμους που διαφορετικά δε θα τους γνώριζα ποτέ. Πώς μου ήρθε τώρα αυτό?
Όταν ξεκίνησα αυτό το post, το αρχικό θέμα ήταν οι 16 horsepower, μια φοβερή αμερικάνικη μπάντα που πλέον έχει διαλυθεί. Θα το έγραφα επ' ευκαιρία ενός live album τους που μόλις κυκλοφόρησε, το Live March 2001. Καθώς όμως έψαχνα να βρω βίντεο από μια διασκευή τους σε ένα παραδοσιακό αμερικάνικο κομμάτι (το τραγούδι είναι το Wayfaring Stranger από το άλμπουμ Secret South), ανακάλυψα ότι το έχει τραγουδήσει και ο Jack White (ναι,ο γνωστός Jack των White Stripes και των Raconteurs). Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνεται στην ταινία 'Cold mountain', που ακόμα δεν εδέησα να δω.
Καθώς έψαχνα κι άλλο το soundtrack της ταινίας, ανακάλυψα το διαμάντι που ακούει στο όνομα 'I wish my Baby was born', ένα κλασσικό bluegrass τραγούδι του Tim Eriksen με άπειρες εκτελέσεις και εκδόσεις. Μία από αυτές (για μένα η καλύτερη) είναι του Peter Schaefer.
Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ από αυτό, που αποφάσισα να αλλάξω θέμα και απλά να βάλω αυτό το βίντεο. Απολαύστε το και προσέξτε τους στίχους:

Η PJ Harvey στην Ελλάδα!

Τον λατρεύω τον Απρίλιο. Περιλαμβάνει συνήθως το Πάσχα, που σημαίνει άδεια και ξεκούραση από τη δουλειά (ααα, και κατσικάκι φυσικά), ο καιρός αρχίζει και θυμίζει καλοκαιράκι, ενώ είναι και ο κατεξοχήν μήνας των ανακοινώσεων για τα θερινά live.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και μία ακόμη έπληξη, για την οποία δεν είχε ακουστεί τίποτα μέχρι στιγμής: η PJ Harvey θα εμφανιστεί ζωντανά στην Αθήνα, στο θέατρο badminton στις 30 Ιουνίου!
Έχοντας στις αποσκευές τις ένα άλμπουμ (White Chalk) που αποθεώθηκε από κοινό και - κυρίως - κριτικούς, γεμάτο με ήχους που δεν είχαμε συνηθίσει να ακούμε από την τρομερή κυρία της alternative σκηνής. Αυτά που κυριαρχούν είναι το πιάνο,οι απαλές κιθάρες και διάφορα περίεργα μουσικά όργανα ιδίας κατασκευής. Όμως, όσοι είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά την PJ να "ροκάρει", ξέρουν ότι στις συναυλίες της τα "σπάει" κανονικά.
Ακόμα μια πολύ ευχάριστη προσθήκη στα live του καλοκαιριού. Να δούμε τί άλλο μας ετοιμάζουν....

Στο παρακάτω video μία από τις καλύτερες στιγμές τις για μένα, στο φοβερό ντουέτο του 'Henry Lee', μαζί με τον Nick Cave.

Ανακοινώθηκε και το eject!

Το περιμέναμε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, μας ήρθε στην αρχή της νέας. Όπως και να χει πάντως, η ανακοίνωση των πρώτων ονομάτων του eject festival είναι γεγονός. Οι φήμες επαληθεύτηκαν πέρα ως πέρα με αποτέλεσμα στις 28 Ιουνίου στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας στο Ελληνικό (εκεί που είχε γίνει και συναυλία των New Order το 2006) να δούμε ξανά τον αιώνιο έρωτα των Ελλήνων, τους James, μαζί με τα άλλα τρελά "μανκούνια" τους εκπληκτικούς U.N.K.L.E..
Εννοείται πως αυτά δεν θα είναι τα μοναδικά ονόματα, καθώς οι διοργανωτές αναφέρουν πως σύντομα θα ανακοινωθούν και τα υπόλοιπα σχήματα.
Θυμίζω ότι οι James κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ (Hey Ma) μέσα στον Απρίλιο, ενώ οι UNKLE μας επισκέπτονται μετά την περσινή κυκλοφορία του καλύτερού τους ίσως άλμπουμ (War Stories).

U2...4D

11 χρόνια μετά την αξέχαστη συναυλία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, είπα να ξαναπάω σε live των U2. Το αποφάσισα λοιπόν, αγόρασα κανονικά το εισιτηριάκι μου, τράβηξα - όπως πάντα άλλωστε - και μερικούς φίλους που θα προτιμούσαν να δουν 5 ταινίες του Στάθη Ψάλτη από το να πάνε σε συναυλία των U2 και ξεκινήσαμε. Όπως και το 1997 (λιμάνι) έτσι και τώρα, οι Ιρλανδοί πρωτοτυπούν όσον αφορά το χώρο της συναυλίας, καθώς θα εμφανίζονταν σε μια πολύ μικρή αίθουσα 200 ατόμων! Καθίσαμε λοιπόν στις θέσεις μας , φορέσαμε τα φοβερά γυαλιά που μας δώσανε (θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέροντα εάν είχαν και μία πλαστική μύτη προσαρμοσμένη πάνω τους) και περιμέναμε να βγουν οι U2...

Εεε, κάπου εδώ όμως τελειώνει και η συναυλιακή εμπειρία. Συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι βρίσκομαι στην 3D αίθουσα του Village, παρακολουθώντας μια βιντεοσκοπημένη συναυλία του αγαπημένου συγκροτήματος, φορώντας κάτι πολύ γελοία γυαλιά (ίσως άμα είχαν και πλαστικό μουστάκι?..). Πολλοί και διάφοροι οι λόγοι που δεν "ένιωσα" αυτό που περίμενα να νιώσω - σύμφωνα πάντα με αυτά που διάβαζα και άκουγα. Οι συντελεστές μπορεί να έκαναν φοβερή δουλειά με τις 3 διαστάσεις, ξέχασαν όμως τη τέταρτη που είναι και η σημαντικότερη σε τέτοιου είδους ταινία. Ο ήχος. Η μουσική. Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση σε κάποιον που πρωτοπάει σε μεγάλη συναυλία είναι ο ήχος και η ένταση της μουσικής. Η μουσική ΠΡΕΠΕΙ να σε ξεκουφαίνει, ή τουλάχιστον να παίζει με τα όρια της αντοχής των αυτιών σου. Αντί γι'αυτό λοιπόν, η ένταση ήταν υπερβολικά χαμηλή (ακόμα πιο χαμηλή και από τα συνήθη επίπεδα που ακούγονται οι ταινίες στα σινεμά), ενώ και ο ήχος δεν ήταν ούτε πολυκάναλος, ούτε περιστροφικός, όπως θα έπρεπε να είναι σε μια 3D ταινία-συναυλία που υποτίθεται ότι τη ζεις σαν να είσαι μέσα της.
Όλες οι υπόλοιπες αρνητικές λεπτομέρειες της ταινίας δεν σου πολυκάνουν εντύπωση αν είσαι υποψιασμένος τί θα πας να δεις. Μπορώ βέβαια να βρω τουλάχιστον 10 πολύ πολύ πολύ καλύτερες συναυλίες των U2 από αυτήν που βιντεοσκοπήθηκε για την ταινία.

Όμως....
Ήταν οι U2. Ότι αρνητικό και να βρω στα διαδικαστικά του θέματος, ποτέ δε θυμάμαι να πέρασα άσχημα ακούγωντας για 92 λεπτά τραγούδια των U2, πόσο μάλλον σε live και σε 3 διαστάσεις. Η εμπειρία είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Οι λήψεις που σε βάζουν - στην κυριολεξία όμως - μέσα στο παλλόμενο πλήθος είναι καταπληκτικές, ενώ επιτέλους μπόρεσα να μάθω πως ο The Edge παίζει στην κιθάρα (telecaster ε?...μην ξεχνιόμαστε) το "where the streets have no name". Άσε που τους έβλεπες όλους τόσο κοντά και τόσο ζωντανά, που λίγο χρόνο ακόμα αν είχα θα μπορούσα να μετρήσω τις τρίχες των χεριών του Bono!
Όπως και να χει, δεν μπορώ να πω ότι έδωσα τζάμπα λεφτά, αλλά δεν μπορώ να πω κιόλας ότι τρελάθηκα με αυτό που είδα. Το περίμενα πολύ καλύτερο. ΜΗΝ πάτε αν δε σας αρέσουν οι U2 (υπάρχουν άραγε πολλοί τέτοιοι?).

P.S. Σημεία των καιρών: πριν 15 χρόνια όταν οι U2 τραγουδούσαν το 'one', από το πλήθος άναβαν κατά μέσο όρο 40.000 αναπτήρες. Πλέον, κατά τη διάρκεια της πιο διάσημης μπαλάντας, αντί για αναπτήρες βλέπεις περίπου 80.000 κινητά. Ξέρετε, ο καθένας έχει από 2...

Gutter twins - Saturnalia

Δισκάρα! Έτσι απλά. Είναι κάποιες - σπάνιες - φορές που σου πέφτει στα χέρια αυτό ακριβώς το άλμπουμ που θα ήθελες να ακούσεις στη συγκεκριμένη "μουσική φάση" της ζωής σου. Έτσι, λοιπόν την έπαθα κι εγώ με το "Saturnalia" των Gutter Twins, που θυμίζω ότι είναι το project των φοβερών και τρομερών παιδιών της sub pop, των Greg Dulli (Afghan Whigs, Twilight Singers) και Mark Lanegan (Screaming Trees, Queens of the Stone Age). Χρειάστηκαν περίπου 5 χρόνια για να ολοκληρωθεί το ντεμπούτο τους, διάστημα που σίγουρα θα άλλαξαν πολλές φορές διάθεση, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ποικιλία του ύφους των τραγουδιών τους. Οι δύο, σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες, φωνές τους αλληλοσυμπληρώνονται άψογα με αποτέλεσμα να συνθέτουν μία ηχητική πανδαισία.
Θυμίζω ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να τους δούμε ζωντανά στη χώρα μας στις 2 Μαίου, στο Fuzz της Αθήνας (γιατί ρε γ@%^*ο δεν τους φέρνουν και Θεσσαλονίκη?).

Εδώ μπορείτε να ακούσετε και άλλα τραγούδια τους: myspace.com/theguttertwins

zero tunes vol. 1

Από σήμερα και κάθε βδομάδα θα κυκλοφορεί η συλλογή zero tunes, που θα περιέχει διάφορες επιλογές από νέα ή παλιά άλμπουμς.
Η αρχή γίνεται με τα best of 2007 του muz!cOn. Επέλεξα 2 τραγούδια από κάθε συγκρότημα/καλλιτέχνη που είναι είτε αντιπροσωπευτικά, είτε απλά αγαπημένα μου :)
Κατεβάστε το από εδώ:

part 1:
http://rapidshare.com/files/101498311/zero_tunes_-_best_of_2007_pt_1.rar.html

part 2:
http://rapidshare.com/files/101498311/zero_tunes_-_best_of_2007_pt_2.rar.html

Οι πρώτοι του FlyBeeyond Festival!

Ήταν να μη γίνει η αρχή με το Synch. Κάθε μέρα μου φαίνεται ότι θα κάνω post με τα συναυλιακά νέα. Σήμερα ήταν η σειρά της Hotbeez για να ανακοινώσει τα πρώτα ονόματα του Flybeeyond Festival, που φέτος θα είναι μάλλον μονοήμερο. Δεν μας εξέπληξε ιδιαίτερα το μέχρι στιγμής line-up, γιατί οι φήμες τους πρόλαβαν.
Anyway, οι μπάντες είναι καλές. Μπορεί οι περισσότεροι από μας να έχουμε δει τους Massive Attack πάνω από μια φορά, όμως ...είναι οι Massive Attack! Είμαι πολύ περίεργος πάντως να τους δω σε μεγάλο ανοιχτό χώρο, καθώς οι προηγούμενες συναυλίες τους ήταν σε κλειστό. Από την άλλη, οι The National, με έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, και φυσικά οι psychos που ακούνε στο όνομα Gogol Bordello, νομίζω ότι αποτελούν πολύ δυνατά συστατικά για μία δυνατή συναυλιακή συνταγή. Το θέμα όμως να δέσει το γλυκό... Η εταιρία - μάλλον συνειδητά - συνεχίζει αυτό που έκανε και πέρσυ, να πλασάρει δηλαδή σε μία μέρα διαφορετικά ακούσματα από κάθε εμφανιζόμενο. Καμία σχέση δεν είχαν οι James, Tori Amos και Air μεταξύ τους, όπως καμία σχέση δεν έχουν και οι Massive Attack με τους The National και πολύ περισσότερο με τους Gogol Bordello (καλά, αυτοί οι διάολοι δεν μοιάζουν με κανένα...). Το περσινό "πείραμα" δεν νομίζω να πέτυχε ιδιαίτερα, καθώς οι περισσότεροι έβλεπαν - πολύ κακώς - την Tori και τους Air απλά και μόνο επειδή μετά θα έβγαιναν οι James. Ελπίζω να μη γίνει αυτό και φέτος.
Όπως και στο synch, η διοργανώτρια γράφει ότι θα ανακοινωθούν και άλλοι καλλιτέχνες. Οψόμεθα...

Flybeeyond Festival - 15 Ιουλίου
MASSIVE ATTACK
GOGOL BORDELLO
THE NATIONAL
IMAM BAILDI

LIVE feed update #1

Πολλές νέες ημερομηνίες προστέθηκαν τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα να χρειάζεται οπωσδήποτε ένα update για να τα προλάβουμε όλα. Ιδού το πρώτο update στα live...

#21 Μαρτίου - Caravan Palace + Boet Band (Principal)
#22 Μαρτίου - Steve Wynn acoustic (Ξυλουργείο)
- Reggae festival (Υδρόγειος)
- Eric Burdon & the Animals (Principal)
#24 Μαρτίου - Mode Plagal (Ξυλουργείο)
#27 Μαρτίου - Kristin Hersh + Simon Bloom (Κύτταρο)
#28 Μαρτίου - Μπλε + Craig Walker (Principal)
#29 Μαρτίου - Bokomolech + Coin + Infidelity (Ξυλουργείο)
#30 Μαρτίου - Κ. Βήτα (Μύλος)

#3 Απριλίου - Diary of Dreams (Ξυλουργείο)
#4 Απριλίου - Balkan Beat Box + Ziveli Orkestar (Principal)
- Louisiana Red & Blues Wire (Ξυλουργείο)
#5 Απριλίου - Chicane (Υδρόγειος)
- Louisiana Red & Blues Wire (Ξυλουργείο)
#6 Απριλίου - Louisiana Red & Blues Wire (Ξυλουργείο)
#10 Απριλίου - Black Lips (Gagarin),το live που θα ήθελα πολύ να κατέβω Αθήνα να δω
- Super Stereo (Ξυλουργείο)
#12 Απριλίου - Bad Company + Blank Inverse (Principal)
- Μωρά στη Φωτιά (Ξυλουργείο)
#17 Απριλίου - Kamelot + Firewind (Υδρόγειος)

#2 Μαίου - Gutter Twins (Fuzz)
#3 Μαίου - Infected Mushroom (Principal)
#16 Μαίου - Johnny Winter + Nick & The Backbone (Principal)
#17 Μαίου - Delerium (Υδρόγειος)
#18 Μαίου - KISS (Terravibe)
#23 Μαίου - Spiritualised (Gagarin)
#24 Μαίου - Reggae festival (Υδρόγειος)
#30 Μαίου - Pavlov's Dog (Principal)

#5 Ιουνίου - Blue Oyster Cult (θέατρο Βράχων)
#6 Ιουνίου - Nick Cave and the Bad Seeds (Μονή Λαζαριστών)
#13 Ιουνίου - Synch festival (Τεχνόπολις)
#14 Ιουνίου - Synch festival (Τεχνόπολις)
#15 Ιουνίου - Synch festival (Τεχνόπολις)
- Μark Knopfler (Λυκαβητός)

#1 Ιουλίου - Def Leppard, Whitesnake (Καραισκάκη)
#9 Ιουλίου - Rockwave Festival: Judas Priest, Within Temptation, The Cavalera Conspiracy, Opeth, Morbid Angel (Terravibe)

#1η Αυγούστου - Lenny Kravitz (Λυκαβητός)
#2 Αυγούστου - Iron Maiden (Terravibe)

#10 Σεπτεμβρίου - Zbigniew Preisner (Θέατρο Γης)

#9 Νοεμβρίου - NATASHA ATLAS (Μέγαρο Μουσικής)

#19 Δεκεμβρίου (!) - Anna Clark (Principal)

Ανακοινώθηκε το line-up του synch !!!

