Μάλιστα! Αυτό θα πει φρεσκαδούρα και γερή δόση δροσιάς μέσα στην κάψα.Επιτέλους κατάφερα να ακούσω τον όγδοο και τελευταίο δίσκο του Beck ολόκληρο. Πρόκειται για το "Modern Guilt" το οποίο έχει 2-3 περίπου εβδομάδες που κυκλοφόρησε στα δισκάδικα. ΜΕ αρέσει τελικά ο Beck, αν και να πω την αλήθεια μετά τα πρώτα χρόνια τον θεωρούσα μεν καλό, αλλά λίγο κουραστικό.
Το "Modern Guilt" δεν έχει και πολλά καινούρια στοιχεία, όσον αφορά τον χαρακτηριστικό ήχο του Beck. Η παραγωγή όμως είναι καταπληκτική. Αυτό ίσως να οφείλεται και από τη συνεργασία του μουσικού-παραγωγού Beck με τον Danger Mouse, γνωστό πολυάσχολο παραγωγό και μέλος των Gnarls Barkley (όχι ο χοντρός, ο άλλος ο ψηλόλιγνος). Η αίσθηση που μου αφήνει είναι ίδια με αυτή που μου άφησαν και οι πρώτες του δουλειές, όπως το "One Foot In The Grave", δηλαδή αυτό το lo-fi touch ενισχυμένο με μια γερή δόση funk.
Οι συμμετοχές της Cat Power στα "Orphans" και "Walls" είναι τόσο διακριτικές που περνάνε μάλλον απαρατήρητες.
Εδώ ακούμε τα δύο εως τώρα αγαπημένα μου: το πρώτο και το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ.
Orphans
Volcano
4 σχόλια:
Δεν είχα ακούσει καθόλου αυτό το άλμπουμ, πήρα μια τζούρα από τα κλιπάκια που έβαλες και μου φάνηκε αρκετά καλή και τίμια προσπάθεια.
it's the perfect cool breeze during the summer heat.
Υ.Γ. Δεν ξέρω γιατί το είπα στα Αγγλικά, μάλλον ακούγεται καλύτερα!
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά εμενα δεν με αρέσκει ο Μπεκ. Δεν καταλαβαίνω βασικά τι ρόλο βαράει. Είναι συμπαθέστατος πάντως, αν και σαϊεντολόγος.
De gustibus non est disputandum
Όχι πως κι εγώ κόβω φλέβα, αλλά ειδικά το τελευταίο δισκάκι έχει μια φρεσκάδα που ΜΕ αρέσει. Ακόμα περισσότερο το να το ακούω στο αμάξι καλοκαιράκι με κατεβασμένα παράθυρα (ναι ναι, είμαι ο κλασσικός κάγκουρας)
Δημοσίευση σχολίου