Changes λέμε

Πολλές αλλαγές μου συμβαίνουν τώρα τελευταία και δεν είχα πολύ χρόνο για να γράψω κάτι. Διάφορα χαρτιά έρχονται στο σπίτι (πάπυροι πτυχίου, χαρτί κατάταξης), κάποια άλλα φεύγουν (βιβλιάριο σπουδών, σε λίγο η αστυνομική μου ταυτότητα), διάφορες αποφάσεις παίρνονται ή πρέπει να παρθούν, πράγματα αγοράζονται (βιβλία κυρίως, σε ασορτί χρώματα με τα σώβρακα του στρατού) και δώρα μου χαρίζονται. Σήμερα δέχθηκα ίσως το καλύτερο δώρο που μου έκαναν ποτέ.

Λόγω ίσως του ότι έχω πολλά πράγματα στο κεφάλι μου (το μυαλό ποτέ δεν ήταν ανάμεσα σ'αυτά), νέες μουσικές δεν ακούω. Σήμερα το συνειδητοποίησα να πω την αλήθεια. Επιμένω στα κλασσικά αγαπημένα τις τελευταίες 1-2 βδομάδες. Κάποια από αυτά θα συνεχίσουν να μου κάνουν παρέα και τους επόμενους (12 ή 17?) μήνες. Ναι, όπως καλά καταλάβατε το muz!cOn προβάρει τα χακί και φεύγει σε 12 μέρες για να υπηρετήσει τη μαμά-πατρίδα. Η συχνότητα των αναρτήσεών του θα εξαρτάται άμεσα από τον διοικητή μου πλέον. Θα προσπαθώ βέβαια να είμαι όσο πιο συνεπής μπορώ.

Anywayz, μέχρι να με ξεφορτωθείτε για τα καλά έχουμε λίγες μέρες ακόμα. Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς.

Father and Daughter

8 συγκλονιστικά λεπτά

The Piano (Life Is a Song)

Unfinished Monkey Business

Σε παντελώς άλλο κλίμα με το προηγούμενο ποστ (η κυκλοθυμία μου συγκρίνεται μόνο με τη υπέρτατη βλακεία μου) βρήκα αυτή τη φωτό. Και μου ήρθε το 'corpses in their mouths' του Ian Brown στο μυαλό, όχι τόσο για το ίδιο τραγούδι όσο για τον τίτλο του άλμπουμ -και του ποστ- στο οποίο περιλαμβάνεται.
Ευφυές. Τουλάχιστον.

'Bad Timing' αλλά και 'Nothing really ends'

Το αγαπημένο τραγούδι 'bad timing' από τους επίσης αγαπημένους Deus μπορεί πολύ άνετα να περιγράψει τη ζωή μου τα τελευταία 8 περίπου χρόνια. Είναι το τραγούδι με το οποίο ανοίγει το 'Pocket Revolution'. Αυτό που μου τη σπάει όμως ακόμη περισσότερο είναι ότι σχεδόν κάθε φορά συνοδεύεται από το επίσης αγαπημένο και στοιχειωμένο 'Nothing Really Ends' με το οποίο κλείνει το ίδιο άλμπουμ.

Υ.Γ.1) Γαμημένε Μέρφυ

Υ.Γ.2) Μουνί το έχω κάνει το blog. Επόμενος guest-star blogger θα είναι η Oprah

Βρε τον Moz...

Αυτό κι αν ήταν "quel surprise". Έχοντας ακούσει τα πρώτα singles του νέου άλμπουμ του Morrissey όπως τα 'I'm Throwing My Arms Around Paris', 'That's How People Grow Up' και το άθλιο 'All You Need Is Me', περίμενα και τα υπόλοιπα τραγούδια του 'Years of Refusal' να είναι μέτρια στην καλύτερη περίπτωση. Αμ δε! Η δεύτερη κυρίως πλευρά του δίσκου (έτσι θα ήταν δλδ αν το είχα σε βινύλιο) είναι φοβερή! Ο ΜοΖ τα κατάφερε πάλι. Έγραψε τραγούδια αυτοβιογραφικά, σαν να κάνει τη δική του αυτοκριτική μέσα από τους στίχους (το καταλαβαίνετε και από τους τίτλους αυτό). Δυστυχώς το γιουτιούμπι -κάνοντας πράξη αυτό που προανήγγειλε ότι θα κόβει τον ήχο από κλοπιράιτ υλικό- δεν με αφήνει να προτείνω 2-3 φοβερά τραγουδάκια. Αν εξαιρέσω τα τρία που ανέφερα στην αρχή, όλα τα υπόλοιπα αξίζουν μια (και δύο και τρεις) ακροάσεις.

2L8 - HE & SHE, Angry enough to keep loving in the Dark Ages

Ότι και να πω για αυτό το άλμπουμ είναι λίγο. Θα πρέπει να νιώθουμε φοβερά περήφανοι που ένας δικός μας κατάφερε να κυκλοφορήσει ένα τέτοιο διαμάντι. Ο Κώστας Βοζίκης που βρίσκεται πίσω από το όνομα των 2L8, είναι μια ιδιοφυία για τα ελληνικά σύνορα. Κάνοντας την υπόσχεσή του πράξη, δίνει το άλμπουμ τους προς δωρεάν download. Προς τιμήν του βέβαια, όμως πραγματικά σας παροτρύνω πρώτα να το κατεβάσετε και μετά να αγοράσετε τον δίσκο και σε κανονική μορφή, καθώς πρόκειται για ένα υπέροχο πακέτο, δουλεμένο με απίστευτο artwork. Δε λέω τίποτα άλλο. Κατεβάστε το από εδώ, αγοράστε το από εδώ.

Στα διάλα

Royksopp - Junior

Κάνοντας μια εμπεριστατωμένη ανασκόπηση στο ποταπό μυαλό μου (διήρκεσε περίπου 2'') για το υλικό που έχω γράψει στο ταπεινό τούτο blog, παρατήρησα ότι σχεδόν σνομπάρω την ηλεκτρονική μουσική (όλα τα μήκη και τα πλάτη της). Δεν είναι ακριβώς αλήθεια αυτό, αφού ακούω μερικά επιλεγμένα σχήματα και από εκεί. Ένα από τα καλύτερα τέτοια σχήματα -με διαφορά μάλιστα τα τελευταία χρόνια- είναι και οι Royksopp, οι οποίοι έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο ΥΠΕΡΟΧΑ άλμπουμς και στις 23 Μαρτίου δίνουν τις τελικές τους εξετάσεις (το περίφημο "τρίτο άλμπουμ" βρε). Θα λέγεται 'Junior', και το tracklisting μπορείτε να το δείτε εδώ. Ως τώρα, το μόνο τραγούδι που έχω ακούσει είναι το 'Happy Up Here', το οποίο σίγουρα δεν είναι κάτι το εκπληκτικό, όμως δε φεύγει από τον όμορφο vintage-κι-όμως-μοντέρνο ήχο που μας έχουν συνηθίσει. Πραγματικά ανυπομονώ να το πάρω στα χέρια μου, αν και όταν βγει αυτό εγώ θα είμαι μέσα (μαμα πατρίδα calling).

-Κύριε Λοχαγέ! αιτούμαι αδείας!
-τί άδεια οπλίτ'?
-μουσική κύριε Λοχαγέ, για το άλμπουμ των Royksopp!
-Τί είν'αυτό ρα? Τούρκος? Προδόταρε! φάε 50 μήνες εμπλοκή να μάθεις τί εστί πατρίς!

Το 'αlpha male' που περιλαμβανόταν στο 'The Understanding' είναι από τα καλύτερα instrumental που έχουν γραφεί ποτέ. Ευκαιρία λοιπόν να θυμηθούμε κι αυτό το έπος.