Μάλλον τα βουντού που κάναμε από τότε που πρωτοακούσαμε για τις φήμες του καλοκαιριού, έπιασαν τόπο! Μόλις ανακοινώθηκε το line-up του synch και είναι πολύ καλύτερο από αυτό που όλοι(?) περίμεναν. Θυμίζω ότι το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στα μέσα Ιουνίου (13-14-15) ενώ, εκτός από τα live stages φυσικά που θα στηθούν στην Τεχνόπολη, θα υπάρχει και πλήθος άλλων εκδηλώσεων. Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν τελικά οι διοργανωτές, όμως "έκλεψαν" μια φήμη του eject (Happy Mondays), "έκλεψαν" και μία άλλη από το flybeeyond (Roisin Murphy)...μια χαρά μας κάθησε εμάς λέω εγώ! Το ακόμα καλύτερο βέβαια είναι ότι αυτά είναι τα ήδη επιβεβαιωμένα ονόματα. Δηλαδή με λίγα ακόμα τρυπήματα στα κουκλάκια των διοργανωτών, μπορεί να έρθουν κι άλλοι!! ;)
Τα εισιτήρια του τριημέρου θα κοστίζουν 70 ευρώ, ενώ αργότερα θα ανακοινωθούν και τα εισιτήρια κάθε ημέρας (όπως και το ακριβές πρόγραμμα).
Είμαι (ακόμα περισσότερο) περίεργος πλέον να δω τι "απάντηση" θα δώσουν τα άλλα εγχώρια φεστιβάλ (eject, flybeeyond, Rockwave, Terravibe).
Αξίζουν πολλά μπράβο πάντως στους ανθρώπους του synch, γιατί έχουν δημιουργήσει ένα πολυπολιτισμικό φεστιβάλ, που κάθε χρόνο γίνεται όλο και καλύτερο.

Ακολουθεί το line-up των open-air stages της Τεχνόπολης:

ROISIN MURPHY
HAPPY MONDAYS
STEREOLAB
LIARS
HOLY FUCK
MORITZ VON OSWALD TRIO feat. Moritz Van Oswald, Max Lodenbauer, Vladislav Delay
PONI HOAX
ΡΟΔΕΣ

Indian Thriller

Χωρίς σχόλια...

Black Mountain: η αντεπίθεση των 70's

Μόλις πριν λίγες μέρες έμαθα για τους Black Mountain, παρά το γεγονός ότι από τον Ιανουάριο κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τους, το 'In The Future'. Μπορεί το ύφος τους να "ζωντάνεψε" λίγο περισσότερο από τον ομώνυμο πρώτο τους δίσκο, όμως δεν μπορώ να μη συγκρίνω τον ήχο τους με αυτον του χαρακτηριστικού progressive rock της δεκαετίας του 60 και κυρίως του 70. Μέσα από τις νότες των Black Mountain αναδύεται η ψυχεδέλεια των Eloy ή ακόμα και των πρώιμων Pink Floyd (εποχές του 'The Piper at the Gates of Dawn'). Η ερώτηση βέβαια είναι πόσο φρέσκος μπορεί να είναι ο ήχος του progressive rock εν έτει 2008? Η απάντηση δίνεται από τα ίδια τους τα τραγούδια νομίζω. Μπορείτε να πάρετε μια γεύση στα δεξιά σας....

(Ακόμα ένα) Best of Joy Division...

