Μόλις είχε μπει η Άνοιξη. Τα χιόνια είχαν πια δώσει ότι είχαν να δώσουν, τώρα ήταν η σειρά των ποταμών να γεμίσουν από νερό και να πρασινίσουν τα δέντρα της κοιλάδας του χωριού. Τα πουλιά γυρνούσαν στις παλιές τους φωλιές για να τις βρουν σχεδόν κατεστραμμένες, αλλά τίποτα που να μην φτιάχνεται χωρίς λίγα κλαδιά, λάσπη και σκληρή δουλειά. Τα νέα τους αυγά θα τα αποζημίωναν όλα. Οι λιγοστές οικογένειες του χωριού ξεκινούσαν την σπορά φακής. Χαμόγελα και ροδοκόκκινα μάγουλα σε όλα τα χωράφια. Πατεράδες να χαιρετάνε απο μακρυά άλλους πατεράδες που μάθαιναν την σπορά στους πρόθυμους γιους. Κόρες να χασκογελούν μεταξύ τους πλένοντας ρούχα στην βρύση. Μανάδες να φωνάζουν από μακρυά ότι το ευωδιαστό τους φαγητό θα κρύωνε αν αργούσαν κι άλλο. Ο μικρός να παίζει κρυφτό με την αδερφή του. Είχε κλειδωθεί μέσα στη ντουλάπα και προσπαθούσε να πνίξει τα γέλια του όσο η Ρέτσουκο δεν κατάφερνε να τον εντοπίσει. Τότε ακούστηκαν οι κραυγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου