Ο Νακίτο ο Νίντζα είχε καταλάβει ότι κάτι συνταρακτικό θα συνέβαινε στο μέλλον και μόνο αυτός θα μπορούσε να το αποτρέψει. Δεν ήξερε τι ήταν αυτό, αλλά δεν τον ένοιαζε. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο: με τις πράξεις του νόμιζε ότι βοηθούσε να επιζήσουν οι Νίντζα, αλλά κατάφερε το αντίθετο. Και τώρα είχε έναν νέο σκοπό: να επαναφέρει τους Νίντζα στον κόσμο, γιατί αυτοί είναι που θα τον σώσουν. Θα μπορούσε να διορθώσει το λάθος του. Πως όμως?
-"Γιατί νομίζεις είμαστε εμείς εδώ?", είπε ο Τένγκου μιλώντας πάντα με την εσωτερική του φωνή.
-"Θέλεις να μου πεις ότι έχετε τρόπο να γυρίσω πίσω ζωντανός? Πως θα γίνει αυτό διάολε?! Πέθανα! Δεν πέθανα?", αποκρίθηκε ο Νακίτο ο Νίντζα μπερδεμένος.
-"Εμείς δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά βοηθοί. Κάποιος άλλος μας έστειλε εδώ να σε προετοιμάσουμε απλά" του είπε και του έδειξε τη στολή του διπλωμένη προσεχτικά πάνω σε ένα βωμό.
Ο Νακίτο ο Νίντζα πέταξε με μια κίνηση τη στολή στον αέρα και με ένα μόλις σάλτο μπήκε μέσα της. Ένιωσε... σαν στο σπίτι του. Κάτι έλειπε όμως.
-"Α ναι, ορίστε" είπε η Κιτσούνε και του έσπρωξε μπροστά τη μάσκα.
-"Τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω", είπε δένοντάς την στο κεφάλι του.
-"Βρήκα τον σκοπό μου!"
Το τανούκι χτύπησε τρεις φορές το πόδι του στο πάτωμα, ακολουθούμενο από τρεις χτύπους της Κιτσούνε στον τοίχο.
"Να προσέχεις τους καθρέφτες" είπε η φωνή από μέσα του και είδε ένα πουλί να πετάει μέσα από την κοιλιά του και με το ράμφος του να χτυπάει τρεις φορές το ταβάνι του πάνλευκου δωματίου. Ξαφνικά, όλα σκοτείνιασαν ξανά και ο Νακίτο ο Νίντζα άρχισε να πέφτει και να πέφτει και να πέφτει στο κενό....
Όταν ξύπνησε, κάτι πολύ γνώριμο σ'αυτόν ήταν ανοιγμένο στη σελίδα 76.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου