Saturnalia is the feast with which the Romans commemorated the dedication of the temple of the god Saturn, which was on 17 December. Over the years, it expanded to a whole week, to 23 December. Saturnalia became one of the most popular Roman festivals. It was marked by tomfoolery and reversal of social roles, in which slaves and masters ostensibly switched places (wikipedia).
Διόλου τυχαίος ο τίτλος. Στη Ρώμη οι σκλάβοι άλλαζαν θέσεις με τους αφέντες τους, στο άλμπουμ το μικρόφωνο αλλάζει συνέχεια θέση μεταξύ του Greg Dulli (Afghan Whigs, Twilight Singers) και του Mark Lanegan (Screaming Trees, Queens of the Stone Age), των φοβερών και τρομερών παιδιών της Sup Pop. Λόγω ημερομηνίας βέβαια (17 Δεκεμβρίου) θα έπρεπε να είναι στην τέταρτη θέση, αλλά μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Χρειάστηκαν περίπου 5 χρόνια για να ολοκληρωθεί το ντεμπούτο τους, διάστημα που σίγουρα θα άλλαξαν πολλές φορές διάθεση, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ποικιλία του ύφους των τραγουδιών τους. Οι δύο, σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες, φωνές τους αλληλοσυμπληρώνονται άψογα με αποτέλεσμα να συνθέτουν μία ηχητική πανδαισία.
Πάθη, εμμονές, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, χαμένες αγάπες, σκοτεινιά αλλά και ολίγη από αισιοδοξία. Τα έχει όλα ο μπαξές του Saturnalia και γι' αυτόν το λόγο ακούγεται από την αρχή ως το τέλος, σαν μια ιστορία που αφηγείται ένας 55χρονος εργένης καθισμένος στη μία από τις δύο καρέκλες του -εκπληκτικού- εξωφύλλου. Στην άλλη βάλε τον εαυτό σου και απλά άκου τον να μιλάει.
Διόλου τυχαίος ο τίτλος. Στη Ρώμη οι σκλάβοι άλλαζαν θέσεις με τους αφέντες τους, στο άλμπουμ το μικρόφωνο αλλάζει συνέχεια θέση μεταξύ του Greg Dulli (Afghan Whigs, Twilight Singers) και του Mark Lanegan (Screaming Trees, Queens of the Stone Age), των φοβερών και τρομερών παιδιών της Sup Pop. Λόγω ημερομηνίας βέβαια (17 Δεκεμβρίου) θα έπρεπε να είναι στην τέταρτη θέση, αλλά μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Χρειάστηκαν περίπου 5 χρόνια για να ολοκληρωθεί το ντεμπούτο τους, διάστημα που σίγουρα θα άλλαξαν πολλές φορές διάθεση, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ποικιλία του ύφους των τραγουδιών τους. Οι δύο, σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες, φωνές τους αλληλοσυμπληρώνονται άψογα με αποτέλεσμα να συνθέτουν μία ηχητική πανδαισία.
Πάθη, εμμονές, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, χαμένες αγάπες, σκοτεινιά αλλά και ολίγη από αισιοδοξία. Τα έχει όλα ο μπαξές του Saturnalia και γι' αυτόν το λόγο ακούγεται από την αρχή ως το τέλος, σαν μια ιστορία που αφηγείται ένας 55χρονος εργένης καθισμένος στη μία από τις δύο καρέκλες του -εκπληκτικού- εξωφύλλου. Στην άλλη βάλε τον εαυτό σου και απλά άκου τον να μιλάει.
Αν θέλετε να δείτε τι συμβαίνει με τα entries των 53 συμμετεχόντων bloggers,
εδώ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα, μέρα με τη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου