Ήταν δεκατριών τότε. Πίστευε ακόμα ότι υπήρχαν νεράιδες. Θυμάται τον εαυτό της όντως να πιστεύει ότι η γριούλα που είχε εμφανιστεί κι εξαφανιστεί μπροστά της ήταν νεράιδα. Προφανώς και δεν ήταν, αλλά ποιος θυμάται πρακτικές λεπτομέρειες σε τέτοια ηλικία? Όλοι μαθαίνουμε να ερμηνεύουμε με το δικό μας τρόπο αυτά που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Η Κίμικο για παράδειγμα, κάθε βράδυ πίστευε ότι αυτό που άκουγε κάτω από το κρεβάτι της ήταν καλικάντζαροι και κάθε επόμενο πρωινό εξιστορούσε τις περιπέτειές τους του στα άλλα κορίτσια. Όσο κι αν η Χάτσικο ήξερε ότι ήταν αρουραίοι οι οποίοι απλά επιδρομούσαν στα ψίχουλα του καλαμποκόψωμου που η Κίμικο πάντα έτρωγε στο κρεβάτι πριν κοιμηθεί. Η Κίμικο θα έχει μεγαλώσει τώρα και θα ξέρει ότι δεν ήταν καλικάντζαροι αυτό που άκουγε μικρή, αλλά κάτι ...άλλο, κάτι πραγματικό. Ήταν δεκατριών τότε, που να θυμάται η Χάτσικο τι πραγματικά συνέβη. Κάποια γριούλα που θα είχε ξεχάσει πως βρέθηκε εκεί, ανακάλυψε το σπιτάκι και της έδωσε το βιβλίο.
Αυτό είχε μάθει να πιστεύει η Χάτσικο -μια επιστήμονας!- όταν πέρασαν τα χρόνια. Ότι όντως υπήρχε κάποιος λογικός τρόπος να ήρθε αυτό το βιβλίο στα χέρια της. Αλλά τώρα ένιωθε μπερδεμένη όσο ποτέ άλλοτε. Πως μπορούσε να εξηγήσει ότι το όνομά της ήταν γραμμένο σε ένα παλιό βιβλίο με αρχαίες ιστορίες και κώδικες, που... έμοιαζε να τη ρωτάει? Κάποια λογική εξήγηση θα υπάρχει σίγουρα, οπότε συνέχισε να μελετάει και τις υπόλοιπες σελίδες για να διαπιστώσει λίγο μετά μια νέα φράση. Αυτήν τη φορά ήταν γραμμένη κάτω από ένα κεφάλαιο που αναφερόταν στην αιώνια ζωή των Νίντζα και ότι κανείς τους δεν πέθαινε ποτέ πραγματικά, αλλά μόνο σκοτωνόταν. Έγραφε:
"ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ Η ΖΩΗ ΤΟΥ, ΚΟΙΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΕΣΕΝΑ, ΧΑΤΣΙΚΟ, ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ".
Ανατρίχιασε. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Ήξερε όμως που θα έβρισκε τα υλικά που αναφέρονταν στη σελίδα. Το εργαστήριο είχε και νεκροτομείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου