Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Best of 00's: No 19

Tool - Lateralus

File:Tool-lateralus-album.jpg

Progressive? Alternative Metal? Art Rock? Experimental? Τίποτα από όλα αυτά και όλα αυτά μαζί. Γιατί οι Tool είναι από τις ελάχιστες one band genre. Ήρθαν στη μουσική και παρέσυραν/ισοπέδωσαν/ανακατασκεύασαν τα πάντα στο διάβα τους. Αυτό το έκαναν πότε παίζοντας σε 4/5, πότε σε 5/7, πότε σε 7/8 και πότε σε 6/8. Και όλα αυτά τα διαφορετικά μέτρα μπορούσαν να τα συνδυάσουν ακόμα και σε ένα μόλις τραγούδι, χωρίς αυτό να ακούγεται ασύνδετο ή ακαταλαβίστικο. Πολλοί μπορεί να διαφωνήσουν, όμως το "Lateralus" αποτελεί την πιο μεστή έκφρασή τους σε μουσική, σε στίχους και σε παραγωγή. Το "schism" ήταν και παραμένει ένας από τους ύμνους της δεκαετίας που μας αποχαιρετά.




ΕΔΩ η συγκεντρωτική λίστα των 85 Ελλήνων Bloggers

9 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Μπαντάρα οι Τουλ.

(υποθέτω πως έχεις ακούσει το Schism/Eλενάκι απ' τους Δάρνακες... Αν όχι... http://www.myspace.com/darnakes)

hopkins είπε...

Τα σπάνε οι Tool!

Unknown είπε...

Δε θα ασχοληθώ να διαφωνήσω με όλα (μα όλα) όσα λες, αλλά πραγματικά θα ήθελα να μου δείξεις κάποια στιγμή πως παίζονται τα 4/5 κ τα 5/7...

Όσο για τα υπόλοιπα μέτρα που όντως είναι υπαρκτά... δε λέω κ εμένα μου αρέσει η ποικιλία κ η πολυρυθμία κλπ. αλλά επειδή ανακαλύψαμε την Αμερική δε σημαίνει ότι δεν υπήρχε από πριν... Τι να πουν κ οι Ινδοί πιτσιρικάδες που πρώτα μαθαίνουν το πεντάηχο κ μετά τα 4/4...

Ακούς εκεί 5/7... Για να μαζευόμαστε λίγο!!!

kostasK είπε...

Αχχχ, αγαπητέ φίλε Χρήστο, πόσο μου λειψε κι αυτή η πλευρά του blogging δε λέγεται.

Νομίζα πως ήταν προφανές ότι τα νούμερα τα πέταξα στην τύχη, θέλοντας να τονίσω απλά τη διαφορετικότητα των Tool. Το ότι μερικά από αυτά τα πέτυχα σωστά με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο και σ'ευχαριστώ για την επισήμανση.

Τώρα βέβαια, όσον αφορά τους Ινδούς πιτσιρικάδες, ανυπομονώ πραγματικά να τους γνωρίσω μέσα από τη δική σου λίστα, όπου φαντάζομαι θα τους έχεις τοποθετήσει αρκετά ψηλότερα από τους Backstreet Boys (Νο 19 για σένα) ή τον Σάκη Ρουβά (Νο 21 για σένα)

kostasK είπε...

Καλά, αξά το σκισμοελενάκι μαμεί και δέρνει λέμε!

Hopkins, οι Tool τα σπάνε, αλλά ρε γμτ δε κατάφερα να πάω σε κανένα live τους για να τα σπάσω κι εγώ. Από τις χιλιομετανιωμένες συναυλίες που έχασα (μία ακόμα δλδ).

Unknown είπε...

Πολύ ευχαρίστως να κρίνεις τη λίστα μου. Σε διαβεβαιώνω ότι θα δεις κ πολλά άλλα "χειρότερα" από Backstreet Boys κ Σάκη Ρουβά, δύο καλλιτέχνες που θεωρώ πολύ ανώτερους από τους Tool αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική μου άποψη. Αντίθετα από τους περισσότερους "κριτές" της δεκαετίας, έχω τα αυτιά μου ανοιχτά σε όλα κ δεν απορρίπτω τίποτα λόγω image ή για να φανώ cool. Γράφω αυτά που μου αρέσουν κ τα αιτολογώ χωρίς φανφάρες κ λούστρο. Επίσης αρέσκομαι στο να πιστεύω ότι διαθέτω μια απειροελάχιστη αίσθηση του χιούμορ.

Να είσαι πάντως σίγουρος ότι δε θα πετάξω ποτέ νόυμερα (ούτε λέξεις) στην τύχη προς εντυπωσιασμό αδαών αναγνωστών...

Το μουσικό σου γούστο μπορεί είναι το οποιοδήποτε αλλά αυτό δε σου δίνει το ελεύθερο να γράφεις ότι θέλεις!

Υ.Γ. Ινδούς πιτσιρικάδες δε θα δεις γιατί παρόλη την πολυπλοκότητα της μουσικής τους, δεν συμβαδίζουν με την αισθητική μου. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: το να μην κατάλαβες γιατί τους ανέφερα ή το να κάνεις ότι δεν κατάλαβες...;

kostasK είπε...

Μα, συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος αγαπητέ Χρήστο, αλλά δεν έθιξα καθόλου τις -καθ'όλα σεβαστές- επιλογές σου. Τις ανέφερα μόνο. Απλά δεν είδα στη μέχρι τώρα λίστα σου κάποιον που να δικαιολογεί το γεγονός ότι "μου τη λες" επειδή 'ανακάλυψα την Αμερική' με τους Tool και την δική τους ιδιομορφία όσον αφορά τα διαφορετικά μέτρα που χρησιμοποιούν. Βρες μου -ή ακόμα καλύτερα βάλε στη δική σου λίστα- κάποιον που να χρησιμοποιεί τέτοιους ρυθμούς αλλά ταυτόχρονα να έχει τόση απήχηση σε ευρύ κοινό όπως οι Tool και θα πάω πάσο.Όχι βέβαια πως μ'αρέσουν οι Tool μόνο και μόνο γι'αυτό, αλλά λέμε τώρα.

Επίσης, θα έχεις καταλάβει φαντάζομαι ότι αυτό είναι προσωπικό blog, χωρίς κανένα ιδιοτελή σκοπό ως προς το image του. Φευ! το αντίθετο θα έλεγα.

Μ'αρέσει πάντως που "δεν ήθελες να ασχοληθείς να διαφωνήσεις με όλα (μα όλα όμως!) με αυτά που γράφω".Μη ξεχνάς ότι εσύ έγραψες στο blog μου, όχι εγώ στο δικό σου.

Unknown είπε...

Αρχίζω από το τέλος. Όπως έχεις καταλάβει, δε μου αρέσουν οι Tool. Όμως όντως δεν ασχολήθηκα με αυτό, αν εξαιρέσεις ότι απλώς άφησα σαφώς να εννοηθεί. Νομίζω όμως ότι έχω αυτό το δικαίωμα...

Αυτό που με ενόχλησε είναι το γεγονός ότι ανάγεις σε τεράστιο (ανακάλυψη αμερικής) κάτι που είναι στην πραγματικότητα πολύ απλό κ έχει γίνει πολύ πριν οι Tool γεννηθούν καν! (κ δεν υπερβάλλω). Κ σα να μη φτάνει αυτό, το κάνεις γράφωντας ανκρίβειες επιβεβαιώνοντας την άγνοια σου! Λυπάμαι αλλά ως μουσικός δε μπορώ να το ανεχτώ. Καλή η ελευθερία του λόγου κ όλα αυτά, αλλά να υπάρχει κ μια τάξη. Μπορούσες να ρωτήσεις ένα φίλο σου μουσικό (σίγουρα έχεις κάποιον) για να σου πει τι ισχύει κ τι όχι.

Συνεχίζοντας, δεν είπα ότι "έθιξες" τις επιλογές μου! Όντως τις ανέφερες απλώς κ όλως περιέργως ανέφερες μόνο τους Backstreet Boys κ το Σάκη. Παρέλειψες το άλλο άλμπουμ καθώς κ κάποιο από αυτά που για λίγο δεν μπήκαν στην 20αδα, τα οποία αναφέρω πιο κάτω.

Σχετικά με την πολυπλοκότητα, πίστεψε με, στη λίστα μου θα δεις αρκετά πολύπλοκα άλμπουμ (όχι μόνο από το χώρο της metal) κ σου εγγυώμαι ότι για ένα από αυτά τουλάχιστον, αν το ακούσεις, θα δυσκολευτείς να καταλάβεις που πάνε τα τέσσερα! (λογοπαίγνιο για μουσικούς μόνο). Δεν έχεις παρά να περιμένεις λίγο γιατί είναι σε υψηλές θέσεις! Το κριτήριο της αποδοχής του κοινού δε νομίζω ότι έχει να κάνει με οτιδήποτε...

Σίγουρα είναι προσωπικό το blog κ σίγουρα μπορείς να βάλεις όποιο δίσκο γουστάρεις απλώς μη γράφουμε ότι να 'ναι! Το ξαναλέω ότι αυτό κ μόνο αυτό ειναι το προβλημά μου!

Κατά τα άλλα, γενικώς γουστάρω τις διαφωνίες κ τις ανταλλαγές απόψεων ακόμα κ σε ανεβασμένους τόνους κ γιαυτό έγραψα στο blog σου. Νομίζω ότι τα σχόλια σε αυτό αποσκοπούν. Σχόλια τύπου "μπράβο είσαι γαμάτος" αρέσουν σε όλους μας αλλά τελικά δεν έχουν κ τόσο ενδιαφέρον...

Unknown είπε...

Κι όμως γίνεται με λίγο μαγείρεμα...

http://ghostnotesproduxion.blogspot.com/2009/12/impossible-is-nothing.html