Μετά από 27 περίπου χρόνια δύο μεγάλες μούρες της σύγχρονης μουσικής, ο Brian Eno και ο David Byrne, συνεργάστηκαν ξανά μαζί και κυκλοφόρησαν το "Everything That Happens Will Happen Today".
Πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ που βγάζουν μαζί (μετά το "My Life in the Bush of Ghosts") και για μια ακόμη φορά ο Eno ανέλαβε τη μουσική και ο Byrne τους στίχους. Τα τραγούδια κυμαίνονται ανάμεσα στους πρωτότυπους ηλεκτρονικούς ήχους που τόσο χαρακτηρίζουν τον Eno, αλλά και τη λυρικότητα (ισχύει άραγε ο όρος?) των στίχων και της φωνής του Byrne.
Καλό άλμπουμ, όμως νομίζω πως ίσως να έπρεπε να βγει κάποια χρόνια νωρίτερα. Όχι ότι ακούγεται ξεπερασμένο, αλλά νομίζω ότι περί τις αρχές των zero's θα έκανε πολύ μεγαλύτερη εντύπωση. Ο ήχος του είναι λίγο country, λίγο gospel ακόμα και λίγο trip-hop (βλ. "I Feel My Stuff") και όλα αυτά βέβαια πλαισιωμένα από τα ηλεκτρονικά θαύματα της ιδιοφυίας του Eno.
Το ντουέτο αποφάσισε να μην ακολουθήσει την πεπατημένη, όσον αφορά στην κυκλοφορία του άλμπουμ κι έτσι καμία δισκογραφική δεν ενεπλάκη στην παραγωγή. Η διανομή του Everything That Happens Will Happen Today θα είναι ανεξάρτητη, ενώ φυσικά ποντάρουν πολύ στις πωλήσεις μέσω του site τους (όπου μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο μέσω streaming).
Εδώ ακούμε το πρώτο τους single, το "Strange Overtones"
11 σχόλια:
to stange overtone καλο
αλλα δεν μπορω να πω οτι με εντυπωσιασε ολο το αλμπουμ
σε γενικες γραμμες θα το χαρακτηριζα ως radio friendly album
Εμένα με άρεσε γιατί με αρέσει πολύ ο Μπερν. Τώρα, ο Ινο είναι μεγάλη συζήτηση, οπότε άς τον αφήσουμε στην άκρη καλύτερα...
Τα μόναπου ξεχώρισα είναι το Feel My Stuff και το Strange Overtones
kapetank: ώρες-ώρες βέβαια χρειάζονται και κάτι τέτοια radio-friendly albums μπας και σταματήσει για λίγο να ακούγεται ο (έξω από δω) Manu Chao...
πανωςκ: η φωνή του Byrne είναι αν μη τι άλλο μοναδική, όμως οι τελευταίες προσωπικές του δουλειές δεν με ενθουσίασαν ιδιαίτερα. Ο Eno είναι ΘΕΟΣ! όχι τόσο για τις μουσικές που έχει γράψει, αλλά για τις ιδιοφυείς παραγωγές του, τόσο στα δικά του όσο και - κυρίως - στα άλμπουμ άλλων. Κάποια στιγμή θα ανεβάσω ένα post μόνο με τις καλύτερες παραγωγές του (χμμμ...καλή ιδέα για επόμενο zero tunes)
elafini: θα συμφωνήσω. Κι εγώ σ'αυτά έμεινα κυρίως
Άμα σας πω τώρα ότι δεν με είχε αρέσει ούτε το πρώτο θα με κράξετε;
Δεν αντέχω τον David Byrne από το 81 και μετά
Ίντι ούτε και μένα με τρέλανε το παλιό (αλλά νομίζω ότι ΜΕ άρεσε περισσότερο από αυτό).Αλλά όπως και να το κάνομε άλλωστε είναι γεγονός όταν αυτοί οι δύο βγάζουν δίσκο.Γουστάρω να τους ακούω κυρίως από περιέργεια
Μόλις το άκουσα.
Δεν μου είπε τπτ :-((
Δεν μ αρέσει ιδιαίτερο ο Eno. είναι κακό;
Όχι πολύ αστο-τουλίπα μου. Μόνο 15-20 χρονάκια έγκλειστη σε ίδρυμα με μοναδικά ακούσματα αυτά του Eno! :))
Κι εγώ με την τουλίπα είμαι, βουρ για το ίδρυμα λοιπόν!
Ως μουσικό τον θεωρώ ενδιαφέροντα, ως παραγωγό άστο καλύτερα. Οχι ότι δεν έχει κάνει παραγωγή σε φοβερούς δίσκους, αλλά ας πούμε τους Κόλντπλέη φέτος τους χαντάκωσε: μια ατμόσφαιρα εδώ, λίγη παραπέρα, λίγο αμπιεντ, λίγο βιομηχανικό, ε αρκετά με αυτή τη μανιέρα.
(αυτά που δεν είπα στο πρώτο μου σχόλιο, τα είπα τώρα και ξεθύμανα!)
Καλά ντε,μη βαράτε!
Αξά,μια φορά το προτιμώ από την παραγωγή του X&Y, όπου ΟΛΑ τα τραγούδια ήταν ίδια.
Τεσπα,η παραγωγή ενός δίσκου είναι πολύ πολύπλοκη υπόθεση για να ξέρουμε ποιος ακριβώς είναι υπεύθυνος και για ποιο πράγμα.
Εμένα ΜΕ αρέσει ο Brian!! (έτσι για να σας παώ κόντρα) :)))
Δημοσίευση σχολίου