Ανταπόκριση από το μέτωπο:
Αυτή τη στιγμή ακούω για πρώτη φορά το 'Heligoland', το νέο άλμπουμ δλδ των -κάποτε- αγαπητών Massive Attack. Εννοείται πως δεν θα έπρεπε να περιμένω κανένα 'Blue Lines', ή 'Protection', αλλά ακόμα προσπαθώ να καταλάβω που σκατά πήγε η μπάντα που είχε δημιουργήσει αυτά τα 2 διαμάντια (εεεπ, ξέχασες και το 'Mezzanine'!) της trip-hop που πραγματικά στιγμάτισαν τα 90's.
Στο διά ταύτα τώρα, στο πρώτο άκουσμα δεν το λες κακό άλμπουμ. Απλά σε κάθε τραγούδι που τελειώνει σου μένει μια αίσθηση ανολοκλήρωσης. Όλα τα τραγούδια είναι καλές ιδέες, έχουν φοβερή δυναμική, που όμως ποτέ δεν την βγάζουν προς τα έξω. Περιμένεις και περιμένεις μια κορύφωση και μετά απλά τελειώνει το άλμπουμ.
Τί ξεχώρισα? Το εναρκτήριο Pray for Rain, το περίεργο Psyche, το πανέμορφο Paradise Circus και την παράνοια του Atlas Air (ακούστε το παρακάτω, ειδικά τα τελευταία 2 λεπτά). Όχι και λίγα θα ΜΕ πεις. Αξιοζήλευτοι ως συνήθως οι guest τραγουδιστές στο άλμπουμ: από τον Tunde Adebimpe των TV on the Radio και τον Damon Albarn, έως την -σίγουρα σύζυγό μου σε κάποια άλλη ζωή- Hope Sandoval και τον Guy Garvey των Elbow. Βέβαια δε λείπει ο μόνιμος σχεδόν συνεργάτης τους ο Horace Andy.
Συμπέρασμα? σίγουρα καλύτερο του '100th window', όμως ποτέ δε θα μπει σφήνα στην πρώτη αγία τριάδα των δίσκων τους.
Υ.Γ. Α, το άλμπουμ βγαίνει στις 8 Φεβρουαρίου, ακριβώς 7 χρόνια μετά την κυκλοφορία του '100th window'.
3 σχόλια:
Όλο το Σαββατοκύριακο άκουγα το νέο των M.A. album.
Οταν το άκουσα για πρώτη φορα, το μόνο που είπα ήταν..."οκ...κάτσε να ξανακούσω το Future Proof" από το 1OOth Window....έως ότου άκουσα το άλμπουμ με ακουστικά, απομονωμένος...τι να πω...είναι εκπληκτικό άλμπουμ...με εξαίρεση ορισμένα που κουράζομαι να τα ακούω (ίσως λόγω tempo), το Girl I love you, το Babel, το Paradise Circus, και φυσικά το 'MASSIVE ATTACK", Atlas Air (κορυφαίο) σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις για άλλη μια φορά ότι έχουμε να κάνουμε με ιδιοφυείς παραγωγούς - μουσικούς. Στο αυτοκίνητο είναι μόνιμα στο cd player....
Το καινούργιο δεν έχω προλάβει να το καλακούσω ακόμη. Δεν συγκλονίστηκα με μια πρώτη ακρόαση, αλλά θα του δώσω κι άλλη ευκαιρία.
Το Εκατοστό Παραθύρι ωστόσο είναι δισκάρα για μένα: καλύτερο απ' τα δύο πρώτα, εννοείται όχι τόσο καλό όσο το Μεζανάιν... Αλλά προσωπικές απόψεις είναι αυτές...
Σίγουρα δε θα συγκλονιστείς ούτε με τη δεύτερη ακρόαση αξά, αλλά θα βρεις κάποια καλά σημεία.
Κοίτα, το 100th window ήταν πολύ ιδιάζουσα περίπτωση: άλλο περιμέναμε να είναι, άλλο βγήκε τελικά. Αυτό πάντως που μένει είναι ότι μετά από 7 χρόνια το μόνο τραγούδι που συνεχίζω να ακούω από το άλμπουμ -το οποίο είναι τρελή κομματάρα βεβαίως- είναι το antistar. Αν σου πω ότι τα άλλα ούτε που τα θυμάμαι πλέον...
Δημοσίευση σχολίου