Matt Elliott Live @ Orient

Την Κυριακή το βράδυ αποφάσισα τελικά να πάω να δω τον Matt Elliott, έναν καλλιτέχνη που να πω την αλήθεια δεν ξέρω και πάρα πολύ καλά. Ναι, έχω το 'the mess we made' και το τελευταίο του άλμπουμ -που ΜΕ άρεσε πολύ- το 'howling songs', όμως για κάποιον που έχει βγάλει 5 δίσκους ως third eye foundation και άλλους 7 ως Matt Elliott, είναι σχεδόν τίποτα. Αυτό που με τράβηξε να πάω στο Orient ήταν περισσότερο η περιέργεια (άντε, πήγα και για να ακούσω το 'something about ghosts' ζωντανά).
Δεν ήξερα τί ακριβώς να περιμένω. Σκεφτόμουν ότι θα είναι ένα live όπως του Patrick Duff πέρσυ τον Φλεβάρη (όπου είμασταν μόλις 17 άτομα σε ένα μαγαζί στη Λ.Μαργαρίτη!).
Το αποτέλεσμα με εξέπληξε όμως, καθώς μπήκα σε ένα γεμάτο μαγαζί. Και η αιτία ήταν προφανής από την αρχή: ο Republic ήταν χορηγός επικοινωνίας, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο οι παραγωγοί, διευθυντάδες, καθαρίστριες και μπράβοι (...) του σταθμού να μαζεύονταν, το Orient θα ήταν γεμάτο. Τί σημαίνει αυτό? Ο μισός κόσμος ήταν μέσα τζαμπαντάν. Τί σημαίνει τζαμπαντάν? Γάμησέ τα....

Ο περισσότερος κόσμος μέσα ήταν για πολύ ξύλο. Ειδικά εκείνος ο ηλίθιος που ήταν κοντά στο μπαρ και είχε μια τσάντα στον ώμο, θα πρέπει να ευχαριστεί το Θεό που δεν τον κουτούλησα. Anyways, πάει αυτό...
Να πω για τον χώρο? Πρώτη φορά πήγα σε live που, ενώ ήμουν στην πέμπτη σειρά, δεν έβλεπα τίποτα.Τίποτα όμως?! Το μόνο που κατάφερα να δω ήταν κάποιες φορές το σβέρκο του Elliott κι αυτό επειδή είχε πίσω του έναν καθρέφτη! Μπράβο ρε παίδες! Ωραία επιλογή χώρου. Να κάνετε και άλλα live εκεί, αλλά χωρίς τον Republic χορηγό, για να δω πόσοι θα πάτε. Επίσης, το orient δεν είναι καθόλου τυχαίο σαν όνομα. Από στιγμή σε στιγμή περίμενα να πεταχτεί καμιά τύπισσα με τουμπερλέκι και χορό της κοιλιάς!
Άσε το άλλο: το μαγαζί είναι σε πρώτο όροφο πάνω από την Τσιμισκή... Και δώστου συναγερμοί...και δώστου κορναρίσματα ....και δώστου παπάκια με τρυπημένες εξατμίσεις και όοοολα αυτά να ακούγονται πεντακάθαρα επειδή τα παράθυρα ήταν ανοιχτά (και μάλιστα ένα ήταν ακριβώς δίπλα από τον Elliott!). Αλλά αν τα έκλειναν από την άλλη, θα είχαμε μια πολύ όμορφη μαζική αυτοκτονία, καθώς εξαερισμό ούτε για πλάκα δεν είχαν (τι να είχαν λέει??).
Στα της μουσικής τώρα...
Αν δεν έπαιζε ο Matt Elliott έτσι όπως τελικά έπαιξε, δε θα έγραφα για τίποτα σήμερα, καθώς θα είχα φύγει. Ευτυχώς το βράδυ δε πήγε ολότελα χαμένο, καθώς ο Elliott ήταν φοβερός αν και ήταν πολύ κουρασμένος όπως μας ομολόγησε (και μας υπενθύμισε άλλες 7-8 φορές). Η φωνή του είναι καταπληκτική. Ο ορισμός της μελωδικής folk χροιάς. Πολύ Coen-like, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Π. και μ' έκανε να τσατιστώ που δεν το είχα σκεφτεί εγώ τόση ώρα. Έπαιξε τραγούδια και από το τελευταίο του άλμπουμ όπως ήταν φυσιολογικό (ναι, έπαιξε το αγαπημένο μου 'something about ghosts'), αλλά και απο παλιότερες δουλειές (νομίζω πως έπαιξε και ένα από third eye foundation, όμως δεν είμαι σίγουρος).
Το καλύτερο όμως ήταν τα συνεχόμενα λουπαρίσματα που έκανε καθώς τραγουδούσε ή έπαιζε κιθάρα. Αυτό ήταν κάτι που πραγματικά ήθελα να δω, αλλά ας όψεται ο χώρος. Ο τύπος ήταν μια μπάντα μόνος του. Ξεκινούσε ένα τραγούδι με φωνή και κιθάρα, τα ηχογραφούσε εκείνη τη στιγμή και μετά τα έπαιζε σε λουπ, ενώ παράλληλα τραγουδούσε κάτι άλλο ή έπαιζε κάτι άλλο στην κιθάρα (και ξανά λουπ το νέο κομμάτι κ.ο.κ.)! Θέλει πολύ ταλέντο για να το κάνεις αυτό σε live. ΟΚ, μερικά λαθάκια τα έκανε, όμως τα συμμάζεψε. Προς το τέλος των τραγουδιών, άκουγες 3-4 φωνές, 4-5 κιθάρες και -που και που- drums!
Βέβαια, η βραδιά μόνο "ήσυχη" δεν ήταν, αφού τα γνωστά -ψυχεδελικά να τα πω?- ξεσπάσματα του Elliott, με απίστευτη βρωμιά και θόρυβο στην ηλεκτρική κιθάρα σχεδόν προκάλεσαν κώφωση στο μισό μαγαζί! Δεν ξέρω αν το ήθελε, ή απλά ήταν λάθος στον ήχο, πάντως στουντιακά η βρωμιά αυτή είναι πολύ πιο "mellow" και όχι τόσο τραχιά όσο βγήκε την Κυριακή.
Ωχχχ, πάλι ξέφυγα και έγραψα σεντόνι. Εν κατακλείδι, ωραίος και πολύ ενδιαφέρον μουσικός ο Matt Elliott, που με έπεισε να τον ψάξω περισσότερο. Όσο δε για το live, σίγουρα θα το ξεχάσω γρήγορα γιατί δεν το ευχαριστήθηκα όσο θα έπρεπε.

Υ.Γ.1) Υπεύθυνοι για το live ήταν τα παιδιά που έχουν τον Λωτό και το Rolling Under, δύο από τα ιστορικότερα και "εναλλακτικότερα" (i hate this word) δισκάδικα της πόλης. Ένας μάλιστα από τους λόγους που πήγα και πλήρωσα εισιτήριο ήταν γι'αυτό. Μπράβο στα παιδιά που έφεραν τον Elliott, αλλά απλή φιλική συμβουλή μου είναι next time να βρουν άλλο χώρο.
Υ.Γ.2) Η φωτό είναι "δανεισμένη" (έτσι λέμε το "κλεμμένη" στο Ντεπώ) από το winteracademy (φαίνεται ο καθρέφτης που σας έλεγα), αλλά δείχνει πολλά περισσότερα από ότι είδα εγώ όλη τη βραδιά!