Antipodean Gothic Perfection.
Έτσι αυτοαποκαλούνται οι Civil Union. Και είναι από τις λίγες φορές που μπάντα έχει δίκιο για τον εαυτό της. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία 2 χρόνια πέρασαν διάφορα ως μπάντα (και όχι μόνο) και αυτό τους βγήκε στο Seasick, Lovedrunk. Το αποτυχημένο τουρ τους στην Αμερική ήταν γεμάτο με διαρρήξεις εκεί που έμεναν, αυτοκινητιστικά ατυχήματα και διάφορες άλλες near-death εμπειρίες. Με το που γύρισαν στη Νέα Ζηλανδία, ο μπασίστας τους μετά βίας διασώθηκε όταν το σπίτι που έμενε κατέρρευσε στον πρόσφατο σεισμό ενώ η πόλη του σχεδόν ισοπεδώθηκε. Και σαν να μην έφταναν αυτά, είχαν να κάνουν με έναν ψυχοπαθή μηχανικό ήχου που δεν τους άφηνε σε ησυχία και τους κλείδωνε στο στούντιο μέχρι να βγάλουν τον ήχο που εκείνος απαιτούσε (γενικώς και αδιακρίτως, τους αγαπάμε αυτούς τους τύπους).
Ε, βάλτε όλα τα παραπάνω στο μπλέντερ, προσθέστε και μια μεγάλη δόση ατόφιου post-punk, διαπεραστικού μπάσου και βρωμιάρικων riffs και θα βγάλετε ένα Post/Goth/Punk αριστούργημα. Στο "Love makes slaves of us all" θα ακούσετε τον τραγουδιστή να βήχει στο τέλος του τραγουδιού. Δεν είναι εφέ, δεν είναι επιτηδευμένο. Έχει μόλις τραγουδήσει ένα ολόκληρο τραγούδι με μια ανάσα, δανειζόμενος έναν λάρυγγα βγαλμένο από τις φωτιές της Κόλασης. Αριστούργημα.
Σοβάρεψαν τα πράγματα. Φτάσαμε 5άδα με τους Civil Union και ειδικά φέτος και τα 5 albums θα μπορούσαν να είναι στην κορυφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου