Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Βρε τον Moz...


Αυτό κι αν ήταν "quel surprise". Έχοντας ακούσει τα πρώτα singles του νέου άλμπουμ του Morrissey όπως τα 'I'm Throwing My Arms Around Paris', 'That's How People Grow Up' και το άθλιο 'All You Need Is Me', περίμενα και τα υπόλοιπα τραγούδια του 'Years of Refusal' να είναι μέτρια στην καλύτερη περίπτωση. Αμ δε! Η δεύτερη κυρίως πλευρά του δίσκου (έτσι θα ήταν δλδ αν το είχα σε βινύλιο) είναι φοβερή! Ο ΜοΖ τα κατάφερε πάλι. Έγραψε τραγούδια αυτοβιογραφικά, σαν να κάνει τη δική του αυτοκριτική μέσα από τους στίχους (το καταλαβαίνετε και από τους τίτλους αυτό). Δυστυχώς το γιουτιούμπι -κάνοντας πράξη αυτό που προανήγγειλε ότι θα κόβει τον ήχο από κλοπιράιτ υλικό- δεν με αφήνει να προτείνω 2-3 φοβερά τραγουδάκια. Αν εξαιρέσω τα τρία που ανέφερα στην αρχή, όλα τα υπόλοιπα αξίζουν μια (και δύο και τρεις) ακροάσεις.

8 σχόλια:

River Phoenix είπε...

άντε ρε συ...είχες το θάρρος να το ακούσεις;

εγώ ακόμα δεν το βρήκα..

ΠανωςΚ είπε...

Κι εγώ δεν το βρήκα. Οχι το θάρρος. Το φλασάκι όπου το είχα κατεβασμένο τον δίσκο... Δηλαδή, ξανα μανά πρέπει να το κατεβάσω; Εχω και δλειες να κάνω!

kostasK είπε...

River, να πω την αλήθεια το άκουσα με την προοπτική να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου και να γράψω ένα ποστ που να τον θάβει. Αλλά ΜΕ το χάλασε...

Αξά, ΜΕ φαίνεται ότι πρέπει να τάξεις καμια φανουρόπιτα στον Άγιο... :)

Όχι πως είναι και τίποτα εκπληκτικό άλμπουμ δλδ, αλλά αξίζει

indictos είπε...

O Δίσκος είναι σούπερ λέμε. Τους τσάκισα σήμερα, τον έπαιξα όλο!!!

kostasK είπε...

MOD - Morrissey OverDose (οι νέοι "mods" δεν ακούνε Who)!

Υπήρξε ζεστή η ανταπόκριση από το κοινό Ίντι? (ας έκαναν κι αλλιώς θα ΜΕ πεις....Crass και Fall που θα τους έριχνες)

Y.Γ. Έλεγα να περάσω απόψε, αλλά ας όψεται ο Fincher και ο Benjamin Button...

Stratos Bacalis είπε...

Moz rules!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τα ίδια και τα ίδια παίζει ο Morissey αλλά ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΡΕΛΑ!!!!!!!
Μπορέι να φταίει και το ότι έχω μεγαλώσει: That's How People Grow Up

kostasK είπε...

Έτσι είναι zamuc, όπως τα λες. Όμως είναι εκνευριστικά συμπαθής αυτός ο διάολος και καταφέρνει να κάνει ίδια μεν, αλλά καλά τραγούδια (απομεινάρια των Smiths αυτό ε, μην ξεχνιόμαστε!)