Happy Up Here

Alpha Male

What a wonderful world

Το κοιτούσα στην εφημερίδα, το άκουγα τόσο καιρό στις ειδήσεις, το διάβαζα στο internet, αλλά ακόμη και δεν μπορώ να χωνέψω το νούμερο. Από τα -έως τώρα- 930 θύματα στη Γάζα, τα 400 ήταν ανήλικα. Περίπου ένας στους δύο.

Σκατά κι απόσκατα. Και ασχολούμαστε με τις πολιτικές μαλακίες, με τις μουσικές που θα μας κρατούν συντροφιά, με τη γκόμενα που δε μας έκατσε, με τη Βαλένθια που κέρδισε μεν στην παράταση αλλά στο στοίχημα ήρθε Χ.

Σκατά κι απόσκατα

Animal Collective - Merriweather Post Pavilion

Άλλη μια δισκάρα από τους Animal Collective? 9 μέρες κ/σ για να κυκλοφορήσει το 'Merriweather Post Pavilion' και να το μάθουμε σίγουρα. Πάντως από το "My girls" που ήδη κυκλοφορεί, καθώς και το "Brother Sport" που διέρρευσε για λίγο καιρό στο internet, μόνο υψηλές προσδοκίες έχω για το άλμπουμ.

My Girls

Πλλλάκα ΜΕ κάνεις?! (ή αλλιώς: τα χειρότερα εξώφυλλα του 2008)

Άντε, το ξέρω ότι υπάρχει τεράστια αγουστιά και κιτσαρία σε όλο τον κόσμο, αλλά το να βραβεύεις την αγουστιά και την κιτσαρία είναι κάτι που με ξεπερνά. Τί μύγα με τσίμπησε θα ρωτήσεις, ε?
Σκεφτόμουν που λέτε να κάνω ένα ποστ με τα καλύτερα εξώφυλλα της χρονιάς και επειδή με χαρακτηρίζει τερατώδης εμπάθεια και κακία, το ποστ θα στόχευε κυρίως στα χειρότερα εξώφυλλα του 2008. Εκεί που έκανα βόλτα με τη σανίδα του σερφ μου για να μαζέψω υλικό, έπεσα πάνω στο art-vinyl, το οποίο κάθε χρόνο βγάζει τη δικιά του best-of λίστα με εξώφυλλα. Η πρώτη θέση είναι σεβαστή (fleet foxes), αν και δεν πρόκειται για κάποιο artwork, αλλά για έναν πίνακα ζωγραφικής. Τεσπα, είναι τουλάχιστον όντως πανέμορφο. Αλλά από εκεί και πέρα έφριξα!
Τρία από τα covers της δικής του καλύτερης δεκάδας θα ήταν στη δική μου χειρότερη. Μιλάω για το Viva La Vida (Coldplay), The Seventh Tree (Goldfrapp) και το εμετικό -στην κυριολεξία όμως- Santogold (εεεε, της Santogold).
Οι πρώτοι μου πήραν έναν ιστορικό και πανέμορφο πίνακα του Ντελακρουά και φώναξαν τον Νικήτα τον μπογιατζή να πετάξει πάνω του την άσπρη μπογιά που περίσσεψε από το προχεσινό σοβάντισμα.
Η Alison Goldfrapp από την άλλη μπερδεύτηκε. Τις είπαν ότι έπρεπε να βρει φωτό για το εξώφυλλο, αλλά αυτή κατάλαβε ότι έπρεπε να βρει τις περσινές φωτογραφίες από το πάρτυ μασκέ που είχε πάει ντυμένη πειρατίνα για να τρομάξει κάτι πιτσιρίκια. Και μου κάνει εντύπωση, γιατί ο φωτογράφος που ήταν υπεύθυνος (Serge Leblon) είναι -κατά τ΄ άλλα- φοβερός.
Καλά, της Santogold δεν το σχολιάζω καν. Όπως είχε πει κάποτε ο Τσάντλερ κοιτώντας τον Τζόι ντυμένο καλικάντζαρο: "too many jokes....i'm blocked".
Άσε που μου έχει και το καλύτερο για πολλούς εξώφυλλο της χρονιάς μόλις στην 11η θέση (φυσικά μιλάω για το 'The Age of The Understatement')
Πάλι καλά που δεν έβαλαν και το "Oracular Spectacular" των MGMT (μακράν το χειρότερο της χρονιάς. Είναι σοβαρότατος λόγος για να μην αγοράσεις ΠΟΤΕ το άλμπουμ και απλά να το καντεβάσεις).
Μ'αυτά και με τ΄άλλα (ποια?), έχασα την όρεξη για καλύτερα και ανεβάζω τα χειρότερα. Αμάν πια!

No. 1: MGMT - Oracular Spectacular

No. 2: Devendra Banhart - Megapuss

No. 3: Santogold - Santogold

No. 4: Goldfrapp - The Seventh Tree

No. 5: Coldplay - Viva La Vida

No. 6: Deerhunter - Microcastle

No. 7: Kings 0f Leon - Only by the Night

Καιόμενες Γέφυρες

Το κόλλημά μου με τους Arcade Fire μάλλον θα το έχετε καταλάβει. Και ναι, το "neon bible" ΜΕ άρεσε -σχεδόν- εξίσου με το "funeral". Σκαρώνουν νέο άλμπουμ, το οποίο μπορεί και να βγει μέσα στο 2009 (αν και μάλλον για το χρόνου πάει). Πάντως εδώ και λίγες μέρες έχουν δώσει προς download ένα ορχηστρικό τραγούδι, το οποίο ξέφυγε από το άλμπουμ, όμως φωνάζει "neon bible". Μου θυμίζει λίγο το black mirror.
Αντί να δίνετε e-mails και χαζά, μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Cheers!

burning bridges

Happy New Dear(s)

Ουπς! Μόλις τώρα είδα ότι έχω να γράψω κάτι στο μπλογκ από πέρσυ!

Νέα χρονιά ΣΕ λέει ο άλλος, αλλά τίποτα νέο δεν γίνεται ποτέ (ΟΚ, ο Πανιώνιος πριν κάτι χρόνια είχε γίνει Νέος Πανιώνιος). Άσε που λόγω σχολείου, αργότερα σχολής και κυρίως λόγω αγωνιστικής σεζόν, πάντα η νέα χρονιά για μένα ξεκινάει τον Σεπτέμβρη.
Νέα χρονιά και να μην αλλάζει ούτε καν η εποχή? Ποιος μαλάκας το σκέφτηκε αυτό ΜΕ λες??

Anywayz, η συνήθεια που μας έχουν επιβάλλει με υποχρεώνει να πω τώρα τις ευχές μου για Καλή Χρονιά και μάλιστα με έχουν κάνει να το εννοώ κιόλας. Πάντως ήταν από τις λίγες φορές που δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα. Δεν ξέρω για σας, εγώ όμως μετά από πολλά χρόνια κοιμόμουν στις 4 το πρωί μετά την αλλαγή (που είναι αρκετά νωρίς ακόμα και για τις καθημερινές).

Τελευταίο μου κόλλημα? Το "missiles" από τους καναδούς φίλους μου, τους Dears. Ψάχνω ψάχνω, αλλά δε βρίσκω κακό ή μέτριο τραγούδι στο δίσκο. Λίγο νωρίτερα αν έβγαινε θα ήταν σίγουρα στην πρώτη πεντάδα στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Φοβερό σας λέω! Πιο πολύ στην τύχη διάλεξα το -εκπληκτικό- 'lights off'. Είναι σε μια όμορφη live εκτέλεση.

See Ya!