Κάθε Νίντζα που σέβεται τον εαυτό του έχει το δικό του καταφύγιο σκέψης, κάτι να τον κρατά σώφρων σε στιγμές για τις οποίες η εκπαίδευση στον Ναό δε τον έχει προετοιμάσει. Θυμάται τον Ναγκάτο που επί εφτά μερόνυχτα δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να κοιτάει ασταμάτητα ένα νεκρό σπουργίτι που κρατούσε στα χέρια του, έτσι ώστε να απομνημονεύσει κάθε μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια. Μετά, σε κάποια δύσκολη στιγμή θα έφερνε αυτή την εικόνα στο μυαλό του και θα συγκεντρωνόταν στις ίδιες λεπτομέρειες που θα τον γυρνούσαν πάλι πίσω στην πραγματικότητα.
Σκιές χορεύουν
χορούς αργούς πένθιμους
ανεκπλήρωτους
Κάθε Νίντζα έχει άλλο καταφύγιο. Ο Χαγκεσίτο θα έπαιζε ξανά και ξανά στο μυαλό του την στιγμή που η Μίτσικο άρχισε να διπλώνει το κιμονό της προσεχτικά σε ρολό, λίγες στιγμές μόνο αφού το είχε βγάλει από πάνω της.
Η ατμόσφαιρα
υγρή βαριά ελπίδες
σάπιες μυρίζει
Το καταφύγιο του Νακίτο του Νίντζα ήταν να φτιάχνει χαϊκού στο μυαλό του. Είχε χρόνια να το χρειαστεί, αλλά ήξερε ότι δεν έπρεπε ποτέ να μπει στο καταραμένο αυτό δάσος και κάπως έπρεπε να μείνει στο παρόν. Πρέπει να είχε ήδη φτάσει στο κέντρο του δάσους όταν άκουσε μια φωνή από μακρυά να τον καλεί.
Φωνάζει σιωπή
και η σιωπή ακούει
χαμένες ψυχές
Προσάρμοσε την όρασή του στο λιγοστό φως που διαπερνούσε τις φυλλωσιές για να συγκεντρωθεί στη φιγούρα που άρχισε να αχνοφαίνεται λίγες δεκάδες μέτρα μπροστά του. Ξεσπάθωσε.
- "Είσαι ο ακίτο ο ίτζα?"
- "Πως ξέρεις ποιος είμαι?!"
- "Ειχε πει ότι θα έρθεις κάποτε"
- "Ποιος είσαι άτιμε? Απάντησέ μου τώρα!"
- "Ήμου γωστός με πολλά οόματα. Τώρα είμαι ο Τυφλός ίτζα. Και έχω ένα μήυμα για σέα"
- "Τι μήνυμα? Πες μου!"
- "Δε μπορώ α σου πω το μήυμα"
- "Διάλεξε πολύ προσεχτικά τα επόμενά σου λόγια. Θα είναι τα τελευταία σου!"
- "Δε μπορώ α σου πω, γιατί δε το ξέρω. Το μήυμα είαι χαραγμένο πάω στα κλειστά μου βλέφαρα. Πρέπει α έρθεις κοτά μου για α το διαβάσεις"
- "Τι? Δε σε πιστεύω! Και που ξέρω ότι δεν είναι κάποια παγίδα? Να έρθεις εσύ εδώ!"
- "Δυστυχώς, ούτε αυτό μπορώ να κάω"
- "Εξαντλείς την υπομονή μου!"
- "Δε μπορώ α έρθω, γιατί πρι γίω ο Τυφλός ίτζα, ήμου ο ίτζα Χωρίς Πόδια."
Χωρίς άλλη επιλογή, ο Νακίτο ο Νίντζα με προσεκτικά βήματα πλησίασε τον Νίντζα που δεν μπορεί να πει το Νι. Το μήνυμα που όντως ήταν χαραγμένο στα για πάντα κλειστά του βλέφαρα, έγραφε:
Να ναι η φωνή
πεθαμένων αδερφών
η προδοσία?
Ένα χαϊκού. Ο Νακίτο ο Νίντζα ήξερε τι έπρεπε να κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου