Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2020

#7 by kostask: Shifting - It was Good


   Ήταν δύσκολη η γέννα. Και όσο κι αν χάρηκε που κατάφερε να σώσει το μοσχαράκι, έκλαψε για τη Μόσι-Μοσί. Συνειδητοποίησε ότι ήταν γεμάτη αίματα και πήγε να πλυθεί στην κεντρική βρύση της αυλής του Ναού, καθώς απαγορευόταν ρητά σε όλες τις γυναίκες να περάσουν την  κεντρική πόρτα. Πολλοί μαθητευόμενοι έφηβοι είχαν μαζευτεί και παρακολουθούσαν από μακρυά την Ρέτσουκο σπρώχνοντας με τον αγκώνα ο ένας τον άλλον και χαχανίζοντας φωνήεντα. Η ομορφιά της ήταν απαράμιλλη. Αλλά πάνω απ όλα ήταν κορίτσι, που σήμαινε ότι ήταν διαφορετική. Αυτό θα φάνηκε σαν καλός λόγος για τον Ινοκίσι να στοχεύσει τον ποδόγυρο του φουστανιού της με το βέλος του καθώς η καημένη η Ρέτσουκο έσκυβε για να πλυθεί, με αποτέλεσμα να κοπεί το κουμπί της δεξιάς τιράντας της και -αλίμονο!- να φανεί λίγο από το γυμνό δέρμα του ώμου της. Η ντροπή για την Ρέτσουκο ήταν ανυπολόγιστη. Όλοι είχαν μείνει ακίνητοι και άναυδοι. Για 1-2 δεύτερα επικράτησε απόλυτη σιωπή, μέχρι να ακουστεί η κραυγή του Ινοκίσι. Το πρώτο σούρικεν καρφώθηκε στο δεξί του μάτι, το δεύτερο στο αριστερό και το τρίτο σφηνώθηκε ανάμεσα στον δείκτη και στον παράμεσο του χεριού του, αυτό που χρησιμοποιούσε στην τοξοβολία. Ο Δάσκαλος που παρακολούθησε την σκηνή από μακρυά απλά γέλασε και γύρισε πίσω στο μοσχάρι. Κανείς δεν βοήθησε τον Ινοκίσι που συνέχιζε να σφαδάζει από τον πόνο. Ο νεαρός που μόλις είχε τιμωρήσει τον Ινοκίσι έτρεξε να σκεπάσει την Ρέτσουκο βγάζοντας τη φανέλα που φορούσε και καλύπτοντας τον ώμο της. Η Ρέτσουκο μέσα στα δάκρυα απλά τον ακολούθησε όσο την φυγάδευε μακρυά από τις λαίμαργες ματιές των υπολοίπων. Έτσι σκυμμένη καθώς ήταν, μπόρεσε να διακρίνει μια μικρή θήκη περασμένη στο ζωνάρι του. Αναγνώρισε εύκολα το μικρό ξίφος που είχε έρθει στο καλάθι μαζί με το μικρό βρέφος στο σπίτι της. Τον είχε βρει! 
   -"Νακίτο?? Εσύ?!", φώναξε και σηκώθηκε απότομα να αντικρύσει αυτόν που έψαχνε τόσα χρόνια! 
Ο νεαρός γύρισε με κρύα μάτια να την κοιτάξει. Για μια στιγμή, της φάνηκε ότι τα μάτια του ήταν κόκκινα. 
   -"Ο Νακίτο δεν είναι πια εδώ", είπε μέσα από τα δόντια του. "Εσύ ποια είσαι?"
  

Δεν υπάρχουν σχόλια: