Δεν ξέρω τί έχω πάθει τον τελευταίο καιρό. Απλά δεν έχω και πολύ όρεξη να γράψω στο blog. Με μπλογκομάτιασαν προφανώς. Η μαλακία είναι ότι έχω και πολλά πράγματα να γράψω. Ξεκινάει και η blogovision σε λίγες μέρες, οπότε... εμπρός λοιπόν καλά μου δάχτυλα!
Εντυπώσεις από τα live του Βερολίνου:
Τα λέγαμε στο προηγούμενο ποστ, δύο είναι οι λόγοι που καραλατρεύω το Βερολίνο: έχει αυτόν τον περίεργο χαρακτήρα των 2 πόλεων-ιδεολογιών-ιστοριών σε 1 και ίσως εξαιτίας αυτού αποπνέει μια αρτιστικουλτουριάρικη μυρωδιά που σε μαγνητίζει. Ο δεύτερος είναι ότι, μετά το νησί, είναι η πόλη που ότι εποχή και να πας θα βρεις σίγουρα μερικά καλά live να παρακολουθήσεις. Έτσι λοιπόν ενώ είχα κανονίσει ταξίδι για
Interpol, μου προέκυψαν από το πουθενά και οι
Get Well Soon. Ευτυχώς εισιτήρια υπήρχαν και καταφέραμε να δούμε και τον φίλο μας τον Konstantin Gropper με την παρέα του.
Ζωντανά ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα και αυτό που περίμενα ήταν μια μπάντα καθαρά "μουσική" που να ερμηνεύει τα indie-romantic τραγούδια της με μια μικρή κατάθεση ψυχής. Το σέτλιστ μοιράστηκε ομαλά και στα δύο άλμπουμς, ενώ άφησε ίσως επίτηδες απ'έξω τα πιο "χαρούμενα" τραγούδια του (βλ. "You aurora/you/seaside" ή τα "we are free" και "we are ghosts" από το τελευταίο) κάνοντας έτσι τη συναυλία ακόμα περισσότερο εγκεφαλική. Όντας γερμανοί, θα περίμενα πιο ζεστό το κοινό του Βερολίνου, αλλά φευ! ακόμα μια φορά έζησα τί θα πει βορειοευρωπαικό κοινό - δλδ ψοφίμια.
Μετά τους Get Well Soon εμφανίστηκαν οι
Calexico, οι οποίοι για μια ακόμα φορά μου φάνηκαν λίγο βαρετοί και προβλέψιμοι. Δεν είχαν και πολλά περιθώρια βέβαια γιατί ερμήνευσαν αποκλειστικά τα τραγούδια του "Feast of wire" του 2003. Θυμίζω ότι η συναυλία έγινε για τα 20 χρόνια της City Slang και κανονικά θα εμφανίζονταν και οι Notwist, αλλά ακυρώθηκαν τελευταία στιγμή
(τις επόμενες μέρες θα υπάρχει διαγωνισμός για δύο δωρεάν εισιτήρια για τους Notwist στο Βερολίνο στις 27 Ιανουαρίου να ξέρετε!).
Η μεγάλη στιγμή βέβαια του διημέρου δεν ήταν άλλη από τη συναυλία των φοβερών και τρομερών παιδιών από τη Νέα Υόρκη, των
Interpol δλδ. Θα έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε περιστασιακά αυτό το βλογ, την αδυναμία που τους έχω και ειδικά για τα πρώτα δύο τους άλμπουμ. Τελείως αντικειμενικός δεν μπορώ να είμαι, όμως συνειδητοποίησα ότι εκτός από δικιά μου αγαπημένη μπάντα, είναι και μια "μεγάλη" μπάντα. Είχαν το τουπέ του μεγάλου, χωρίς την αρνητική ερμηνεία του όρου. Με το που τέλειωσαν δλδ οι -πολύ καλοί-
Surfer Blood και ανέβηκαν στη σκηνή οι
Interpol, καταλάβαινες γιατρέ μου ότι το stage χαμήλωσε από το βάρος. Τέλεια δεμένοι μεταξύ τους, ακόμα και χωρίς τον Carlos D στο μπάσο πλέον.
