Δεν το περίμενα, αλλά όντως το άλμπουμ αυτό το έλιωσα.
Μιλάμε βεβαίως για δισκάρα. Το grunge είναι ακόμα ζωντανό, μόνο που πλέον ακούγεται σαν τον Nick Cave να τραγουδάει τραγούδια των Pearl Jam ή των Alice In Chains. Επίσης, η έδρα σαν να μεταφέρθηκε λιγουλάκι και από το Seattle πήγε στη Νορβηγία. Τα μέλη των Transit είναι κάποια από τα μέλη των In the Woods, οι οποίοι παίζουν πειραματικό black death progressive -και δε συμμαζεύεται- metal!! Βέβαια, απολύτως καμία σχέση οι Transit με τους In the Woods.
Φρέσκος rock ήχος ως εκεί που δεν πάει, φωνή που δε συναντάς συχνά, φοβερή παραγωγή. Τί άλλο να ζητήσει κανείς? Ααα, ίσως το μόνο που θα ζητούσα θα ήταν λίιιιγο παραπάνω. Αν βρίσκω ένα μόνο αρνητικό στο "Decent Man On a Desperate Moon" είναι ότι σταματάει κάποια τραγούδια εκεί που λες ότι τώρα είναι που θα ξεφύγει και θα σε αποτελειώσει. Ίσως γι' αυτό και μόνο δεν είναι στο Νο 1 της λίστας. Το "the girl and the road" σου προκαλεί τέτοια ένταση και θυμό, που δίνει άφεση αμαρτιών ακόμα και στον παρανοικό serial killer που σκοτώνει στο άκουσμά του. Μπείτε οπωσδήποτε στη σελίδα τους στο myspace και ακούστε το. Είναι για μένα από τα τραγούδια που σημάδεψαν το 2008. Εδώ.
Repeat...
Μιλάμε βεβαίως για δισκάρα. Το grunge είναι ακόμα ζωντανό, μόνο που πλέον ακούγεται σαν τον Nick Cave να τραγουδάει τραγούδια των Pearl Jam ή των Alice In Chains. Επίσης, η έδρα σαν να μεταφέρθηκε λιγουλάκι και από το Seattle πήγε στη Νορβηγία. Τα μέλη των Transit είναι κάποια από τα μέλη των In the Woods, οι οποίοι παίζουν πειραματικό black death progressive -και δε συμμαζεύεται- metal!! Βέβαια, απολύτως καμία σχέση οι Transit με τους In the Woods.
Φρέσκος rock ήχος ως εκεί που δεν πάει, φωνή που δε συναντάς συχνά, φοβερή παραγωγή. Τί άλλο να ζητήσει κανείς? Ααα, ίσως το μόνο που θα ζητούσα θα ήταν λίιιιγο παραπάνω. Αν βρίσκω ένα μόνο αρνητικό στο "Decent Man On a Desperate Moon" είναι ότι σταματάει κάποια τραγούδια εκεί που λες ότι τώρα είναι που θα ξεφύγει και θα σε αποτελειώσει. Ίσως γι' αυτό και μόνο δεν είναι στο Νο 1 της λίστας. Το "the girl and the road" σου προκαλεί τέτοια ένταση και θυμό, που δίνει άφεση αμαρτιών ακόμα και στον παρανοικό serial killer που σκοτώνει στο άκουσμά του. Μπείτε οπωσδήποτε στη σελίδα τους στο myspace και ακούστε το. Είναι για μένα από τα τραγούδια που σημάδεψαν το 2008. Εδώ.
Repeat...
Bleed On Me
Υ.Γ. Thanx you GT και ΠάνωΚ. Ξέρετε εσείς...
4 σχόλια:
Γιεά αξάς Κώστας..., γουί νόου.
Οι τράνζιτ να είναι καλά, να βγάλουν κι άλλους δίσκους, να τους ακούμε και να φχαρστιόμαστε...
Θα βγάλουν άραγε και 2ο δίσκο ως transit, ή θα το ξαναγυρίσουν στις μεταλιές? Τεσπα....οψόμεθα. Ως τότε θα λιώσουμε τελείως το "Decent man..."
pj harvey στο αρσενικο
πολυ καλο
ο καθε blogger ειχε κρυμμενα διαμαντακια...αντε να τα ψαξεις τωρα
Δυστυχώς δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί και στο γιουτιούμπι βρήκα μόνο το bleed on me που δεν είναι και το καλύτερό τους (άσε που έχει και χάλια ήχο γμτ). Μπες στο myspace τους για περισσότερα (ειδικά το "the girl and the road" που γράφω κιόλας)
Δημοσίευση σχολίου