Δεν το έψαξα και πάρα πολύ, όμως αυτό που γίνεται με τους Joy Division δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει. Τα best-of και οι διάφορες συλλογές με live, demos, ακυκλοφόρητα και δε συμμαζεύεται.....είναι περισσότερα από τις κανονικές κυκλοφορίες τους!
Θυμίζω ότι η θρυλική μπάντα του Ian Curtis κυκλοφόρησε μόνο 2 άλμπουμ (Unknown Pleasures και Closer, το οποίο μάλιστα κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του Curtis) και 6 singles με τραγούδια τα οποία δεν υπήρχαν στους ολοκληρωμένους δίσκους (όπως τα: Transmission, Atmosphere, Love will tear us apart, komakino, Warsaw κ.α.).
Από εκεί και πέρα όμως, οι διάφορες δισκογραφικές εταιρίες που κατά καιρούς είχαν τα δικαιώματα των Joy Division (το 'συμβόλαιο' της Factory Records - του μακαρίτη Tony Wilson - με το συγκρότημα, είχε γραφτεί με αίμα και φυσικά δεν ήταν νομικά έγκυρο) σκαρφίζονταν συνέχεια νέες κυκλοφορίες για να πουλήσουν, όσο περισσότερο μπορούσαν, τον 'μύθο' και το 'μυστήριο' που περιέβαλλε τον Curtis και τους Joy Division. Πραγματικά πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει ούτε ένα ηχογραφημένο δευτερόλεπτο του συγκροτήματος (είτε αυτό περιέχει μουσική,είτε απλές σκόρπιες λέξεις σε μια συνέντευξη) που να μην έχει κυκλοφορήσει σε κάποια συλλογή!
Εννοείται, βεβαίως-βεβαίως, πως πρώτα με την ταινία του Anton Corbijn (Control) και τώρα με το νέο ντοκυμαντέρ των Joy Division, οι δισκογραφικές τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση! Τί καλύτερη αφορμή για να ξεζουμίσουν ότι έχει απομείνει από τους Joy Division και να το πλασάρουν στους post-πανκάδες, που κάνουν ότι κάνει ένα πεινασμένο σκυλί μπροστά σε ένα λαχταριστό κόκκαλο για ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι? Το marketing στην καλύτερή του!
Αναρωτιέμαι, ο Ian Curtis τί θα έλεγε με όλα αυτά? Το πιο πιθανό είναι να τον έπιανε καμία κρίση, είχε-δεν-είχε επιληψία....
Ααα,όπως θα καταλάβατε, περί τα τέλη Μαρτίου θα κυκλοφορήσει νέο best of των Joy Division, με όλες τις κλασσικές τους επιτυχίες, live/radio εμφανίσεις και συνέντευξη του Ian Curtis μαζί με τον Stephen Morris.
Oh yes....."they've lost control again"!

Υ.Γ. Ι) Όλα αυτά τα λέει ένας από τους πιο κολλημένους joydivisioνάδες.Έτσι,για να μην παρεξηγούμαστε....

Υ.Γ. ΙΙ) Για μία ακόμη φορά, αυτοί που διάλεξαν τα τραγούδια συνεχίζουν να "περιφρονούν" το decades, το οποίο - αν όχι το καλύτερο για μένα - είναι μέσα στα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Βέβαια,πιο υποκειμενικός δεν γίνεται να είμαι,αλλά λέμε τώρα...

Το νέο άλμπουμ των Charlatans δωρεάν

Έχει λίγο μόλις καιρό που κυκλοφόρησε κι όμως έχει καταφέρει να ενθουσιάσει όσους άκουσαν το τελευταίο άλμπουμ των Charlatans, το οποίο έχει τίτλο 'You Cross My Path'. Μέχρι και ο Joaquin Phoenix (?!) δήλωσε ότι ξετρελάθηκε με το δίσκο και περιμένει πως και πως να τους ακούσει και ζωντανά.
Δε λέω, καλό άλμπουμ είναι - να πω την αλήθεια τον περίμενα ψιλοαδιάφορο, αλλά με διέψευσε - όμως δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό του ..."Johnny Cash".
Πάντως μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από εδώ, είτε ως ολόκληρο άλμπουμ, είτε ως μεμονωμένα τραγούδια.

Review: Sivert Hoyem & Dr Feelgood.... 2 σε 1!

Μετά από πολλές διαφορετικές κληρώσεις και διαγωνισμούς που κατά καιρούς παίρνω μέρος, συνήθως χωρίς αποτέλεσμα, ήρθε χθες η ώρα να κερδίσω κι εγώ το καημένο μια πρόσκληση για την unplugged συναυλία του Sivert Hoyem. Πρόκειται για τον τραγουδιστή των γνωστών μας Madrugada, ο οποίος δοκίμασε για πρώτη φορά - όπως μας είπε - να παίξει μόνος του με μοναδική συντροφιά την κιθάρα του. Η είσοδος στο Principal - όπου και τελικά έγινε το live, αντί του Μύλου - γινόταν αποκλειστικά με προσκλήσεις, χωρίς ακόμα να καταλάβω τον λόγο. Τυπώθηκαν 300 διπλές προσκλήσεις, αλλά νομίζω ότι βρέθηκαν περισσότερα από 600 άτομα στο club. Είμασταν "μια ωραία ατμόσφαιρα" εν ολίγοις, μεταξύ συγγενών και πιστών φίλων των Madrugada κυρίως και του Hoyem δευτερευόντως.

Στα του live τώρα, ο Hoyem έμοιαζε να παίζει την κιθάρα του όπως ακριβώς θα έπαιζε και μπροστά στην παρέα του,ένα καλοκαιρινό βράδυ στην παραλία. Χωρίς ιδιαίτερο επαγγελματισμό,χωρίς soundcheck και με κάποια λάθη στα τραγούδια. Αν όμως αυτά τα χαρακτηριστικά συνήθως αποτελούν αρνητικά στοιχεία, κάποιες φορές λειτουργούν εποικοδομητικά. Για την 1 ώρα και 20 λεπτά που διήρκεσε η συναυλία, το πάτωμα του Principal ήταν η άμμος που βύθιζε τα μισοτελειωμένα κουτάκια μπύρας, το κοινό ήταν η παλιοπαρέα που σιγοτραγουδούσε τα τραγούδια και έκανε παραγγελιές, ενώ ο Hoyem ήταν το "παλικάρι" που εκτός από Τρύπες και Παύλο, ήξερε να παίζει και τραγούδια των Madrugada.
Η ασταμάτητη επικοινωνία του με τον κόσμο ήταν αυθεντική, ενώ είχε πάντα και μια ιστοριούλα να πει για το τραγούδι που θα έπαιζε στη συνέχεια. Τα "giamas" πήγαιναν σύννεφο, και - όπως ομολόγησε ο ίδιος - ήταν αιτία να κάνει και 1-2 μικρολαθάκια. Η επιβλητικά βραχνή "nickcave-ish" φωνή του μας ταξίδεψε στα τραγούδια των Madrugada, στις δικές του solo δουλειές, καθώς και σε 1-2 cover songs από καλλιέχνες που τον σημάδεψαν.
Εν τέλει το κοινό έφυγε ευχαριστημένο ...και ....μπλα....μπλα.......

Τι?? Ποιος έφυγε? Η έκπληξη της βραδυάς δεν ήταν ο Hoyem. Ούτως ή άλλως γι'αυτόν πήγε ο κόσμος.Εκεί όμως που χαιρετούσαμε τον Hoyem και μας χαιρετούσε κι αυτός, κάνουν την εμφάνισή τους οι Dr Feelgood! Από όσο ξέρω ήταν να εμφανιστούν σήμερα κάπου, αλλά κάποια αλλαγή της τελευταίας στιγμής προφανώς τους έφερε μπροστά μας. Και εκεί που το μυαλό του καθένα μας έκανε τα δικά του νοσταλγικά ταξίδια με τις νότες του Hoyem, ήρθαν οι Dr Feelgood για να τα γκρεμίσουν όλα με το ισοπεδωτικό τους rock'n'roll! Οι "all time classic" blues και oldschool rock'n'roll κλίμακες έστησαν ένα τρελό πανυγήρι πάνω στην telecaster του Steve που, σε συνδυασμό με την αεικίνητη παρουσία του εκρηκτικού Robert Pane (ο διάδοχος του Eric Burdon στους Animals), έκαναν τους πάντες στο Principal να χορεύουν (με κάποια ευχάριστα διαλείμματα από blues μελωδίες).
Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ηχητικά συναυλίες - και μάλιστα απρόβλεπτες - δεν μπορούν παρά να μετατρέψουν ένα κλασσικό σαββατόβραδο σε μια ολοκληρωμένη μουσική εμπειρία. Ακολουθεί το set list του Sivert Hoyem. Για τους Dr Feelgood δε μπορώ να σας βοηθήσω γιατί χόρευα!


Love, Leave Me Alone
Song for Cornelis
What's On Your Mind
Beat The Retreat (Richard Thompson cover)
Into The Sea
Terraplane
First Day Of Sommersault
Honey Bee
I've Been Meaning To Sing You The Song
The Kids Are On High Street

encore:
Strange Color Blue
Look away Lucifer
Majesty

Υ.Γ. Συγνώμη για τις άθλιες φωτογραφίες, είναι αποτέλεσμα της παραπληροφόρησης, του υπερκαταναλωτισμού και της υποβολής που προωθούν τα μίντια για να δημαγωγήσουν τον κόσμο, ώστε να αγοράσει κινητό αντί ψηφιακής κάμερας!Εν ολίγοις....μάπα το καρπούζι με τα 2 mega pixel!