Ο ήχος? Αχ, αυτός ο ήχος τους! και δεν εννοώ φυσικά τον τέλειο ήχο του εντυπωσιακού -και από καιρό πριν sold out-
Tempodrom. Μιλάω για αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο των
Interpol, που ενώ δημιουργείται από συμβατικά όργανα και τεχνικές, έχει το κάτι τελείως διαφορετικό που δεν το ακούς αλλού. Έχει έναν όγκο που νομίζεις ότι έρχεται από το υπερπέραν. Και αυτό το έβγαζαν άψογα ζωντανά. Τελικά, μάλλον αυτός είναι ο λόγος που οι
Interpol είναι εκεί που είναι, ασχέτως αν οι 2 τελευταίες τους δουλειές ουδεμία σχέση έχουν με τις πρώτες. Το σετλιστ τους έμοιαζε να είναι ιδανικό, αν σκεφτεί κανείς ότι έκαναν και περιοδεία νέου δίσκου. Τα είπαν ίσως όλα (όλα? οκ, δεν έπαιξαν το "Stella was a diver and she was always down"), πετώντας ενδιάμεσα τα 4-5 νέα τραγούδια του "Interpol" (
δες εδώ το setlist). Ακόμα κι αυτά, απέπνεαν άλλη αίσθηση όταν τα άκουγες ζωντανά. Όλως περιέργως, εκεί που το κοινό ""ξεσηκώθηκε"' περισσότερο (δεν είναι τυχαία τα διπλά εισαγωγικά) ήταν στο "Slow Hands". Όσο για μένα, και μόνο το PDA να έπαιζαν -λέμε τώρα- ευχαριστημένος θα ήμουν. Αν τύχει και μπορείς να τους δεις, να τους δεις!
Ιδανικά την κλείσαμε την χρονιά φέτος, μια χρονιά που σίγουρα θα έχω να θυμάμαι για την ποιότητα και την ποσότητα των συγκροτημάτων που είδα. Πέρσι τέτοια εποχή είχα πει ότι οι τρεις μεγαλύτερες μπάντες που όρισαν για μένα τον ήχο των 00's ήταν οι
Arcade Fire,
Interpol και
National. Τους δύο πρώτους τους είδα φέτος, για τους τρίτους ετοιμάζω ήδη ταξίδι τους επόμενους μήνες. Not bad...
Μπορεί ο ΓΑΠ να σου έκοψε το δώρο των Χριστουγέννων, όμως το muz!cOn τρελάθηκε και σου το δίνει πίσω σε μορφή εισιτηρίων συναυλίας! Έχω λοιπόν 2 εισιτήρια για τη συναυλία των Notwist στο Βερολίνο στις 27 Ιανουαρίου και δε φοβάμαι να τα χρησιμοποιήσω. Η συναυλία γίνεται στο Huxleys Neue Welt και είναι εξ'αιτίας των 20 χρόνων λειτουργίας της δισκογραφικής εταιρίας City Slang. Όσοι λοιπόν θα είστε στο Βερολίνο εκείνες τις μέρες, μπορείτε να δείτε και τζαμπαντάν τους Notwist.
Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μου στείλετε ένα e-mail με το όνομά σας στο muziconblog@gmail.com με θέμα Notwist και κείμενο τον Θούριο του Ρήγα (πλάκα κάνω, μπορείτε να γράψετε τον Θούριο κάποιου άλλου). Θα το ανακοινώσω και στον Postradio (έχουμε και την εκπομπή, ε? μη ξεχνιόμαστε, περάστε καμια βόλτα). Απ' ότι λένε οι ίδιοι οι Notwist, θα παίξουν κυρίως τα παλιά τους τραγούδια από το Neon Golden. Ωραία θα είναι.
Υ.Γ. Αύριο αρχίζει ο μαραθώνιος της blogovision όπως κάθε χρόνο από τον gone4sure. Ψηφίζουμε κάθε μέρα ένα φετινό αγαπημένο άλμπουμ. Κρατηθείτε...
