Ejekt - Day 2: Get Wet. Get Sexy

Δυστυχώς λόγω χρόνου (ή καλύτερα λόγω λανθασμένης διευθέτησης του χρόνου μου-πως τα λέω ο πούστης ε?) δεν προλαβαίνω να γράψω φουλ review δεύτερης μέρας. Εν συντομία, τα εξής:

Από πλευράς κόσμου εμένα μου φάνηκε αρκετά λιγότερος από ότι την πρώτη μέρα, όμως -όπως παρέλειψα να πω και για την πρώτη μέρα- υπήρχε πολύ καλή διάθεση από το κοινό και όρεξη για χορό και χοροπήδημα. Μπράβο μας λοιπόν σε εμάς που πήγαμε (στο επόμενο ejekt κερνάω ματζούνι).

- Subways: τα τραγούδια τους δεν υπάρχει περίπτωση να τα ακούσω στο σπίτι ή στο αμάξι (ακόμα και το πασίγνωστο Rock'n'Roll Queen), άρα αποτελεί απίστευτο κατόρθωμα από το βρετανικό τρίο που με έκανε να χτυπιέμαι ασταμάτητα από το πρώτο τραγούδι. Τρελό κέφι και επικοινωνία με το κοινό από έναν performer-rocker που δείχνει το παιδί ότι γουστάρει τρελά αυτό που κάνει. Θεά θεά θεά η ξανθιά τύπισσα στο μπάσο. Είμαι ερωτευμένος. Σε όποια μελλοντική παρουσία τους θα με βρουν παρόντα, γιατί απλά περνάω φοβερά στο live τους.

- Klaxons: Μπορεί μεν να πόνταρα σε αυτούς πριν από το φεστιβάλ ότι θα παίξουν καλά, αλλά δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο καλοί. Έπαιξαν όλα τα αγαπημένα χιτάκια τους από το πρώτο άλμπουμ και μερικά καινούρια από το επερχόμενο. Επαγγελματίες -με την καλή έννοια αυτή τη φορά. Έδωσαν ένα σόου που φάνηκε τουλάχιστον να το διασκεδάζουν και οι ίδιοι πολύ, παρατηρώντας τη θερμή συμμετοχή του κοινού. Διακαιολόγησαν το hype σε κάθε περίπτωση και γενικά ήταν από τις καλύτερες στιγμές του ejekt.

- Jarvis Cocker: οκ, οι ψιλιασμένοι μπορεί να ξέραμε ότι δε θα έπαιζε κανένα τραγούδι των Pulp, αλλά όλο και κάτι παραπάνω περιμέναμε από τον άνθρωπο που έγραψε τον στίχο "She came from Greece...". Anyway όμως, είναι εμπειρία ζωής (ακούγεται λίγο δραματικό,ε?) να δεις τον τρελάρα Jarvis ζωντανά που μπόρεσε και κέρδισε ένα κοινό με ομολογουμένως κάκιστα τραγούδια. Όσο τον παρατηρούσα, τόσο προσπαθούσα να φανταστώ (ή να ονειρευτώ) πόσο ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ συναυλία θα ήταν αν αυτός ο psycho τραγουδούσε ακόμα με τους Pulp. Δε θα το μάθω ποτέ (?).

- Echo and the Bunnymen: Να τους καεί το βίντεο εκεί στη Detox, που συνεχίζει και βάζει μπάντες με όργανα να παίζουν σε αυτό το καταραμένο indoor stage! Τί να κάνει κι αυτός ο καημένος ο Ian και τα κουνελάκια του παραπάνω? αξιοπρεπέστατοι και συνεπείς σε όλες τις στιγμές του live, αλλά τους έφαγε η μαρμάγκα πρώτα της έκτακτης ανακοίνωσής τους και μετά από τον ήχο. Ένα -μικρό σε σχέση με άλλα- ακόμα όμως απωθημένο μου έφυγε, αφού άκουσα και το "killing moon" ζωντανά. Το τελείωμά τους κέρδισε πολύ περισσότερο τον κόσμο, τραγουδώντας για ανκόρ (οι μόνοι που έκαναν ανκόρ!) το nothing lasts forever με μία μικρή μίξη με το "Take a walk on the wild side" του Lou Reed. Έστω κι έτσι, χάρηκα που τους είδα (και εννοείται ότι τους προτιμούσα με τα χίλια από τη Lauryn)

- Royksopp: Είναι ζόρικο να παρουσιάσεις ζωντανά τη μουσική σου αν είσαι ηλεκτρονικάριος και έχω πολύ άσχημες εμπειρίες από τέτοια "live" του χώρου. Οι Royksopp όμως τα καταφέρανε μια χαρά -αν και υπήρχαν κάποια προβληματάκια εξοπλισμού στην αρχή που τους αποσυντόνισαν για λίγο. Η ώρα που βγήκαν να παίξουν ήταν ήδη προχωρημένη για τους περισσότερους στο φεστιβάλ (το πρόγραμμα πήγε μετά κατά μιαμιση ώρα περίπου) και όμως ο κόσμος και χόρεψε και ακολουθούσε όσο μπορούσε τους Νορβηγούς φίλους μας. Πολύ απλοί και προσγειωμένοι οι Royksopp, έπαιξαν όλα τις γνωστές και αρκετά αγαπημένες όπως φάνηκε μουσικές τους και γενικότερα άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων. Σε αυτό βοήθησε αρκετά και η τραγουδίστρια που είχαν μαζί τους, η φωνή και παρουσία της οποίας ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής.

- Αφού άκουσα μια διασκευή των Slipknot από τους 2ManyDJs την έκανα με ελαφρά, καθ'ότι αρχίζω και γερνάω. Δεν έμεινε και πολύς κόσμος πάντως μετά τους Royksopp.

Γρήγορα-γρήγορα, αυτά τα λίγα από εμένα. Φιλιά και εις το επαναγραφείν!