Φορούσε ένα μουστάκι και έπαιρνε το ανάλογο ύφος, ώστε να μπει στη λέσχη αξιωματικών και να ποζάρει με επιτυχία ως ένας από αυτούς.
Σε μια από τις καλύτερες τανίες του Κιούμπρικ υποκρίθηκε 3 διαφορετικούς χαρακτήρες-ρόλους, όλοι βασισμένοι πάνω στους πραγματικούς αξιωματικούς που είχε στο στρατό.
Περιόδευσε μαζί με jazz μπάντες, παίζοντας την αγαπημένη του drums.
Στη διαθήκη του, είχε ως επιθυμία - που πραγματοποιήθηκε - να παίξει το "Ιn The Mood" του Glenn Miller στην κηδεία του. Κι αυτό όχι για τους προφανείς λόγους. Το τραγούδι το μισούσε (μάλλον επειδή του το ζητούσαν πολύ συχνά σε παραγγελιές)! Κωμικός μέχρι το τέλος.
Πέθανε 55 ετών μετά από δύσκολες καταστάσεις υγείας (13 εμφράγματα μέσα σε λίγες μέρες) και μάλιστα κατα τη διάρκεια του μήνα που είχε κανονίσει επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.
Ο γιος του πέθανε σε ηλικία 52 ετών (πριν από 2 χρόνια) την ακριβώς ίδια ημερομηνία και από ακριβώς ίδια αίτια με τον πατέρα του.
Όταν ο Κέρμιτ Βάτραχος του είπε να ηρεμήσει και να είναι απλά ο εαυτός του, απάντησε:
"There is no me. I do not exist. There used to be a me, but I had it surgically removed."Πιλότος της RAF, χορευτής, drummer, έπαιζε banjo και ukulele και ήταν από τους καλύτερους Κωμικούς (με Κ) όλων των εποχών, ίσως ο καλύτερος αν θέλετε τη γνώμη μου. Κι αυτό γιατί ήταν αυθεντικός όσο λίγοι.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Peter Sellers
4 σχόλια:
O οποίος δίνει -για μένα- σε μια μη κωμική ταινία, στο Being There, την απόλυτη ερμηνεια του.
Άνετα θα μπορούσε να είχε πάρει και το Όσκαρ εκείνης της χρονιάς (όχι πως έχει και ιδιαίτερη σημασία δλδ) όμως έπεσε μέσα στα μεγαθήρια (Dustin Hoffman, Al Pacino, Jack Lemmon και Roy Scheider ήταν οι άλλοι προτεινόμενοι)
Όχι να το παινευτώ εγώ η κοσμικιά ψωνάρα αλλά το χα πιάσει (ως πρώην σινεφίλ) οτι επρόκειτο για τον φίλο Peter από τη δεύτερη παράγραφο και πολύ χάρηκα που κάποιος τον μελέτησε σήμερα.Βρήκες την αδυναμία μου.Μα μπορεί κάποιος να μην τον λατρεύει;Όχι σε ρωτάω μπορει;
Πάντως η φιγούρα του όπως και άλλοι καλοί κωμικοί μου εβγαζε πάντα ακόμα και στους πιό κωμικούς ρόλους μια μελαγχολία.
Cheers στην συμπρωτεύουσα (lol) mate!
Στη συμπρωτεύουσα? Μα εγώ ζω στην Θεσσαλονίκη. :)))
Αυτή η μελαγχολία που λες είναι σχεδόν αναγκαίο στοιχείο της κωμωδίας. Όπως ούτε κι η τραγωδία μπορεί να υπάρξει χωρίς κωμικά στοιχεία, ούτε κι η κωμωδία μπορεί να υπάρξει χωρίς κάποιο ίχνος δράματος.
Δημοσίευση σχολίου